Het Herder Pijpken(1603)–Karel van Mander– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [ALsoo den tijt // alles verslijt] Een nieu Liedeken, op de wijse: Il me suffit, de tous mes maucx. Oft: Alle vleesch is hoy. ALsoo den tijt // alles verslijt, Vreucht en jolijt // en treurich suchten, Denckend’ op den voorleden stadt Ons verlichten door Schrifts geruchten In tijt ons jeuchts met ijvers vruchten, Om des doots schaduwe t’ontvluchten, T’licht last ghelaen // om voort te gaen, d’Hant aen ploegh slaen // vry sonder duchten. Van liefden gloet // gheen water vloet, Noch drucx onspoet // uytblusschen dede Altijts gheneyght tot dienste soet Van sijnen naesten en tot vrede Was al ons saghen reyn van zede, Ghestadich int ghebedt oock mede In perijckel groot // ons leven doot Door veel exploot // in Dorp en Stede. Den dach // men niet vergheten mach Doe men eerst sach // sijn doode wercken, En dat men oock soo vyerich plach Te jaghen nae des gheests verstercken s’Gheloofs bewijs in alle percken Verlatend’ aller Seckten Kercken [pagina 126] [p. 126] Vreesende vroet // noch sweert noch gloet Noch geen onspoet // hoe groot te mercken. Door s’gheloofs aert // wederghebaert, My voort bewaert, o Heer eendrachtich En my doch niet oock en beswaert Boven mijn vermoghen onsachtich, Mijns onperfectheyts ben ick clachtich Heer uwen gheest maeckt my deelachtich Om gaen den padt // nae s’Hemels stadt Behalven dat // ben icx niet machtich. Petrus die seyt // met onderscheyt Dat wy bereyt // wel souden waken, En dat Satan daer op toeleyt, S’gheloofs tresoor ons quijt te maken Werpt sommighe in s’kerckers blaken Om totter proeve te gheraken, V trouwe groot // tot in der doot, Gheeftse ter noot // diet moeten smaken. Een vrees my niet // geeft cleyn verdriet Datmen nu siet in onse daghen, Daer druckich berooken gheschiet Der goeden als swaer om verdraghen, Slaperich wijcken met vertsaghen Als riet oft wiet moetmens’ uyt vaghen, Wert ick sulcx quijt // in tijts verslijt Mocht elck subijt // my welbeclaghen. S’Princen propoost // my wedertroost Waerdoor altoost // men hoept ghestadich, Te schand’ en laet hy niet of loost, Schoon Satans vuyst slaen seer beladich [pagina 127] [p. 127] Toetast en prickelt onversadich, O Heere weestse doch ghenadich, Die my onvroet // dees smerte doet, Tot ware boet // zijt haer beradich. Voor een Nieuw Iarich present, Ghy die bekent // t’Een noodichs crachten Met alle die my zijn absent T’mywaerts ghewent // in haer ghedachten Int ghebedt suchtende met clachten Over mijns drucx, en groot verachten, En wil oock dijn // ghedachtich zijn, Dat Gods aenschijn // sy ons verwachten. Hope van maeyen, Doet de Dorpen saeyen Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij