Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

Zedige vrijagie.

Wijze: Rijs Foebus! rijs! verguld de kimmen.

doris.

Aanminnig voorwerp van mijn liefde,

Om wien ik zucht, mijn Clorimeen!

Besef mijn smart, gij zijt alleen

De schoone die mijn boezem griefde. bis.

Slaa eenmaal acht,

Op Doris klagt,

Zoo word, zoo word zijn droevig leed verzagt. bis.

[p. 46]

 

clorimene.

 

Zwijg Herder, staak die naare toonen,

 

Ik kies de vrijheid voor den dwang,

 

De vrugt der min is somwijl' wrang.

 

Verklaar uw harte aan andre schoonen. bis.

 

Ik leve te vreên,

 

Laat mij alleen;

 

Mijn vee, mijn vee schenkt mij meer zoetigheên. bis.

 

doris.

 

Nogmaal, o bloem der Herderinnen!

 

Ik sterf gewis, zoo gij mij niet

 

Verzagting in mijn lijden bied.

 

Ach! waarom wild gij niet beminnen. bis.

 

'k Schenk u terstond,

 

o Roozenmond!

 

Al 't vee, al 't vee dat graasd op mijnen grond. bis.

 

clorimene.

 

Welaan, ik wil mij slegts bedenken;

 

Koom morgen als de zonneglans

 

Weêr oprijst langs den Hemeltrans.

 

Doch, als ik u mijn hart kwam schenken, bis.

 

En wierd uw vrouw,

 

Zou dan uw trouw,

 

Altijd, altijd bevrijd zijn van berouw? - bis.

[p. 47]

 

doris.

 

Wat vreugd, ik zie mijn heilzon rijzen.

 

Aanbidlijke Engel, hoor mijn Eed!

 

Geen straf is ooit voor mij te wreed,

 

Zoo 'k met de daad niet zal bewijzen, bis.

 

Mijn Engelin,

 

Mijn zielsvriendin,

 

Dat ik, dat ik u, waarlijk trouw bemin. bis.

 

clorimene.

 

U Doris zij mijn hand geschonken! -

 

doris.

 

'k Min eeuwig u o Clorimeen! -

 

clorimene.

 

Koom, treên wij samen stulpwaards heen.

 

doris.

 

Dank, Goôn! die mij dus toe wild lonken! - bis.

 

te gelijk.

 

Welaan, elk mind

 

Dan deugdgezind,

 

Tot dat, tot dat de dood dien knoop ombind. bis.