De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Te Brugghe bin die mueren. Oft, Nachtegael int wilde.VAn 'sCruycen boom verheven,
Hebb' ick een nieu Liedt klaer
Met soeten voys beseven,
Elck vrome wandelaer
Wort daer door vreucht ghegheven,
In zijn ghemoedt eerbaer.
Ga naar margenoot+Den Pellicaen ghepresen
Wast, die soo lustigh sanck,
Sijn vleesch noemt hy te wesen
Een spijs', en zijn bloedt dranck,
Hy roept, en wil ghenesen,
Die totter doodt zijn kranck.
Comt al die zijt beladen,
Want siet, de doodt, seght hy,
Die verwinnen en schaden
Wel meende u en my,
Die heb ick uyt ghenaden
Selve verwonnen vry.
Ick ben Wegh, Waerheyt, Leven,
En 'tVerrijsen, hebt moedt,
't Slanghen hooft light ghewreven,
Ghemorselt onder voet,
O Doot waer is ghebleven
| |
[pagina 587]
| |
Vwen prickel onsoet?
Die mynen Naem behagen,
Hebben nu gheenen noot,
Voor sterven te vertsaghen,
Maer die in zonden bloot
Nae myn woort niet en vraghen
Die schromen voor de doot.
Die opghestaen gheklommen
Met my zijn na den Gheest,
Leven in my volkommen,
Doch in der swackheyt meest,
Voor Doodt, Hell' oft verdommen,
Hoeven niet zijn bevreest.
Doodt leven noch verderven,
En magh haer schadigh zijn,
Weer sy leven oft sterven,
Sy zijn evenwel mijn,
Sy sullen mijn Rijck erven,
En sien mijn soet aenschijn.
Ick starf en ben verresen,
Te liever oft te meer,
Om over doode wesen
En levende de Heer,
Ick wil gheeren ghenesen,
Die tot my nemen keer,
Die na my niet en hooren,
Op eyghen wercken staen,
Die laden mynen tooren
Op eyghen halsen saen,
In zonden sy versmooren,
Onder 't last sy vergaen.
Wee alle die hier gissen
Te zijn versaedt en rijck,
En mijn verdiensten missen,
Doende van my afwijck,
's Middaeghs in duysternissen
Tasten sy al ghelijck,
Maer saligh, die volheerdigh
Hongheren met bescheydt,
| |
[pagina 588]
| |
En dorsten, om rechtveerdigh
Te wesen wel bereyt,
Door my, ick salse weerdigh
Maken ter salicheyt.
Behoudens sy de zonden
Mijden ins 'swerelts pleyn,
En goet doen t'allen stonden,
'sGheests vruchten baren reyn,
Van dese wert ghevonden
Des saligheyts fonteyn.
Het sangh op deser wijse
Den Pellicaen oprecht,
Die mildt zijn vleesch tot spijse
Gheeft zijn jongheren slecht,
En zijn bloedt, groot van prijse,
Elck zijn ghehoorsaem knecht.
Een is noodigh. |
|