Dichtlievende uitspanningen

[p. 143]

Aan den heere M^r. Joan Jakob Mauricius,
Gouverneur van Suriname.

Zo zien we in 't eind dan ons verlangen

Voldaen, Mauricius; uw heerlyk Scheepsgedicht,

Zo lang verwacht, koomt in het licht!

Apol en 't Negental beâmen Uw' Gezangen;
Uw Kunststuk wordt van elk met dankbaerheit ontfangen,

Geschat, gepreezen naer waerdy,

Terwyl gy waarheit paert met kracht van Poëzy.

Wie deelt niet in uw leet, en wederwaerdigheden,
Daer de Onschuld voor U pleit, door Monsters fel bestreeden,

[p. 144]

 

Daer niets hun' bitt'ren haet verzacht?

 

Geen noot, myn Vrient! geen noot! zy weet van geen bezwyken;

 

't Vooroordeel heerscht niet meer! 't vergif verliest zyn' kracht!

 

Haest ziet men deezen donkren nacht

 

Voor 't allerheuchlykst daglicht wyken.

 

My dunkt, 'k hoor reets het vonnis stryken.

 

'k Zie al uw' rouw in vreugt verkeert.

 

Wie krygt geen Recht, wanneer Minerve een Lant regeert?

P.A.D.H.