Nochtans een christen

[p. 75]

Spiegel

Hij kan ademen en praten o ja hij kan
praten op de warme toon van
het begrip, en het nonchalante gebaar
van zeg maar niets meer
gaat hem ook goed af.

Hij weet dat edelmoedig doen
voos is en op niets berust
dan op lekker rustig lebberend
de tiet leeg te willen zuigen
die hem niet wordt geboden.

Hij weet dat hij lui is
onbetrouwbaar
laf in het gevecht
ietwat onzindelijk
bang voor bekeuringen
nieuwsgierig
achterdochtig
hard op de keutel soms
een droevig biljarter
en als minnaar
te ethisch en stroef.

Hij ziet in dat het dus
haast onvermijdelijk is
de god te konstruëren

[p. 76]

 

die mens wordt

 

en de wereld alzo heeft liefgehad.

 

 

 

Moet hij daarom schelden

 

op die boze kommunisten?

 

 

 

Ach ook zonder dat

 

kan zijn adem de spiegel

 

laten beslaan.