Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[ALs Esdra men noch heden]Een nieu Liedeken, op de wijse: In bitterheyt der Zielen.ALs Esdra men noch hedenGa naar margenoot+
Wel hooghe loven mach,
Die vroom zijn doorghestreden
Soo men te Ghendt oock sach,
November den twaelfsten dach,
Doen men te schrijven plach
Vierentsestich, doen leden
Twee Vroukens met goet verdrach.
D’een een Weduwe eersame
Hiet Pierrijntgen Maelbout,
Martijntgen soo van name
Was een Dochter niet oudt
Sy hebben menichfout
Bewesen laeu noch cout
Haer gheloove bequaeme,
| |
[pagina 250]
| |
Ghelijck in t’vyer het gout.
Dees Susters van gheboorte
En wedergheboorte me,
Schaepkens van Christus soorte,
Ghevanghen te Ghendt in ste,
Iesabels hoop haer de
Soo door dreyghen als be
Met listighe becoorte,
Veel strijdt en swaer onvre.
Haer gheloove ghepresen
Beleden sy openbaer,
Van Christum, en om desen
Op’t Stadthuys ter vierschaer,
Seer beloghen, men haer
Heeft ten laetsten aldaer
Ga naar margenoot+Ter doot des sweerts verwesen,
Om t’ghetuyghenis Christi claer.
Dees Vroukens in die ure
Vrolijck met sanghe soet
Loefden den Heere pure,
Martijntgen die sprack, doet boet
O Menschen om u behoet,
Ghelooft t’Euangelij goet,
Ondersoeckt die Schriftuere,
Sy betuyght van Christum vroet.
Alst nu was nae den noene,
Ende den tijdt present,
Dees Vroukens te verdoene,
Ins’ Graven steen bekent,
Daer was dat oudt Serpent
| |
[pagina 251]
| |
Met sijn gheleerd’ ontrent,
Maer dees Wijnrancxkens groeneGa naar margenoot+
Bleven in den Wijnstock jent.Ga naar margenoot+
Martijntgen met verblijden,
Danckte met goet opstel
Den Vader, so te lijden
Om sijnen Naem ghequel,
Beval hem den gheest snel,
Den Beul deed’ sijn werck fel,
Den Paep sprack doen ten tijden,
Arm schaep, ick seyt u wel.
Martijntgen so verscheyde,
Doen quam Pierrijntgen, siet
Den Paep die haer seer vleyde
Haer aen sijnen deessem riedt,
Ghy valsch Prophete vliedt,
Sprack sy tot sijn verdriet,
Hy wierp sijn handen beyde
Van hem, ten behaechd’ hem niet.
Maer t’schaep ginck sonder dolen
Die voetstappen Christi,
End’ in doots noot bevolen
Den Vader den gheest heeft sy,
Bedroeft, hier zijnde by
Ghevoeld’ ick vreucht in my,
Om dat sy onghestolen
T’gheloove behielden vry.
Een sterven en bedervenGa naar margenoot+
In s’weerelts ooghen malGa naar margenoot+
Was dit, maer sy beerven
| |
[pagina 252]
| |
Ruste vry van misval,
Met der Heyligen ghetal,
Ga naar margenoot+Die Godt noch leven al,
Ende sullen vreucht verwerven,
Die niet vergaen en sal.
Ga naar margenoot+Menighe vroom oorconde
Is nu voor ons in’t pleyn,
Ga naar margenoot+Dus Broeders vry van zonde,
Ga naar margenoot+Laet ons oock alghemeyn
Wacker om strijden reyn
Ons Prince en Capiteyn
Nae volghen t’allen stonde,
En mercken op hem alleyn.
|
|