Kransje van letter-bloempjes, voor Neerlandsch jufferschap

Klagt.

Wijs: Dameet had lange tijd getragt.

Aanbiddelijke God der min,
Wanneer zal eens de dag genaaken,
Dat gij, het hart van mijn vriendin,
In teedere liefde zult doen blaaken.
o Venus zoon! bevallig wicht,
Ach tref haar hartje met uw schicht.

[p. 13]

 

Ik smeek vergeefsch, helaas! ik zucht,

 

Doch Philis blijft mijn smart verachten.

 

o Wreede! die mij steeds ontvincht,

 

Moet ik van enkle min versmagten!

 

o Venus zoon! bevallig wicht,

 

Ach tref haar hartje met uw schicht.

 

 

 

De morgezon rijst in het oost,

 

Maar ach! helaas! bij idre morgen,

 

Groeit mijn verdriet, ik vind geen troost,

 

Maar elke morgen, baard mij zorgen,

 

o Venus zoon! bevallig wicht,

 

Ach tref mijn Philis met uw schicht.

 

 

 

Vergeefsch zoek ik, wanneer Diaan'

 

Haar zilver strooit, en zij haar luister;

 

Haar' glans verspreid op bloem en blaân,

 

Vertroosting in het scheemrend duister.

 

o Venus zoon! bevallig wicht,

 

Tref Philis hartje met uw schicht.

[p. 14]

 

Zult gij dan eeuwig, Engelin,

 

Uw minnaar vrugtloos laaten smeeken!

 

Daar hij, van ongeveinsde min,

 

Zijn tedren boezem voeld ontsteken?

 

o Venus zoon! bevallig wicht,

 

Ach tref haar hartje met uw schicht.

 

 

 

G.M.