|
| |
[IN mijner jonghe jeucht]
Nae de wijse, van Een dier een aerdich dier, alsoo gracieus van sinne.
Was ick in swaer verstranghen,
Met begeerten boos ende met lusten quaet,
Ick en dede gheen deucht,
Met zonden was ick ghevanghen,
Verblent al in des Duyvels raet,
Soo liep ick seer vaillandich
In de weerelt onverstandich,
In de Schriftuere was ick levende doot,
Och mochte in my een licht oprijsen,
Dan soude ick den Heere prijsen,
Och Godt, helpt my uyt desen noot.
In noot is mijnen gheest,
Ick en ben noch niet ghenesen
Van alle mijne zonden daer ick in lach,
Daer hadde ick moeten wesen,
Maer Godt vol aller ghenaden die my aensach,
| |
| |
Het woordt der uytvercooren,
Kennisse ghegheven tusschen goet ende quaet,
Maer den vyant met grooten tooren
Comt mijn Ziele verstooren,
O Godt gheeft my doch goeden raedt.
Wilt mijn ghebedt ontfanghen,
Seer crachtich dringhen door de wolcken sterck,
Want ick ben swack ende teer,
Nae u staet mijn verlanghen,
O Heere helpt uwer handen werck,
Dat ick mach blijven volheerdich,
Hoe wel ick en bent niet weerdich,
Dat ick soude lijden om uwen Naem,
Mijn boos leven lichtveerdich,
Och verghevet my o Godt bequaem.
Wilt ghy my liefde bewijsen,
My te verlossen uyt het sondich ghequel,
Ick wil u dancken ende prijsen,
Dat ghy my verlost al uyt de banden fel,
Daer ick lach in ghebonden,
Versmoort al in mijn zonden,
In duysternisse en swaer ghepijn,
Maer nu heeft Godt ghena ghevonden,
| |
| |
Die heeft hy my ghesonden,
My te verlossen met de handen dijn.
Dijn handt is groot ende sterck,
Ghy lutst de berghen dat sy roken,
Hy aenschout de aerde dat sy beeft,
Het staet al bloot int perck,
Daer en is niet voor hem ghedoken,
Al wat ter weerelt roert ende leeft,
Stater so veel in sijn vermoghen,
Waer toe willen wy ons pooghen
Om te sondighen als wy alleene zijn,
Ick bidde u met knyen gheboghen,
Bewaert my voor den tooren dijn.
Wie mach Heer staende blijven,
Wt sijnen mont gaet een twee snijdich sweert
Het gheschiet alles so haest als hij’t begeert,
Hy is crachtich van rade,
En seer machtich van dade,
In sijnen Name moeten buygen alle knien,
Hy can herten en nieren ondersoecken,
Sijn ooghen connent al oversien.
Nu hy sach een middel ras,
Als den Mensche hadde overtreden,
Als hy ghesondicht hadde in’t Paradijs,
| |
| |
Dat was een Vorst des vreden,
Een heerlijck Godt ende een Coninck wijs
Dien heeft den Vader ghegheven,
Sijnen Sone heeft hy daer toe bereyt,
Hy quam hier voor ons sterven,
Wy en mochten hem niet derven,
Door hem so comen wy in de heerlijckheyt.
Seer heerlijck is onsen Godt,
Ende al zijn wercken bequame,
Over al regiert hy’t alleene wel,
Is sijnen heerlijcken Name,
Een gheweldich Godt over Israel,
Het moet al voor hem beven,
Niemant en can hem sien en leven,
Hy is crachtich van daden in den hoochsten throon,
Het moet al den Heere loven,
Rijm, snee, haghel, het comt al van boven,
Looft Godt, ghebenedijt is sijnen Name schoon.
Prince looft Godt eenpaer,
Looft Godt, ghy allen volcken,
Looft Godt, gebenedijt sijner heerlijckheyt,
Looft Godt firmamenten claer,
Looft Godt Hemelsche wolcken,
Looft Godt in sijner Majesteyt,
Looft ende prijst hem t’allen uren,
| |
| |
Looft hem alle dinck met goet bescheyt,
Looft hem dochter van Syoene,
Looft hem in goeden doene,
Singhet lof des Heeren, singt lof ons Godt.
|
|
Auteursrechtvrij