Het schilder-boeck
(1969)–Karel van Mander– Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 262r]
| |
Het leven van Gielis Coignet, Schilder van Antwerpen.Onder de Nederlanders, die uytnemende zijn geweest in onse Const, van wel te connen handelen met de verwen, verdient wel te zijn ghenoemt en gerekent Gielis Coignet, Schilder van Antwerpen, den welcken heeft gewoont by Antonis Palermo t'Antwerpen, aleer hy trock na Italien. Hy hadde eenen medegheselle, die sy hieten Stello, daer hy verscheyden wercken mede, oock binnen Ternij, tusschen Room en Loreten, dede, een Camer met grotissen op de Fransche vreemde wijse, en noch een Altaer-tafel op het nat kalck. Stello bleef doot op de brugghe van t'Casteel, door eenen vyer-pijl, die hem quam op de borst, in een vyeringhe van des Paus feest-daghen. Coignet heeft oock Napels, Cicilien, en meer plaetsen van Italien besocht, in Oly en op t'nat kalck verscheyden dingen doende. Hy is t'Antwerp gecomen in't Gildt oft Schilders Camer der Violieren, Ao. 1561. alwaer hy hem t'sindert heeft ghehouden, en veel wercken ghedaen, besonder doecken en Tafereelen, ghebruyckende t'somtijt Cornelis Molenaer, oft schelen Neel, soo men hem hiet, om zijn gronden oft achter-uyten te doen, werckende veel voor Coopluyden, en werdt seer vermaert, en gheheeten Gillis met de vleck, om een teecken dat hy hadde op de wanghe, hayrigh als een Muys, daer zijn Moeder in was verschoten. Hy is om den Krijgh ten tijde van den Prins van Parma uyt Antwerpen geweken, en quam woonen t'Amsterdam, daer hy niet qualijck met zijn Const is ghevaren: doch om zijn ghesintheyt oft anders is van daer vertrocken naer Hamborgh, alwaer hy ontrent t'Iaer 1600. is ghestorven. Hy was een cortwijligh en vroylijc Man, seer cluchtigh, en veerdigh in zijn schilderen, in alles genoech ervaren, t'zy beelden, Lantschap, gronden oft anders. Hadde oock een aerdighe manier van te maken Historikens in den nacht, seer versierlijck, ghebruyckende veel tijt verheven vergulde lichten van den Keerssen, Fackelen, oft Lampen, dat seer natuerlijck stondt: doch van eenighe versproken oft berispt, meenende dat den Schilder alles met den verwen uyt te beelden behoort: doch ander houden al goet wat den welstandt verbetert, en d'ooghe des aensienders best can bedrieghen. Van hem werdt doch met meerder reden gheclaeght, dat hy zijn Ionghers Copien vercocht voor zijn werck, wanneer hy daer so wat aen gedaen hadde. Onder al zijn Discipulen was den soon van eenen Claes Pietersz. t'Amsterdam, welcken heel slincx was, enGa naar voetnoot* een uytnemende begin hadde: dan dat te jammeren is, storf jongh van een uytteerende sieckte, gelijck ooc dede zijn oudtsten broeder, die ooc goet begin hadde. |
|