Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

[p. 56]

De lente.

Wijs: Zonder liefde, zonder wijn.

Welkom lachend Maisaizoen!

Welkom blijde dagen,

Die de velden jeugdig groen,

Bloem en kruid doen dragen.

Flora opend haren hof,

En schenkt keur van bloemen;

Zij geeft ons weêr ruime stof,

Om haar gunst te roemen.

't Hofje van mijn Rozalijn,

Pronkt met nieuwe geuren;

Bloempjes die aanbidlijk zijn,

Duizend schoone kleuren

Menglen zich hier door elkaâr,

Roosjes, angelieren,

Haken reets om 't blonde Hair,

Van mijn Bruid te sieren.

Koom mijn schoone, treed met mij,

Daar de Bloemen pralen,

En de voglen, vrij en blij,

Ons op zang onthalen.

Alles is nu loutre min,

Alles enkel liefde,

Koom puikschoone veldgodin,

Die mijn hart doorgriefde.

[p. 57]

 

't Roozebedje wagt ons al,

 

't Wagt op ons o schoone!

 

In het gintsche Mirthedal,

 

Mag de liefde woonen.

 

Daar, daar zullen we, eens gezind,

 

In de weelde baden,

 

En nu alles kust en mind,

 

Onze lust verzaden.

 

 

 

G.M.