Het boeck der psalmen Davids

[fol. Kvjv]

De Lxj. Psalm.

De Coninck David sijnde verdreuen in een vreemt landt, bidt om Godes hulpe, begerende dat het rijcke Christi vermeerdert werde, ende belouende dancbaer te sijn.

1. Den Oppersangmeester ouer het snarenspel. Een liedt Dauids.

2. WIl my God ghehoor verleenen

In mijn weenen

End' tot mijn ghebet dy wend'.
3. Want ick roep uyt gront mijns herten

Vol van smerten

Tot dy van des werelts end'.
* Du salt my op hooghe mueren

Seker vueren,

Daer ick gheenen raet toe weet:
4. Want du bist in allen laste

Mijn borgt vaste

Teghen mynen vyant wreet.
5. * In dijn tabernakel schoone

Is mijn woone.

Ick wil blyuen daer all' tijdt:
Ende nemen mijn vertrecken

Onder t'decken

[fol. Kvijr]

 

Dyner vleughels gantz bevrijdt:

 

6. * Want du hebst doch mijn ghebeden

 

Ende reden

 

Met ghenaden aenghehoort:

 

End' een erfdeel schoon ghegheuen:

 

Dien die leuen,

 

In dijns naems vrees' nae dijn woort.

 

7. * Onsen Coninck wilstu sparen,

 

Jaer op Jaren:

 

End' verlenghen zynen tijdt

 

Dies van gheslacht tot gheslachten

 

Door dijn crachten

 

Sal hy zijn ghebenedijdt.

 

8. * Hy sal in zijn rijck beclyuen,

 

End' vast blyuen:

 

Voor Gods aenschijn menich Jaer.

 

Wil hem dijn woordt veerdich houwen

 

Vol van trouwen

 

End' ghenaed' die hem bewaer.

 

9. * Soo sal ick met sang bequame

 

Dynen naeme

 

Singhen lof met herten koen:

 

Op dat ick (dies ick ben schuldich)

 

Dy ghehuldich

 

Mijn gheloften mach voldoen.