Besluit der dichtlievende uitspanningen, met verscheidene byvoegzelen

[p. 42]

Verschooning van stilzwygen By het Tweede burgermeesterschap
Van den Hoog Edelen Grootachtbaaren heer, Den heer M^r. Cornelis Hop.

2 Febr. 1756.

KAn nu ten tweeden keer het Burgermeesterschap
Van Amstels Nestor my den Geest niet doen herleeven,
Om mede, als de eerste maal, by 't Burgerhandgeklap
Een teken van myn' vreugde en dankbaarheid te geeven?
Kan 't ooit een' Dichter aan verschiet van nieuwe stof
Ontbreeken in een' zang tot HOP's verdienden lof!
De Vaerzen moesten hier van zelfs de pen uitvloeien.
De bloemen moesten hier van zelfs de hand ingroeien.
En in 't geheel wat moeite is aan een lofgedicht?
Men bromt van Tabber den, van Kussens, Kapitoolen,
Men eindigt met een wensch, half nieuw en half gestoolen.
Zie daar de schets. Het rym maakt verder 't bywerk ligt:

[p. 43]

 

't Een rymwoord rolt op 't aâr, 't mag los zyn of gedwongen,

 

En ongevoelig is een blad vol afgezongen.

 

Neen! By den Naam van HOP past geen gemeene trant.

 

Zyn deftig Staatsbeleid, zyn deugd, zyn zucht voor 't Land

 

Eischt hooger toonen, die ik niet meer weet te treffen.

 

Myn borst verbiedt my thans myn' zang zo hoog te heffen,

 

Toch strekt het my tot vreugd, als ik myn' oudsten vriend,

 

(Die met meer' lust, dan ik, de Zanggodinnen dient)

 

De Stroomnajaden,^* die van ouds zyn' stem nog kennen,

 

(Toen hy ze op 't Muiderslot^† wist aan zyn' zang te wennen)

 

Ten dans geleiden zie, terwyl ik 't waterkoor,

 

Als hy den toon geeft, met verrukking zingen hoor,

 

Tot onverwelkb'ren lof van twee paar Burgerheeren,

 

Wier naamen Amsterdam tot 's waerelds eind zal eeren.

 

'k Beaam met hart en ziel zyn' wensch tot Neêrlands Vreê,

 

Ja was my de adem niet te kort, ik danste meê.^↓

* In 't Gedicht van den Heer van Kruiningen was een Vreugdefeest der Y-Najaaden.

† Zie 't Eerste Deel. p. 74.

↓ Na de tydorder moest hier volgen de Brief in Vaerzen aan den Heere van der Mieden. Zie hier achter in de Dichtwisselingen.