Besluit der dichtlievende uitspanningen, met verscheidene byvoegzelen

[p. 199]

Nieuwjaers groet, voor den heere Mauricius.

1760.

HEt Nieuwe Jaer genaekt; ik moet my laeten hooren!

Koom my te hulp, O Zang-Godin!

Neen vriendt, roept zy van ver', neen! beeld u dat niet in:
Nova semblasche Lucht kan my gantsch niet bekooren.
'k Wierdt Ys, of zwaer verkout, daer 'k my, by een goed vier.
Van quâ Poeëten, warm' op Pindus, met plaizier.

Laet Koolen, Turf en Hout opgooien,

En steek (ik kan, Hubert, u thans niets beters raên.)

Met uwe Politique en Rymen 't vuur zelfs aen.

Aen uw bestooven Haert zult Gy dan ligt ontdooien.

Een sprankeltje, Godes, van uwen zuivren gloet,

Zou my ... Maer 'k bid vergeefsch. wel nu! als 't weezen moet,

Zal ik, tant bien que mal, myn Rymlery voltooien.

[p. 200]

 

Gezontheid, Zegen, Heil in dit en meenig Jaer,

 

Wensche ik myn ouden Vriend, zyn Vrouw, en waerde Kinderen.

 

Geen Surinaemsche Zorg moet zyn gerustheid hinderen.

 

De Hemel hoede zyn Plantaadjen voor gevaer.

 

De Hemel doe Hem ook de Gratie,

 

Dat nooit een lelyk Mandement,

 

Ter Griffie van de Doot maer al te wel bekent,

 

Hoe noemt men 't? van Anticipatie

 

Hem g'exploicteert zy, door de zwarte Faculteit,

 

Die, door haar Bolussen, haer Pillen, en haer Dranken,

 

(Liet men Natuur begaen, herstelt zag men vaek Kranken)

 

Er veelen alle daag ten duistren Grave leidt.

 

'k Neeme afscheit met dit Dicht, en hou thans op met schryven.

 

Doch zal uw waere Vriend altoos oprechtlyk blyven.

P.A. de H.