Nochtans een christen

[p. 100]

Landelijk

Haar buik een zachte speelwei voor zijn hand,
heuvelend naar het noorden en het zuiden -
op zondagmorgen gaan de klokken luiden:
een jonge boom wordt bij de wel geplant.

Dan daalt een diepe stilte over 't land
en in de geur van vers bedauwde kruiden
vindt nu haar hand, verliefd op beider huiden,
een kleine treurwilg aan de waterkant.

Dat maakt haar weer zo teder als tevoren,
zij lokt en trekt hem mee: ik wil de toren
beklimmen nu ik nog eens met je speel!

En als hij dommelt in het rijpe koren
ziet zij, zo moe, zo moederlijk herboren,
de donzen kuikens op de warme deel.