Wilhelmina Noordkerk. Eene geschiedenis ter aanprijzing van oud vaderlandsche zeden, voor Nederlandsche vrouwen en meisjes

[p. I]

Laat mij ook kijken, lieve grootvader! bl. 23.

Voorberigt.

Indien ik vooronderstelde, dat het vooroordeel tegen oorspronkelijk Hollandsche Romans onder mijne sekse algemeen ware, dan zou het zeker, voor het debiet dezes werks, beter geweest zijn, hetzelve onder een' anderen titel het publiek aantebieden; maar in dit geval zoude ik ook tot de uitgave niet besloten hebben. De overtuiging van het tegendeel verschafte mij een wezenlijk genoegen, spoorde mij aan tot het opstellen van een werk, dat uit het hart, en, zoo als ik hoop, tot het hart

[p. II]

geschreven is. Worden er nu gevonden, die het vooroordeel koesteren: geene andere, dan vreemde Romans of Vertalingen van dezelve, met genoegen en belangstelling, te kunnen lezen; dezulken raad ik, ook dit boek nederteleggen; eensdeels dewijl het niet voor haar is geschreven, anderdeels dewijl het haar niet voldoen kan. Voedsel voor de verbeelding, streeling van het vernuft zal men, in wilhelmina's geschiedenis, schaars aantreffen; ook geloof ik, dat de behoefte van onzen tijd dit geenszins vordert. Maar vaderlandsche, wel eens verwaarloosde, deugden aanteprijzen, de overblijfselen van ligtzinnigheid en zucht naar vreemde zeden, bij alle Hollandsche vrouwen en meisjes, door het gevoel harer waarde, te vernietigen:

[p. III]

dit doel was te schoon, dan dat ook ik daaraan niet gaarne mijne vermogens wilde beproeven. En waarom zoude ik niet vertrouwen, dat zulks voor het beste gedeelte mijner Landgenooten aangenaam zal zijn? Ja, ook zij zullen den braven westerveld vereeren en beminnen; gaarne, in een uur van uitspanning, zich in den kring zijner familie en vrienden verplaatsen; en keeren zij, met een vernieuwd gevoel van hare verpligtingen, van daar tot hare betrekkingen terug; is wilhelmina haar waardiger, naar mate zij, als hare landgenoote, meer vordert in die deugden, welke onze Voorouderen kenmerkten, en hen, onder den goddelijken zegen, tot een' trap van voorspoed en welvaart verhieven, welken wij nooit gekend hebben,

[p. IV]

maar waarvan de beschrijving ons zoo dikwijls streelde: dan, mijne Lezeressen, is dat schoone doel bereikt, bij welks beooging, het mij misschien aan krachten, doch nooit aan lust en hartelijke welwillendheid heeft kunnen ontbreken.

de schrijfster.