De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijna de wijse: Als men schreef duyst vijfhondert, etc.O Broeders in dees Landen,
Nu in dese vrye tijen
De slappe traeghe handen
Ga naar margenoot+En oock de losse knijen
Laet ons tot 'sgheests versoeten
Van nieus oprechten saen,
Om recht uyt (soo wy moeten)
Den loop doen met den voeten
In d'Euangelische baen.
Ga naar margenoot+Dat niemant struyckele mede
Ghelijck eenen kreupelen, maer
Ghesont sy, en na vrede
Laet ons haken eenpaer:
Bewijsen ons als Christen,
Dat wy tot 'sgheests verdriet
Doch ydel en verquisten,
Met onghereghelt twisten,
Desen bequamen tijt niet.
Den Heer heeft ons ghegheven,
Na der vromer ghebedt,
Ga naar margenoot+Een Overheyt daer men leven
Mach onder sonder belet,
Gherust in stillen wesen,
En Godtsaligh bequaem,
In eerbaerheyt ghepresen,
T'welck voor Godt uytghelesen
Is goet en aenghenaem.
Want onsen Salichmaker
| |
[pagina 493]
| |
Yeghelijcks salicheyt
Begheert als vyerigh haker,
En dat zijn woort zy verbreyt:
Dat alle Menschen moghen
De waerheyt kennen bloot,
Op dat sy soo bedroghen
Niet volghen meer de loghen,
Verleyt na d'eeuwighe doodt:
Daerom gheeft Godt soo milde
Hier ons desen vrijen tijdt,
En oock zijn woordt, hy wilde
Dat in ons dede profijt,
Als na Sauli bekeeren
De Ghemeynten men merckt,
Sy wandelden in 'sHeerenGa naar margenoot+
Vreese sonder verseeren,
Met 'sheyligh Gheests troost ghesterckt.
Int Ioodtsche landt ghemeene,
Galileen, Samaria,
Sy en achten niet cleene
Soo groote Gods ghena,
Als sy waren ontsleghen,
Sonder vervolgh gherust:
Sochten en gheen ruyme weghen,
Maer van herten gheneghen,
Vreesden zy Godt met lust.
Laet dit exempel wecken
Ons slaperigh ghemoedt,
Om niet tot weelden trecken
'sHeeren ghenade soet:
Al is vervolghs verschricken
Nu voorby niet te min
Zijn over al veel stricken
En doornen, om versticken
Gods woort uyt onsen sin.
'sWerelts sorchvuldicheden,
Rijckdom wellustigh bedroch
Hier door wort aenghestreden
T'gheloove daer boven noch,
| |
[pagina 494]
| |
Al is van 'thittigh raeyen
'tVersteende landt ghespaert,
Veel windts ghevoelt men waeyen,
Met schalck en listigh draeyen,
'tWelck 'sHeeren huys beswaert.
Al eenderley wy souden
Op Christum blijven gheplant,
Om vast te samen houden,
Malkander reycken de handt,
Door ghemeyn diensts besteden,
Alsoo Godt gheeft sijn kracht:
T'samen als lichaems leden,
En vyerich staen op de wacht.
Haest is men wech ghenomen,
Den tijdt is ons onbekent
Wanneer den Heer sal komen,
Oft avondt werdt of ontrent
Der middernacht, oft der hanen
Ghekraey, oft 'smorghens vroegh,
Laet waken nae't vermanen
Christi altijdt, en niet wanen
Oft segghen 'tis tijdts ghenoegh.
Ga naar margenoot+Op dat den Heere snellijck
Komend', ons niet en vindt
Slapend' in sonden fellijck,
Gheestelijck doodt en blindt,
Naeckt en mismaeckt vol pijnen,
Van schaemten al desolaet,
Voor dat heerlijck verschijnen
Des Heeren met al sijnen
Herykracht en schoonen staet.
Want daer en sal dan nerghen
Gheen plaetse wesen ter noot,
Ga naar margenoot+Om hem te moghen berghen
Ga naar margenoot+Door vrees ende schaemte groot,
Over de boose vruchten
Des vleeschs vuyl en onreen,
Self uyt een vreesich duchten,
| |
[pagina 495]
| |
Hemel en Aerd' int vluchten
Vinden dan plaetse gheen.Ga naar margenoot+
Voor hem, die op den witten
En grooten stoel sal dan
Met blinckend' aenschijn sitten,
Om oordeelen alle man,
Met een gherechte waghe,
Nae wercken loonen saen,
Och laet ons alle daghe
Vast dencken op een vraghe,
Van den Apostel ghedaen.Ga naar margenoot+
Als Hemel, Aerde t'samen,
Vergaen sal moeten met vyer,
Hoe moet ghy na betamen
Alsdan gheschickt zijn hier,Ga naar margenoot+
Met heylighe wandelinghe
En Godtsalighe wesen goet,
Dat ghy u haest gheringhe,
En wacht voor alle dinghe
Op 'sHeeren komste vroet.
Laet ons dan sonder flouwenGa naar margenoot+
Vast blijven by den Heer,
Op dat wy een betrouwen
Vry moghen hebben, wanneerGa naar margenoot+
Dat hy hem sal openbaren,
Dat wy soo niet en zijn beschaemt
Voor hem, maer mede varen,
Daer wy soo gheeren waren,
By hem in vreuchden versaemt.
Een is noodigh. |
|