Dauid claeght ouer de boosheyt ende vvreetheyt syner vyanden,
ende begheert hulpe van Godt, met versekertheyt dat hem die niet sal
ghevveyghert vvorden.
2. UErlosse my Heer vanden boosen,
Die my nae t'leuen haetigh tracht:
Bewaert my voor den goddeloosen,
Die moetwil bruyckt end' enckel cracht.
3. Hy met den synen legt my laghen,
End' sy versinnen alle spijt:
Sy rusten sick gheheele daghen,
Om my te leueren den strijt.
4. * Sy slypen hare tonghen vinnigh,
Ghelijck een slangh' vol van venijn:
Mits hun de mondt end' t'hert' ontsinnigh
Van addersghift gheswollen zijn.
[Folio Aaiijv]
[fol. Aaiijv]
5. * Bewaer my Heer van s'boosen
handen,
Behoude my voor ouerlast,
Der ghen' die my in schad' end' schanden
Te storten hebben recht ghepast.
6. * Haer herte steeckt vol hoveerdyen,
Sy hebben m'eenen strick gheleydt:
End' langs den wegh uyt boeveryen,
Haer netten listigh uytghebreyt.
7. * Maer ick wend' tot den Heer mijn reden,
End' seggh', O Heer, mijn Godt bist du:
Dijn ooren neygh' tot mijn ghebeden,
Ick ben in noot, verhoor my nu.
(1.) * **
8. * Du bist mijn troost, mijn heyl, mijn crachten
Auteursrechtelijk beschermd