Porta Nigra

[p. 40]

Ontwaken

Ik lig nog te bed in den blinkenden morgen
en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruischen der nieuwe zee,
reuken en blijde geluiden
en de bloeiende geuren der kruiden
vervliegend als schuim in het zonlicht
en op den wind drijft het mee...

nu is er rust, en een wijdheid vol nieuwe kracht;
voor mijn vertwijfling en mijn stoutmoedigste droom
een onpeilbaar heelal:
water, zonlicht en gletschers
en ook bij nacht de kristallen
der glinstrende eeuwige sneeuw.

en hier - aan mijn zijde - het dal:
een jonge slapende vrouw
als de zachte gebogen kust van een klein en sluimerend meer -
zie hoe zij zich vouwt
in de bocht van een teere
en onuitputlijke' droom...