Nochtans een christen

[p. 70]

Bergschap

Als de gesteenten verschuiven
breken er spleten open:
gapend en zwart.

Ik mag op vlinders en duiven
in de verste verte niet hopen:
slangen komen gekropen,
radeloos slaat mijn hart.

Maar ik sta mij toe te wuiven
als ik mij zie verdwijnen
om langzaam terug te lopen,
langs bergkammen en ravijnen,
tot waar ik blind ben gestart.