De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Laet ruysschen en laet waeyen den windt.IN Annas noch in Caiphas hof
En verkoos de Heere niet
Apostelen, maer visscheren grof,
Is sulck weerdigh officy gheschiet.
Met dat soet Euangelien aes,
Veel herten in 'sWerelts poel
Hier te vanghen, en trecken eylaes,
Wt dit aerdtsche zondigh ghewoel.
Ghewandelt quam 't ootmoedige Lam,Ga naar margenoot+
By die Galileetsche Zee,Ga naar margenoot+
En sagh daer Simon ende' Andream,Ga naar margenoot+
Twelck waren ghebroeders twee.
Haer net om visschen werpende uyt,
Want visschers dat waren sy,
De Heere sprack met een soet gheluydt
Tot haer, komt en volghet my.
Ick sal u maken // eer lanck termijn,Ga naar margenoot+
Visschers der menschen subijt,Ga naar margenoot+
Sy verlieten haer netten, en zijn
Hem ghevolght, al sonder respijt.
Ghegaen zijnde wat verder, sagh hy
Noch twee ghebroeders aldaer,
Iacobus en Ioannes, daer byGa naar margenoot+
| |
[pagina 348]
| |
Zebedeus haer-lieder Vaer.
Int schip saten sy neerstich beraen,
En lapten haer netten vroet,
De Heere die heeftse gheroepen saen,
En sy volchden hem op de voet.
Sy lieten den Vader in Schips boort
Met den huerelinghen betijen,
En met dat eeuwich levende woort
Ghinghen sy met 'sherten verblijen.
Noch vischten sy wel sommighe stondt,
Eens Petrus ginck, ende vinck
Ga naar margenoot+Eenen visch die hadde in sijnen mondt,
Ga naar margenoot+Om betalen den Chijnspenninck.
Ga naar margenoot+End' als de Heere verresen was,
Petrus tot visschen ghewent,
Voer, inde Zee Tiberias,
Met noch Iongheren hem ontrent.
Die nacht is sonder vanghen vergaen,
De Heere quam smorghens, siet,
Op den oever en sprackse aen,
Kinders hebt ghy te eten niet?
Neen, seyden sy, maer van haer niemant
En wisten dat hy was dat,
Ga naar margenoot+Werpt (sprack hy) t'net ter rechter handt
Van't schip, ghy sult vinden wat.
Dat deden sy, vol visschen 't net swaer
Conden sy trecken niet meer,
Ga naar margenoot+Des heeren lieven Iongher eerbaer
Sprack tot Petro, het is de Heer.
Soo haest Petrus dit heeft ghehoort,
Naeckt zijnde ter selver tijdt,
Nam wat aen't lijf, viel buyten boort,
D'ander quamen op 'tschip met vlijt.
Want sy niet verr' en waren van landt,
By twee honderdt ellen maer,
T'net met de visschen, tot aen den kant,
Dat toghen sy oock met haer.
Als sy te lande traden, soo lagh
Een kool-vyer daer op gheleyt,
| |
[pagina 349]
| |
Visschen en broot men daer oock sagh,
De Heer heeft tot haer gheseyt.
Brenget van u visschen alhier opt droogh,
Petrus neerstigh en blie,
T'net al vol groote visschen op toogh,
Hondert vijftigh ende drie.
End' al wasser soo vele, nochtans
En is t'net niet ghescheurt,
Comt, sprack de Heere tot dese mans,
Houdet maeltijt vry onghetreurt.
Niemant van zijn Iongheren ras
Dorst vraghen wie zijt ghy? want
Sy wisten al wel dat hy't was,
Iesus nam dat broodt inde handt.
Dat gaf hy haer, den visch daer naer,
Dit was de derde mael,
Dat Christus hem vertoonde klaerGa naar margenoot+
Sijnen Discipulen loyael.
Oorlof broeders, laet ons accoort
Op't Schrifts exempel sien,
En mercken op des Heeren woort,
T'sal ter salicheyt wel ghedien.
Een is noodigh. |
|