|
| |
De Lxxi. Psalm.
Dauid ghetuyghende sijn vertrouwen op Godt, begeirt verlost te
vverden van synen vyanden, ende prijst Godt van vvegen syner
goetdadicheyt, beloftenissen, voorgaende vvercken ende heerlijckheyt, biddende
dat sijn vyanden qualijck moghen varen ende sick versekert houdende van syne
verlossinghe, belooft Godt dieshaluen te dancken.
1. OP dy o Heer mijn hop' ick bouwe,
2. Om dijn gherechticheyt end' trouwe,
| |
| |
End' wil my steed's bevry'en.
* Neygh' Heer dijn oor tot mijn ghebeden,
3. End' zy mijn vaste borgt,
Daer ick vlucht' onbesorgt,
Dijn hulp' heb'st du my doen besteden,
Du bist voor t'eerst' end' t'leste,
Mijn slot end' stercke veste.
4. * Help m'uyt des god'loos' ouerlaste,
End' uyt des boosen hant,
5. Want du bist mijn troost end' hulp' vaste,
Van myner kintschheyt kleene.
6. * Ick stae ghesteunt op dijn vermoghen
Van s'moeders lichaem aen,
Du bist die my van d'aen,
Hebst in des werelts licht ghetoghen:
Mijn roem end' lof ghestadig.
7. * Men acht my een wanschapen wonder,
Doch staet op dy ghesticht,
8. Laet mynen mont dijns lofs besonder
Vol zijn: end' gantse daghen,
Dijn roem end' eer ghewaghen.
9. * Als ick ten eynde van mijn leuen,
| |
| |
Verstoot' my niet daerom.
End' of mijn jeugt my wilt begheuen,
End' mijn cracht my niet baten,
10. * Want myne vyandt is my teghen,
End' spreeckt doch niet dan quaet,
Die my bespieden in mijn weghen
Gaen t'samen al raetslaghen,
11. * Sy segghen: Godt heeft hem verlaten,
Vervolgt hem flocx, staet op,
End' grijpt hem byden kop.
Want niemant komt tot syner baten,
12. Maer Heer maeck dy niet veire,
Haest dy: end' my verweire.
13. * Laet all' die mijn siel haten Heere,
Met schanden haest vergaen:
End' die nae mijn schaey staen,
Gantz ouerladen met oneere,
End' met schand' bedeckt werden:
14. Maer ick sal op dy herden.
* Bouen dijn lof groot int ghemeyne,
15. Dijn gh'recht'heyt maken kont:
End' dijn verlossinghen niet kleyne,
Hoe wel ick niet kan vaten,
T'ghetal, groot bouen maten.
16. * Ick sal voort treden met vertrouwen,
In s'Heeren groote cracht,
Daer op wil ick my alleen houwen,
End' altijdt zijn ghedachtich,
| |
| |
Aen dyne trouw' warachtich.
17. * Du hebst bericht mijn jonghe jaren,
Dies hebb' ick tot dees' stondt,
Dijn wonderwerck vercondt,
18. Wil my ten tyd' van mijn grauw' haren,
Ten eynde van mijn leuen,
Mijn Godt oock niet begheuen.
* Dat ick bericht' van dijn erm crachtich,
End' haer stamm' van dijn macht
19. End' van dijn gh'rechticheyt warachtich,
Want sy is hoogh' gheresen,
Door dijn werck seer ghepresen.
* Godt wie kan dy zijn vergheleken,
20. Du had'st m'in ancxt end' noot,
Ghebracht end' ongh'luck groot.
Doch als ick was gheheel besweken,
Du hebst my Heer het leuen
Ghenadich we'er ghegheuen.
* Wt den afgronden van der eerden,
21. Du hebst mijn rijck' ghesticht:
Du hebst mijn eer van grooter weerden,
End' we'er ghetroost't o Heere.
22. * Dies sal ick dy op myne snaren,
Dijn waere trouw' ter eer,
Hooch louen langs soo meer.
Godt Israels ick wil verclaren,
Dijn lof op myner luyten,
End' myne stemm' ontsluyten.
23. * Mijn lippen sullen met vreugt dichten,
Schoon liedekens bequaem.
| |
| |
End' myne siele sal haer
richten,
24. * Mijn tongh', mijn hert', end' all' mijn leden
Van dijn trouw' doen ghewach,
Want die my stelden in onvreden,
Sijn self met schand' gheweken
End' met oneer versteken.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd