Tempel en kruis

[p. 54]

XXXV

De wanhoop doorvlijmde zijn hart
met de adderbeet van het berouw,
en vergiftigd als eenmaal de vrouw
zat hij neer aan het Avondmaal
om vleesch te zijn van het Vleesch
dat den dood overstralen zou
en zetelen boven den tijd.
gezuiverd en blank het gelaat,
in een kleed van edel metaal
dat de roest niet verteren zou
noch de sulferdauw van het kwaad.