Vervolg der dichtlievende uitspanningen

[p. 279]

Mengeldichten van den heere van Kruiningen.

[p. 281]

Aen den wel edelen gestrengen heere, M^r. Kornelis Hop,

Raet en regeerend' burgemeester der stadt Amsterdam, enz. enz. enz.
mynen zeer geeerden vrient; op het afsterven van mevrouwe deszelfs gemaelinne.

Mogt het myn'Zangvriendin laetst, tot myn'vreugd', gebeuren

U toe te juichen, toen ge in Uw' Geboortestadt,

Ten top van eer gevoert, het Kapitool betradt;

Thans moet ze in Rouwgewaet U nad'ren, U zien treuren!

Met uwe Wederhelft, die voor het Sterflot bukt,

Wordt Uw Gezelschap, Uw Genoegen U ontrukt.

Een Man, als Gy, ô HOP! wanneer Hem Rampen treffen,

Roept niet, als een Stoïk, vol waen: ik voel geen Leet.

Hy geeft Natuur haar Recht, Hy zucht, Hy klaegt; maer weet

Met kloeken moed zyn' Geest haest weder op te heffen.

[p. 282]

 

Zo voegt Ge U naer Godts wil, en maetigt Uwe smart,

 

Terwyl Uw' Gemalin geprent blyft in Uw Hart.

 

Zo spaer' de Hemel lang, het Lant ten nutte, een Leeven,

 

Een' Burgervader, U, beroemde Stadt, gegeeven,

 

[Daer zyne Staetszorg 't oog laet over alles gaen]

 

Om U, 't Gemeenebest, de Vryheit voor te staen!

 

Dan zal 'k, ô braeve HOP, zo 'k leef, op hooger Toonen

 

Verbreiden Uwen Lof, en Uw' Verdiensten kroonen.

 

Myn best doende om, van verre, op Pindus naer te treên

 

Maecenas Gunsteling. Myn HOP zy myn Meceen!

 

 

 

Dus leg ik hier myn' Lykplicht af,

 

Daer 'k zelf sta met één Been in 't Graf.