Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[MEnschen onvroet, hebben als crancke vaten]Een ghestelijck Liedeken, op de wijse: Antwerpen rijck etc.MEnschen onvroet, hebben als crancke vaten,
In overvloet, dicwils den Heer verlaten,
Maer deden boet, als sy schier boven maten
In teghenspoet, en in benautheyt saten,
Exempel sonderlinc, Manasses den Coninc
Iuda, sijn qua manierenGa naar margenoot+
Waren seer menichfout // hy was twaelf jaren outGa naar margenoot+
Doen hy began regieren.
Doen hy dus sat, in weelden en goe dagenGa naar margenoot+
Soo deed’ hy plat, tegen s’Heeren behaghen,
Diend’ en aenbat, Baal sonder vetsagen,
En t’gene dat, oock seer was te beclaghen,
Sijn afgoden confuys, steld’ hy in s’Heeren huys,
In die plaetse certaine,
Daer den Heer toe gheseyt, hadd’ in der eeuwicheyt
| |
[pagina 28]
| |
Te stellen sijnen Name.
Baals Altaer, liet hy weder oprichten,
Ga naar margenoot+Die sijnen Vaer, Hiskia had doen slichten,
Aenbadt eenpaer, de Son en ander lichten,
Des Hemels claer, en liets’ altaren stichten,
Veel Waersegghers int perck, hadd’ hy en nam oock merck,
Op voghelsangh met schanden,
Ga naar margenoot+In Afgodisch bedrijf // de sonen van sijn lijf,
Ga naar margenoot+Liet hy met vyer verbranden.
Ga naar margenoot+Hy heeft al meer, t’volck in zonden doen sneven,
Ga naar margenoot+Dan die den Heer, voor Israel verheven,
Hadde wel eer, om haer gruwelijck leven,
Met snellen keer, uyt den lande verdreven,
Al sant den Heer tot hem // binnen Ierusalem,
En liet dat volck aenspreken,
Noch verleydese hy, soo datse bleven by
Haer oude boose treken.
Noch hy vergoot, van die onschulde
Ga naar margenoot+Waer van hy bloot, Ierusalem vervulde
De Heere groot, dit niet langer en dulde,
Sijn straf ontboot, hy haer als de ghehulde,
Door sijn Propheten maer, sy en nament niet waer,
Ga naar margenoot+Doen liet de Heere comen
Ga naar margenoot+Over henlieden dan, dat heyr des Conincx van,
Ga naar margenoot+Assur groot om verschromen.
Sy namen snel // Manassem daer ghevanghen,
| |
[pagina 29]
| |
In boeyen fel, met ketenen behangen,
Gebonden wel, most hy nemen sijn gangen
Tot in Babel, aldaer sitten verlanghen,
Met druck en angst belaen, hy den Heere badt aen,
Belijdende sijn zonde,
Die hem geheel was leet, en sijn herte doorsneet,
Sprack ootmoedich van gronde.
O Heer vailliant, ach noyt en was ick droever,
Oorsake want, mijn zonden zijn seer coever,
Al boven t’zant, dat daer leyt aen den oever
Tot mijn bystant, Heer en zijt gheen vertoever,
Aldus met menich woordt, smeeckende daert verhoort
Van Godt ghenadelijcke,
Welcken hem door sijn cracht,
Te Ierusalem bracht,
En steld’ hem in sijn Rijcke.
Als hy t’huys quam, van alle noot ontvloden,
Van herten tam // ginck hy het quaet uytroden,Ga naar margenoot+
D’outaren nam, hy wech met die afgoden
En heeft de stam, en t’volck Iuda geboden
Te dienen Godt voortaen, en heeftse voorgegaen,
Met danckoffer ghebeden,
Maer t’volck offerde noch, op die hoochten dan doch
Den Heere sy dit deden.
Prince planteyt, moeten wy neerstich waken,
| |
[pagina 30]
| |
Met onderscheyt // al Afgodis dienst versaken,
Eer wy verleyt, uyt die waerheyt gheraken
Daer men verbreyt, veel differente spraken
Dus laet ons blijven in // Christi leeringh en sin,
Dat wy sonder cesseren,
In Ierusalem nieu // daer druc heeft sijn adieu
Eeuwich met hem regneren.
Een is noodich. |
|