De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Vrome Borghers doch aenhoort.WIe sal ons gheraden // vroet,
Welcken voghel snel
Dees Landen veel weldaden // doet?
Hy en heeft een veder // niet,
Doch al heen en weder // siet
Men hem vlieghen wel.
En is dit gheen wonder // werck?
Mochtmen segghen dan,
Dat sonder pluym, en sonder // vlerck,
Eenigh voghel wesen // mach,
Ter werelt op desen // dach,
Die ghevlieghen kan.
Hy heeft vleesch noch beenen // weert,
Is te raden dit,
En dan en heeft hy gheenen // steert,
Maer hy heeft twee becken // stijf,
Lanck is hy van neck en // lijf,
'tInghewant is wit.
Somtijts graeu, oft ander // verf,
Naer het wijlen past,
Men kander huys, men kander // erf,
Deucht en eere winnen // met,
Die daer aen zijn sinnen // set,
Hem te jaghen vast.
Door een smal bosschage // dicht,
Die naer hem toenijpt,
Daer neemt hy zijn passage // licht,
| |
[pagina 654]
| |
Aen elck endt om vanghen // gaen,
Vijf altijdts haer ganghen // saen,
En elck naer hem grijpt.
Met ooghen blindt door den // bos,
Drijftmen hem met haest,
Dan houdt hy synen spoor den // Vos,
Beter als de blende // Gans,
Sijnen buyck men vaest.
'tSchijnt een kromme drooghe // schuyt,
Men wint van den buyck
Den darrem hem door d'ooghe // uyt,
En dat van den darrem // coemt,
Die men rijck oft arrem // noemt.
Dienet tot ghebruyck.
'tIs weerdigh verkoren // wis,
Tot des menschen noodt,
Van als men kindt gheboren // is,
En moghen wy't derven // niet,
Iae tot dat wy sterven // siet,
En noch na den doodt.
'tLeert ons oock den rechten // padt,
Tot dat eeuwigh Landt:
Dus en ist gheenen slechten // schat,
Die hier is te krijghen // by,
Van dit Raedtsel swijghen // wy
Niet langher 't verstandt.
'tVlasbloemken ter eeren // soet,
De Schietspoele reyn,
Die meen ick, dees ons leeren // moet,
Hoe voorby ons daghen // smal
Gaen, sonder vertraghen // al,
Haestigh hier int pleyn.
Ga naar margenoot+Den lijdsamen vromen // Iob
Van haer snelheydt leert,
Ga naar margenoot+Hiskia sonder schromen // op
Den Wever ghedachtigh // wert,
Doe hy leedt onsachtigh // smert,
| |
[pagina 655]
| |
Nae de wandt ghekeert.
Ons daghen vervlieghen // doch
Als de Spoele hier,
Maer vele haer bedrieghen // noch,
Met te meenen leven // lanck,
Die haest doodigh sneven // kranck,Ga naar margenoot+
Int sondigh bestier.
Tot eeuwighen moyen // loon,Ga naar margenoot+
Doe hier elck een vlijt,
Den eenen sal int lopen // Croon,Ga naar margenoot+
D'ander 'tSweerdt ghenaecken // maer,
Hierom elck met waecken // waerGa naar margenoot+
Neme sijnen tijdt.Ga naar margenoot+
Pallas-gheesten konstigh // laet
V niet vallen zwaer,
Als yemandt u afjonstigh // smaedt,
Als d'Eyptsche knapen // koen,
Die voor t'vromer schapen // hoenGa naar margenoot+
Grouwelden eenpaer.
Oorlof, u te samen // draeght,
Vroom en wel ghemoedt,
Den Volghel sonder schamen // jaeght
Door het woudt, met lust en // handt,
Laet hem weynigh rusten // want
Lust den arbeydt voedt.
Een is noodigh. |
|