Het boeck der psalmen Davids

Der xj. Psalm.

David sijnde swaerlijck vervolcht, straft syne vyanden, hun voorseggede de vernielinge van hare raetslagen. Ende thoont dat Godt als een richter eenen yegelijcken kent, ondersoeckt, ende ten laetsten rechtveerdelijck oordeelen sal.

1. Den opperchoormeester, Een liedt Dauids.

1. D'Wyl' ghy my siet op Godt mijn hope stellen,
Hoe spreeckt ghy noch tot my dus ongheschickt:
Maeck dy flucx wech, wil dyne vlucht versnellen
Nae dijn gebercht' als t'vogel-

[fol. Bvr]

 

ken verschrict

 

2. Sie de godloos' haer bogen staen ghespannen,

 

Haer pylen sijn all' op de pes' ghemickt,

 

Om duysterlincx te dooden vrome mannen.

 

3. * Maer hare grondt sal haer ghering' begeuen

 

End' sy vergaen naer haren rechten loon:

 

Want wat heeft doch de g'rechtighe bedreuen?

 

4. Weer vry dat Godt in synen tempel schoon

 

Bouen om hoogh' in d'hemel'n is gheseten,

 

Sijn ooghen sien uyt synen heyl'ghen troon

 

De menschen al end' mercken haer vermeten.

 

5. * Godt ondertast beyd' vromen ende boosen

 

End' haet den mensch die syne naest' onthaelt

 

Met ouerlast end' alle de god'loosen.

 

6. Dies hun op't hooft als reghen nederdaelt

 

Vier, sweuel, peck, end' stricken t'hun verderuen,

 

Met vlaeg' end' storm, daer hyse med' betaelt,

 

Want dat is t'lot end' beker haerder eruen.

 

7. * Want Godt is doch rechtveerdich end' vol trouwen:

 

Dies hy zijn liefd' op de gerecht'heyt straelt:

 

Sijn aenghesicht sal t'vrome volck aenschouwen.