Versamelde werke

Die Plaasvervanger
(Oorsetting)

As 'n beminde stem, wat steeds 'n snoer
van pêrels was vir jou, skielik verdwyn,
en daar 'n stilte kom, ondraagliker as pyn,
wat doelloos in 'n duister leemte voer -
welk klank kan ooit die donker weer verroer?
Welk digterslied kan weer geluidvol maak
die pose wat jou as 'n foltering raak?
Vergeefs die wiegelied van aand en nag,
die segesang van gloeiend' son en dag;
vergeefs die ruis van lommer deur die duister,
van ver die bergstrooms kerende gefluister; -

[p. 1024]

 

Nee, niks van al! - Nòg fluit van Faunus self,

 

Nòg voëlgesang, wat tot die blou gewelf

 

as vlamme deur die blare opwaarts keer; -

 

Voldoende Christus, U alleen vervul die stilte weer!