Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[OM in den Heere // den Echt t’aengaen]Nae de wijse: Lief uytvercoren, lief triumphant.
Ga naar margenoot+OM in den Heere // den Echt t’aengaen,
Ga naar margenoot+Die nae Schrifts leere // recht mach bestaen,
Sulcx van twee vromen // geschieden moet
T’heeft soo ghenomen // beginsel goet,
Int Paradijs // door Gods advijs,
Ga naar margenoot+Want groot aenwijs
Desen staet reyn ons doet.
Ga naar margenoot+Christi ghemeente // is van sijn vleesch,
En sijn ghebeente // dus nae den eesch
Soo t’hooft is heylich // moet sijn t’lichaem,
Hy gaf hem veylich // aen t’cruycen raem,
Ga naar margenoot+En suyverd’ haer // in sijn woordt claer,
Ga naar margenoot+Op dat sy waer,
Heerlijck voor hem bequaem.
Ga naar margenoot+T’moeten twee wesen // leden met t’lijf
Aen t’hooft ghepresen // houdende stijf,
Heylsaem eendrachtich // int recht verstant
Ga naar margenoot+Met Godt almachtich // noch in den bant,
Der liefden recht // staend’ in den Echt,
| |
[pagina 83]
| |
Wie’t soo aenlechtGa naar margenoot+
Die en bout niet opt zant.
Daer dus twee leden // in liefden t’saem
Den Echt in treden // in Christi naem,
Daer wil den derden // met sijnen gheest
Christus wel werden // soo hy ter feest,
Was ljvich daer // hy voor de schaer
Een wonderbaer
Teecken deed’ alder eest.
Tot Canan stede // in GalileenGa naar margenoot+
Met liefd’ en vrede // waren ghebeen,
Onsen Behoeder // en Ionghers vroet,
Oock Iesu Moeder // ter Bruyloft soet
Dus daer ghegaen // seer wel ontfaen,
Ter tafel saen
Men t’volck aen sitten doet.
De Bruydt wel statich // is te bemoen,
Verciert oock matich // sat daer als doen,
Wat uytghelesen // gheselschap fijn
Eerbaer van wesen // is daer ghezijn,
Wat soeter praet // maer doch wat raet,
Recht nu alst gaet
Ten besten faelter wijn.
Van’t wijns ontbreken // den Heer IesuGa naar margenoot+
Moeder ginck spreken // wat roert my u,
O Vrou mijn ure // is comen niet
Sprack Christus pure // maer sy ghebiet
Den dienaers dat // sy deden rat,
Al t’ghene wat
Hy haer seyd’ ofte hiet.
| |
[pagina 84]
| |
Ses steenen vaten // stonden van welck
Twee of drie maten // water hielt elck,
Daer sonderlinghe // sijnde gheset,
Nae die reyninghe // der Ioden Wet
Den Heer gheboot // datmense goot,
Vol waters bloot,
De dienaers dedent net.
Als sy vol waren // sprack Christus milt
Tot den dienaeren // schenckt uyt en wilt
Spijsmeester gheven // ghedaen dus ist,
Hy heeft beseven // goet onghemist,
Van smake fijn // den nieuwen Wijn,
Die water zijn,
Plach, welck hy niet en wist.
Riep goedertier // den Bruydegom,
T’is de manier // (sprack hy) al om
Eerst gheeft den besten // wijn alle man
Maer als ten lesten // t’volck dronck is dan
Slechten, maer ghy // houdt tot nu by,
Den besten vry,
Soo ick wel smaken can.
Dus heeft des Heeren // eerst wonderdaet
Hier gaen vereeren // den Echten staet,
Ga naar margenoot+Om brenghen desen // vrolijck ten ent,
Ga naar margenoot+Liefde moet wesen // het fundament,
Want int ghemeen // zijn onder een,
Vreucht en gheween,
Ghemengelt hier ontrent.
Ga naar margenoot+Den man om vooren // te staen sijn huys,
Wel nae behooren // heeft voor sijn cruys,
| |
[pagina 85]
| |
Arbeyts beswaren // commer int hert,
Oock t’wijf int baren // verdriet en smert,Ga naar margenoot+
Toesien men moet // dat watervloet,
Van druck’ onsoet,
In Wijn verandert wert.
Oorlof met namen // al die den Echt
Beleven t’samen // oft aengaen recht,
Blijft sonder flouwen // in vroomheyts jeucht
T’water van rouwen // door Christi deucht
Verkeeren sal // vry van misval
In Wijn, dats al
In een eeuwighe vreucht.
Een is noodich. |
|