De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijop de wijse: Een Venus dierken heb ick uytvercoren.
Ga naar margenoot+HEmelen gy // merckt op, siet, ick wil spreken,
Die aerd' aenhoore mijns monts redene vroet,
Mijn leere zy // druppende onbesweken,
Als den reghen, ende myne reden moet
Vloeyen, ghelijck den dauwe doet,
En als den reghen soet // al op dat gras bequaem
End' als opt kruyt die druppelen gheleken,
want ick wil prijsen des Heeren Naem.
Wilt onsen Godt // alleene d'eere geven,
Hy is een steen, end' alle zijne daet
Is sonder spot // onstraffelijck ghebleven,
Want wat hy doet, t'saemen voor recht bestaet,
Trouwe is God vroegh ende laet,
Ende gheen quaet // en is aen hem gepaert,
Rechtveerdigh en vroom is hy, maer door boos leven
Valt af van hem den verkeerden boosen aert
| |
[pagina 285]
| |
Schandvlecken snoo // zijn sy, ende waerachtigh
Sijn kinders niet, door alsulcken afkeer:
Danct ghy also, uwen Heer God almachtigh
Ghy onwijs volck, ende dwaesachtigh seer,
Is hy met u Vader end' Heer?
Heeft yemant meer // als hy alleene, u
Ghemaeckt en bereydt? wilt doch wesen gedachtigh
Aen die voorleden dagen, tot den tijt van nu
Wilt mercken wat // hy aenden ouden Vaders
Al heeft ghedaen, sulcx uwen Vader vraeght
Die sal u dat // verkondighen, midtsgaders
Salt van u Oudtste zijn ghewaeght,
Doe d'Alderhooghste heeft gheplaeght,
End' onversaeght // die volcken uytgeroyt,
De kinderen der Menschen als misdaders
Van een ghedreven, ende verstroyt.
Doe stelde hy heel // voor die volcken haer palen,
Nae het ghetal der kinderen Israel,
Want 'sHeeren deel // is zijn volck sonder falen,
Iacob dat snoer zijner erven wel,
Hy vant hem ter woestijnen snel,
Al in een fel // en dorre wildernis,
Ia aldaert huylt, end' om niet te verdwalen
Soo leyde hy hem, om wandelen ghewis.
Ende hy gaf, hem de Wet, en bewaerde
Hem, als den appel zijner ooghen klaer,
Ghelijck niet straf, eenen Arent van aerde
Wtvoert zijn jonghen, en sweeft over haer,
Hy breyde zijn vederen uyt all'gaer,
Hy droegh hem daer // op zijn vleugelen tem.
die Heer alleyn, leyd' hem als d'onbeswaerde
En daer en was geen vremde God met hem.
Hy liet hem hoogh // varen op d'aerdtsche pleyne,
| |
[pagina 286]
| |
En spijsde hem met drie vruchten int landt
En gaf dat hy soogh // soet heunigh uyt den steyne,
Wt harde steenen oly, tot overstant,
En boter vanden koeyen abondant,
By den schapen vant // hy melc in overvloet,
'tVette der Lammeren en Rammen gemeyne
En den Bocken met vette nieren goet.
Tarwe hy gaf // hem, ende tsijner baten,
Goet druyven bloet, tot lieffelijcken dranck,
Maer hy hier af // sadt en vet boven maten
Gheworden zijn, weeldigh in den ganck,
Vet ende sterck, ende niet kranck,
Heeft hy eer lanck // Godt die hem heeft gewracht,
Vergheten gantsch, ja t'eenemael verlaten,
En kleen, den steen, zijns salicheyts geacht.
En verwect coen // God tot tot yver en tooren,
Door Goden vreemt, door grouwelen onreyn,
Offer sy doen // den veldt-duyvelen vooren,
Niet haren God, maer den Goden vileyn,
Die sy niet en kennen certeyn,
Maer nieuwe pleyn // die in voortijden niet
En zijn geweest // nochmen can ooc niet hooren,
Datse uwe Vaderen hebben ghe-eert yet.
Vwen steen fijn // die u self heeft gewennen
Hebt ghy veracht, ende vergheten schier
Den Schepper dijn // Godt, die u heeft begonnen,
En doe den Heer aensagh alsulck bestier,
Soo is hy op sijn sonen hier
En dochters fier // gram geworden, mitsdien
Sprack hy, ick wil mijn aensicht haer niet jonnen,
Maer verbergen, end' haer eynde aensien.
Tis eenen aert // al van verkeerden wesen,
Ia ongetrouwde kinderen zijn sy,
My ongespaert // maeckt sy opgheresen,
Int ghene dat gheen Godt en is daer by
| |
[pagina 287]
| |
Met haerlieder afgodery
Hebben sy my vertoornt ghewis,
Ick wilse wederom verwecken mits desen,
Oock int ghene dat gheen volck en is.
Aen een volc sot // haer toornich ontstellen
Want door mijn gramschap, 't veyer ontsteken brant,
En sal branden tot // in dat diepste der hellen
Ende verslinden al het gantsche landt,
Met sijn vruchten aen elcken kant,
Ooc gront en plant // van alle bergen zwaer
Al ongheluck dat wil ick op haer vellen,
End' alle mijn pijlen verschieten aen haer.
Sy sullen stil // van honger 'tleven eynden,
Verslint worden van korts en snelle doot,
Onder haer ic wil // der dieren tanden seynden
En Slangen fenijn, van buyten salt zweert bloot
Berooven haer, binnen de vreese groot,
Ionghers, maeghden minjoot // suygh-kinderen en Mannen grijs,
Ic wil seggen: waer zijn sy, ick sal scheynden
Onder den menschen haer gedachtenis jolijst.
Vermijd' ick niet // haer vyants toornige zonden,
Die mochten werden stout, hooveerdigh quaet,
Segghende, siet // ons macht is hoogh bevonden,
Ten is al niet gheweest des Heeren daet,
Want in dit volck en is doch gheenen raet,
Noch ten verstaet, geen dingen groot noch smal:
Och waren sy doch wijs, also dat sy verstonden,
En wisten wat haer noch ontmoeten sal.
Hoe sal alree // sulc dinck mogen geschieden,
Dat haer duysent gejaegt werden van een?
Ia voor twee // thien duysent sullen vlieden?
Ist niet alsoo, om dat haer haren Steen
Heeft verkocht? ja de Heere niet kleen
| |
[pagina 288]
| |
Heefts alghemeen // overghegheven dan,
Want onse Steen en is niet als den haerlieden,
Daer zijn onse vyanden selfs rechters van.
Haren Wijnstock is // van den Wijnstock mispresen
Tot Sodoma, en vanden acker Gomorra,
Haer druyven ghewis // zijn galle, end' haer besen
Seer bitter haer wijn, fenijn, der Draken ja
Galle der Slanghen verwoet int qua,
Is sulcks vroech ende spa // by my verborghen niet,
En verseghelt in mijn schatten gheresen,
Die wraeck is mijn, ick wil vergelden, siet.
Tot zijner tijt // soo sal haren voet sleeren,
Want den tijt naeckt al van haer ongeval,
Het haest subijt // herwaert, dat tot verseere
Hen-lieden sal ontmoeten al,
Want de Heer zijn volck richten sal,
Over 'tghetal zijner knechten seer sacht,
Sal hem ontfermen de Heer der Heeren,
Want hy sal aensien, dat wech is haer cracht.
Dat beyd' is wech // t'besloten en 'tverlaten,
Waer moghen u alle haer Goden zijn?
Werdet gesegh // waer is den Steen verwaten,
Daer sy op betrouwden elck termijn?
End' aten vetten Offer fijn,
En droncken wijn // van den drancoffer groot,
Laetse nu opstaen, end' u komen te baten,
En beschutten nu in desen noot.
Siet ghy nu dan // dat ick het ben alleyn
En neffens my gheen ander God vailliant
Dooden ick kan // en levende maken reyne,
Slaen, en wederom heelen, en daer en kant
Verlossen uyt mijn handt, niemant,
Want ic mijn hant // wil heffen magnifijck
Inden Hemel, ende wil int certeyne
Segghen, Ick leve eeuwichlijck.
| |
[pagina 289]
| |
Wanneer ick vry // sal wetten mijns sweerdts blincken,
Ende mijn hant tot straffen grijpen moet,
So wil ick my // weder, sonder bedincken,
Wreken aen mijn vyanden met der spoet,
En loonen die my haten onvroet,
End' in dat bloet // wil ick al na den heysch
Mijn pijlen laten sadt en droncken drincken
Ende mijn sweert sal eten vleysch.
Over 't bloedt root // van die verslaghen schandigh,
Over die ghevanckenisse subijt,
End' over 'tbloot // ondeckte hooft vyandigh
Iuychet, verblijdt, al die zijn volck zijt
Want hy sal wreken t'sijner tijdt,
Breedt ende wijdt // 'tbloet syner knechten fijn,
Hem aen zijn vyanden wreken, maer verstandigh
Sal hy dat lant zijns volcx genadigh zijn.
Een is noodigh. |
|