Nochtans een christen

[p. 116]

Fast zu ernst

‘Hij heeft zijn moeder nooit gekend’ -
wie was het die dat zei?
Ik kwam de kamer ingerend
en dacht: dat slaat op mij.

‘Stil’, zei een ander, ‘nou het weer
kon beter zijn.
O kijk, daar is de jongeheer!
Zo, speel je fijn?’

Ik heb mijn moeder nooit gekend,
nee, nooit gekend...

Ik zei gewoon maar: ‘Ja, meneer’,
toen lachte een mevrouw:
‘Wat wordt het al een flinke vent!’

Vaak denk ik: waarom doen ze toch zo flauw?

Maar ja, ik ben 't gewend.