Het boeck der psalmen Davids

De Xcij. Psalm.

De Ghemeynte bereydende sick om Godt te louen, vervvondert haer van syne vvercken, verclaert den onverhoeden onderghanck der boosen, ende haer behoudenisse ende eere van Gode ontfanghen: ende ten laetsten de eevvighe vvelwaert der Godsalighen.

1. Een Psalm ende ghesangliedt voor den Sabbathdach.

2. HEt is een schoone saecke
Datmen dy loue Heer,
End' t'hert' tot dijns naems eer
Met singhen vrolijck maecke.
3. End' dijn ghe-

[fol. Qvv]

 

naed' vertelle,

 

vroeg inden dageraet,

 

End' inder nacht wel laet,

 

Dijn waere trouw' voorstelle.

 

4. * Op snaren spel end' fluyten,

 

Met harpen soet gheclanck,

 

End' met der stemmen sanck,

 

Op een accoort van Luyten.

 

5. Want midts dijn wonderdaden,

 

Hebstu my Heer verheugt,

 

Ick juych' end' ben vervreugt,

 

In t'werck van dyn' ghenaden.

 

6. * Och hoe groot end' besonder

 

Sijn dyne wercken Heer!

 

End' dijn ghedancken seer

 

Verborghen diep' end' wonder!

 

7. De goddeloose dwasen,

 

En weten hier niet van:

 

Noch dit verstaet gheen man,

 

In gheckheyt opgheblasen.

 

8. * Als dat de god'loos' groeyen,

 

Gh'lijck als een gras int veldt:

 

End' die hier doen gheweldt,

 

Een tijt lanck lustich bloeyen.

 

Om t'eynde van haer leuen

 

Gantz eew'lijck te vergaen.

 

9. Maer dit Godt salt bestaen,

 

End' eewich zijn verheuen.

 

10. * Sie, dyne haters Heere,

 

Dijn haters vergaen all',

 

(folQvjr} Wie t'boose doet, die sal

 

Verstroyt zijn met oneere.

 

11. Maer du salt hoogh' opsteken

 

Mijn hoornen inde lucht,

 

Dies ick tred' onbeducht,

 

D'eenhorne vergheleken.

 

* Du salt my t'hooft bedauwen,

 

Met oly frisch end' soet:

 

12. Dies sal ick mijn ghemoet

 

Aen mynen vyandt schauwen.

 

Ick sal met mynen ooren,

 

Van myne haters boos,

 

End' menschen goddeloos,

 

Noch blyde tydingh' hooren.

 

13. * Als palmen die schoon bloeyen,

 

Sal zijn een vrome man,

 

Oft gh'lijck op den Lyban

 

De Cederboomen groeyen.

 

14. End' d'edele plantzoenen,

 

Ghepoot't op s'Heeren werf,

 

Staen op ons' Godes erf,

 

Schoon bloeyen end' vergroenen.

 

15. * End' sullen vruchten draghen,

 

Jae oock als sy sijn oudt:

 

End' met Godts gunst bedouwt,

 

Friss blyuen t'eew'ghen daghen.

 

16. Om vrolijck te verkonden,

 

Dat Godt is vroom end' recht:

 

Mijn rotz die voor my vecht,

 

Is sonder smet bevonden.