Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[DOen Pharao lagh versmoort]Een Schriftuerlijck Liedt, op de wijse: Verblijt Zuyt West en Noort.DOen Pharao lagh versmoort,
Met alle sijn armeye,
Quam Miriam ten reye
Met haer Trommelken voort,
Sangh vooren allerleye
Vrouwen in die contreye,
En sy seye, laet ons nu saen
Den Heere gaen
Singhen, ghedaen
Heeft hy een daet, heerlijck te deghen,
Man ende Peerdt ghelaen
In de Roo Zee versleghen,
Dus Broeders aller weghen,
Al die noch heylsaem staen,
En laet oock niet versweghen,
Den Lof van s’Heeren zeghen.
Stormwinden ghedruys,
Baren en doncker misten,
Gheweldich en met listen,
Bestreden s’Heeren huysGa naar margenoot+
| |
[pagina 24]
| |
Soo dat wy niet en wisten,
Hoe vant oproerich twisten,
Sonde dat Christen // ghetal eerbaer
Verlost zijn, maer
Sy deelden haer
Van ons, van selfs vluchtich ghedreven
Lof God die sijn cleyn schaer
Wtcomste heeft ghegeven
In sulck tempeest beseven,
En int perijckel swaer,
Behouden by den leven,
In die waerheyt verheven.
Ga naar margenoot+Droncken soo worden wy
Vans’Heeren huys, de goeden
Laven ons ende voeden,
Den wellust schenckt ons hy
Ghelijck als watervloeden,
Ga naar margenoot+Hy versterckt ons ghemoeden,
Ga naar margenoot+Om ons behoeden, s’levens fonteyn,
Ga naar margenoot+Is hy alleyn,
In sijn licht reyn,
Sien wy dat licht, ghesticht in vreden,
En hy en laet niet pleyn,
Van den stouten vertreden,
Sijn uytvercoren leden,
Loeft hem groot ende cleen
Ga naar margenoot+Offert hem hier beneden,
Ga naar margenoot+Danckbarighe ghebeden.
Des vreden Prins minioot
Den Coninck der Coninghen
| |
[pagina 25]
| |
Sijnen lof laet ons singhen
Die ons bystondt in noot,
Dat wy niet en verginghen,
Met die Core aenhinghen,Ga naar margenoot+
Van allen dinghen // die hy bequaem,Ga naar margenoot+
Gheeft sijn Lichaem,
Laet sijnen Naem
Ons dancken, prijsen, en verhoogen
En nae ons roeps betaem,Ga naar margenoot+
Voorts te wandelen pooghen,Ga naar margenoot+
Oprecht voor sijnen ooghen,Ga naar margenoot+
In sijn liefde vreedsaem,Ga naar margenoot+
Hy en sal niet ghedooghen,Ga naar margenoot+
Dat sijn rancken verdrooghen.Ga naar margenoot+
Een is noodich. |
|