Het Herder Pijpken

[ICk sou wel willen dichten]

Nae de wijse: Het naket eenen Mey, alsoo lieflijck eenen Mey.

ICk sou wel willen dichten
Een liedt ent wesen mach,
Om mijn droefheyt verlichten,
T’verdriet van desen dach,
Gepeyns en swaer doleur comt my bestrijden,
Inwendich aldermeest soo moet ick lijden.

Tot Godt soo moet ick ghewaghen,

Beclaghen mijn swaer verdriet,
Ick can qualijck verdraghen
Het lijden dat my gheschiet,
Van buyten heb ic strijt, van binnen vreese,
O Heere gebenedijt // laet my gheen weese.

Becommert en ellendich

Soo ben ick menichmael,
Mijnen strijdt is onendich,
Gheduerich dats t’principael,
Want mijn Ziele is seer moe van leven,
Haest u o Heer, wilt my ghenade gheven.

Vertroost my in ellende,

Laet my ghenade ontfaen,
Op dat ick tot den ende
Gheloovich mach blijven staen
Stantvastich vroom, een licht seer claer ontschijnen,

[p. 280]

 

Al lijdt ick noot, en laet my niet verdwijnen,

 

En hebt o lieve Heere,

 

Gheen behaghen in mijn verdriet,

 

Als ick my tot u keere

 

En weygheret mijn smeecken niet,

 

Maer wilt doch door de vingers sien sachtmoedich,

 

Dat bid ick u Heer op mijn knyen ootmoedich.

 

Ich buyghe de knyen mijns herten,

 

Maer o Heer gantsch onbequaem,

 

In mijn lijden en smerten

 

Aenroep ick uwen Naem,

 

Nochtans ben ick onweerdich, hoort my spreken,

 

Och het ghecroockte riet en wilt niet breken.

 

Mocht ick o Godt verheven

 

Een woordt spreken tot sijner tijt,

 

Waerom mach men niet leven

 

Sonder aenvechtinghe oft strijdt,

 

Ist den Satan met sijn listen mispresen,

 

Oft comt den Engel des Heeren ons onderwesen.

 

Hoort toe wat dat ic heessche,

 

Ende alle mijn ghewin,

 

Och haelt my uyt den vleessche,

 

Lieve Heere ist uwen sin,

 

Maer uwen wille moet gheschien vol weerden,

 

In den Hemel t’allen tijen en op der eerden.

 

O Godt goet van manieren

[p. 281]

 

Desen wech valt my soo swaer,

 

Och wilt my doch regieren

 

Door uwen Gheest eerbaer,

 

Een leven wil ick leen lijdtsaem verduldich,

 

Och Heer vergeeft my doch dat ic ben schuldich.

 

Op dat ick mach doortreden

 

Vroom als een reyne maeght,

 

O Godt wapent mijn leden,

 

Doch voor my goe sorghe draeght,

 

Want ghy zijt rijcke van barmhertichede

 

Och Heere doet my bystant, haelt my vrede.

 

Prince ick en cant niet helen

 

V te groeten voor een slot,

 

Soo wil ick u bevelen

 

Onsen lieven Heere Godt,

 

En t’Rijcke Woordt sijner ghenade,

 

Dat beveel ick u vroech en spade.