Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

[p. 12]

De eerste misstap.

Wijs: Colin desoit a Lize un jour.

Colijn vroeg aan zijn zielsvriendin,

Daar zij in 't groen zich eenzaam zagen:

Ben ik het voorwerp van uw min?

Zal ik altoos aan u behagen?

Ja, gewis, Colijn,

'k Zweer u trouw te zijn;

Maar gij moet mij niets verder vragen. bis.

* _* *

Ach! zoo gij mij geen strikken spant,

Door dus mijn' kommer te verjagen,

Laat dan een drukking van u hand,

Van uwe min getuignis dragen. -

Streelt u dit? welaan!

Zie uw bee voldaan;

Maar gij moet mij niets verder vragen. bis.

[p. 13]

 

* _* *

 

 

 

Gij hebt me een' ruiker toegezeid,

 

Dit is een trouwgift in deez' dagen:

 

Geef, dat hij 't heil voor mij bereid,

 

Waarom de Minnaars alles wagen. -

 

Daar ontvang die gift;

 

Maar bedwing uw drift:

 

Want gij moet mij niets verder vragen. bis.

 

 

 

* _* *

 

 

 

Nog een bewijs, Lizette, toon,

 

Dat gij mijn liefde hoop wilt schragen;

 

Een teeder kusje zij mijn loon,

 

Voor u getrouw mijn min te klagen, -

 

Neem dan eene zoen,

 

Zonder meer te doen:

 

Want gij moet mij niets verder vragen. bis.

 

 

 

* _* *

 

 

 

Colijn, wiens drift nu meer ontbrand,

 

Had zeker verder voortgeslagen;

 

Maar 't Meisje toonde haar verstand,

 

En sprak: schei uit mij meer te plagen;

 

Gij mogt verder gaan,

 

Ik u niet weêrstaan,

 

En wat zoudt gij dan niet wel vragen. bis.