Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[DEn Heere triumphant // zy prijs en danck ghestade]Een nieu Liedt, nae de wijse: Een dier, een aerdich dier.
Ga naar margenoot+DEn Heere triumphant // zy prijs en danck ghestade,
Ga naar margenoot+Die bysonder // wonder//lijck sijn volc bevrijdt,
Ga naar margenoot+Want met sijn stercke hant //om Israel voor schade
Te verlossen // rossen // waghen en subijt
Wierp hy omme sonder sparen // soo dat d’Egyptenaren
Dreven op de baren // aen den oever doot,
Die Israelijten waren // dickmaels verlost van haren
Vyanden, en beswaren // angst ende noot.
Ga naar margenoot+Christus Hoochpriester groot // heeft om eeuwich te blijven,
Ga naar margenoot+Tegen zonden // vonden // een Verlosser goet,
| |
[pagina 255]
| |
Door sijn eyghen bloet root // tot een salich beclijvenGa naar margenoot+
Hier voor leven // welcken // hem ontfanghen soet,Ga naar margenoot+
Haer wordt de macht ghegheven // kinderen Gods te leven,Ga naar margenoot+
En Godt heeft verheven // sijn nieu verbontGa naar margenoot+
Met die soo zijn ghedreven // om eenicheyt t’aenclevenGa naar margenoot+
Nae Gods Wet gheschreven // in s’herten gront.Ga naar margenoot+
Al wijcken onghesont // veel argherlijcke leden,Ga naar margenoot+
Die verdwenen // henen // gaen, en d’eenicheytGa naar margenoot+
Des Gheests verlaten ront // jae en den bant des vreden,Ga naar margenoot+
Dat haer laetste // t’quaetste // wordt // soo die Schrift seyt,Ga naar margenoot+
Godt blijft noch sonder mijden // by sijn volck t’allen tijden,
Die hem oprecht belijden // voor dese sal
Hy schermen en strijden // sy en sullen niet glijden,
Al viel oock besijden // een groot ghetal.
Al waert dat heel end’ al // die Weerelt t’onder ginghe,
Al verdroncken // soncken // bergen in Zee,
Soo sal // vry van den val // de stadt, s’Heeren wooningheGa naar margenoot+
Noch gerustich // lustich // blijven sonder wee,Ga naar margenoot+
Het Wijse-mans ghestichte // Onbeweghelijck dichte,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 256]
| |
Op des steens ghewichte // niet en vergaen
Dat vredelijcke ghesichte // Zijnde vol claren lichte,
Ga naar margenoot+Met oordeel, gherichte // eeuwich bestaen.
Ga naar margenoot+Dat huys Gods delicaet // lieflijck met soet behaghen,
Davids hert en sinnen // binnen // waren daer.
Iae badt sijn toeverlaet // om daer sijn levens daghen
Met verheugen // meugen // blijven eenpaer
Om daer sonder verflouwen // den schoonen Godsdienst t’aenschouwen,
Met een vast betrouwen // in God vervroyt
Ga naar margenoot+Maer die besijden bouwen // haer aen t’Hooft niet en houwen,
Ga naar margenoot+Sy comen in rouwen // seer wijt verstroyt.
Ga naar margenoot+Princelijck Herder noyt // en verliet ghy u Schapen,
Ga naar margenoot+Die u woorden // hoorden // gehoorsaem sijn
Ga naar margenoot+Met u te zijn ghekoyt // al haer ghenoechte rapen,
Doort volherden // werden // eeuwig termijn
Gheluckich en ghepresen // van alle druck ghenesen,
Ga naar margenoot+Een weyd’ uytghelesen // in s’Hemels pleyn
Vinden sy boven desen // vol rust en onverknesen,
Ga naar margenoot+Haren dranck sal wesen // s’Levens Fonteyn.
Sat by den Put Man Ga naar margenoot+En Wijf haelt daer t’noodichste nut // van. |
|