Nochtans een christen

[p. 66]

Aasgieren

Aasgieren, uit de hand
etend, ik heb u herkend:
vriendelijk klapwiekend
doet gij uzelf gestand,

achter het traliewerk
dat om u is gebouwd:
regel van spel of kerk
waar gij u wel aan houdt, -

en wie het leven speelt
naar eigen regels, vrij,
ontkomt niet onverdeeld
uw laffe heerschappij,

maar wat hij bidt is dit,
zo hij tenminste bidt:
dat gij, waar gij ook zit,
niet in hem zit!