De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijnae de wijse: O waerheyt hoe zijt ghy nu vertreden.HOe Paulus hem beriep op den KeyserGa naar margenoot+
Doort vervolgh der Ioden, beschrijft LucasGa naar margenoot+
Oock zijn voyage, als mede-reyster
Over de Zee, den seer grooten plasGa naar margenoot+
Ende seght: als het besloten was,
Dat wy na Italien souden gaen
Te schepe varen // die ghevanghen waren
Zijn Iulio in handen ghedaen.Ga naar margenoot+
In een Adramijtisch schip wy traden,
En voeren van lande sonder verdragh,
Langs Asien te schepe beraden,
Quamen tot Sydon den anderen dagh,
Daer Paulus ginck ende besagh
Zijn goeden vrienden, want den Capiteyn,
Als man ghepresen // heeft hem bewesen
Vriendelijck tot den Aposter reyn.
Wy stieten af, ende wy voerenGa naar margenoot+
Langhs Cypers henen, in Gods ghena,
De winden die de Zee beroeren
Waren ons teghen tot Cilicia,
| |
[pagina 262]
| |
De Zee, en oock Pamphilia,
Wy overscheepten tot Myra, midts dien
In Lycien quamen // daermen ons tsamen
Steld' in een Schip van Alexandrien.
Ga naar margenoot+Met lancksaem varen veel tijts versleten
Teghen over Gnidon quamen wy,
Al voor by Salmon, daer onder Creten
Wy tot goede haven quamen vry,
Daer was de Stadt Lasea by,
Paulus dede alsulck een vermaen,
Datmen daer beyde // ick sie (hy seyde)
Dees reyse sal seer qualijck vergaen.
Ga naar margenoot+Den Onder-hooftman veel meer betroude
Op den Stierman ende den Piloot,
Dan Paulus woorden, want men aenschoude
Die onbequame haven ter noot,
Om overwinteren, men besloot,
Nae Phenicen te varen voor't best,
Dees haven gheleghen // is in Creta tegen
Den wint Zuydt-west ende Noordt-west.
Het waeyde Zuydt-west, doen heeft gheschenen,
Ga naar margenoot+Dat haer voornemen ginck lancx soo bet,
Wy voeren van Asson by Creten henen,
Maer korts nae desen teghen 't opset,
Noordt-oosten windt ded' ons belet,
Die met zijn blasen beroerde de Zee,
Het schip in dolen // den windt bevolen,
Voeren wy henen in Gods ghelee.
Ga naar margenoot+Int Eylandt Claudia aenveerden
Wy, en ghekreghen daer eenen boot,
Daer wy ons mede gouverneerden,
En vonden hem onder aent Schip groot,
Want wy vreesden Syrtims aenstoot,
En doen wy een groot onweder onsoet
Hebben gheleden // den naesten dagh deden
Wy eenen uytworp van sommigh goet.
Den derden dagh wierpen wy verre
Ga naar margenoot+Des Schips ghereetschap al over 'tboort.
| |
[pagina 263]
| |
Binn' langh' en saghen wy Son oft sterren,
Dan die Zee met tempeest verstoort,
Die hoop ons levens was al versmoort,
En doen men eenen langhen tijdt daer
Dus hadde gheseten // en niet ghegheten,
Stondt Paulus op, int midden van haer.
Och lieve mannen, heeft hy ghesproken,Ga naar margenoot+
Men soude na mijn woorden vroet,
Van Creten niet zijn opghebroken,
Om niet te lijden dit teghenspoet,
Nu vermaen ick u hebt goeden moet,
Ons aller leven en salder gheen
Vergaen noch sterven // dan int bederven
Sal moeten komen dit Schip alleen.
Want den Enghel des Gods verheven,Ga naar margenoot+
Wien ick behoor, en dien inden gheest,
Stondt my in desen nacht beneven,
En seyde: Paule zijt onbevreest,
Want ghy moet noch, vry van tempeest,
Voor den Keyser worden ghestelt,
En om te leven // heeft u Godt ghegheven
Al die hier zijn in dit Schip ghetelt.
Dus lieve mannen weest sonder treuren,Ga naar margenoot+
Want ick betrouwe op Godt vailliant,
Soo my gheseyt is, sal dat ghebeuren,
Maer wy moeten vaten aen een Eylandt:
Den veerthiensten nacht, nae het verstant
Der Schippers, heeft hem gheopenbaert
Siet een Landouw // om blusschen rouwe,
In Adria die Zee vermaert.
Het dieploot wierpen die Schippers neder,Ga naar margenoot+
En vonden twintigh vademen diep,
Een weynigh van daer, wierpen sy weder,
Maer vijfthien vadems men daer en riep,
Doen vreesden sy, of 't Schip aenliep
Op eenighe scherpe plaetsen stranck,
Vier anckers achter // uyt wierpmer, en wachter
Dat dach sou worden, met groot verlanck.
| |
[pagina 264]
| |
Ga naar margenoot+De Schip-lieden sochten uyt t'Schip te vlieden,
En lieten neder den boot oft schuyt,
Met sulcken schijn, als of sy-lieden
Voor-anckers wilden werpen uyt,
Paulus die sprack met sulck gheluyt,
Krijchsknechten ende den onder Hooftman
Ten zy dan blijven // dese, u lijven
En meught ghy niet salveren dan.
Ga naar margenoot+Den Krijghsknechten den boot afsneden,
T'began te dagen Paulus subijt
Sprac: het is den veerthiensten dag heden,
Dat ghy ghevast hebt, en nuchteren zijt,
Dus vermaen ick u, als nu ter tijt
Spijse te nemen, dat gheschied' u al
Tot salichede // van niemant mede
Ga naar margenoot+Een hayr vanden hoofde vallen en sal.
Ga naar margenoot+Hy danckte Godt daer voor hen allen,
Ga naar margenoot+Nemende 'tbroot, ende hy at,
Ga naar margenoot+D'ander zijn oock aent eten ghevallen,
Seer wel ghemoet, ende wierden sat,
Twee hondert ses en t'seventich Zielen dat
Waren int vat des Schips, niet min,
Doen om verlichten // 'tschip, sonder swichten,
Wiepen wy tarwe te Zeewaert in.
Ga naar margenoot+Alst dach wert, sy 'tlandt niet en kenden,
Maer sy vernamen een haven bedacht,
Met eenen oever, daer aen te wenden
Het Schip, ghebruyckten sy al haer macht:
Die anckers hebben sy opghebracht,
En ontbonden de banden van het roer,
Den spriet oock boven // zijnd' opgeschoven,
Met 'tSchip men nae den oever toe voer,
Ga naar margenoot+Als wy nu op een plate dreven,
Ga naar margenoot+Daert Schip gheweldelijck teghen stack,
Door kracht der baren, het is ghebleven,
Van vooren staende, en het achterste brack,
D'een Krijghsknecht met den anderen sprac,
Van dooden den ghevanghenen hoop,
| |
[pagina 265]
| |
Dat niet en komme // oft yemant swomme
Te lande, en dat hy ons ontloop.
Maer d'Onderhooftman, om te behoudenGa naar margenoot+
Paulum, verboodt haer desen raedt
Maer al die swemmen konden, souden
Haer eerst salveren in sulcken staet,
Sommige op berderen, anderen (alst gaet)
Op stucken van het Schip, maer doch
Aldus soo quamen // de Zielen tsamen
Behouden al te lande noch.
Wy vernamen 't landt hiet Melijten,Ga naar margenoot+
Doen wy al waren behouden reyn,Ga naar margenoot+
De lieden daer, om 'sdrucx verslijten,
Bewesen ons gheen vriendtschap kleyn,
Sy stoockten ons een vyer int pleyn,
Want 't reghende seer, en het was kout,
Paulus van aerde // neerstigh, vergaerde
En bracht eenen hoop ryseren hout.
Als den Apostel Paulus ditteGa naar margenoot+
Nu hadde gheleyt al op dat vyer,
Quam daer een slang uyt vander hitte,
En voer hem aen sijn handt seer schier,
Daer aen hinck dat fenijnigh dier,
De lieden spraken onderlinck,
Hoe dat hy ware // een Moordenare,
Dat hy verlost noch wraeck ontfinck.Ga naar margenoot+
Maer Paulus slingherde de slangheGa naar margenoot+
Int vyer, end' en hadde geenen noot,Ga naar margenoot+
Sy meynden, ende wachten langhe
Dat hy soud swellen ende vallen doot
Haer propoost veranderden sy bloot
Ende seyden dat hy eenen Godt waerGa naar margenoot+
Dat hem die Ader // als een misdader,Ga naar margenoot+
Niet en hadde doen sterven daer.
Den Oversten van dien Eylande
Publius, die heeft drie dagen lanck
Ons daer gheherberght seer goederhande,Ga naar margenoot+
En 't geschiede dat sijn Vader lach kranckGa naar margenoot+
Aen de Cortse, en aen den Bloetganck,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 266]
| |
Paulus die badt, en leyde terstont
Op hem de handen // met hulpe vanden
Ga naar margenoot+Heere, soo maeckte hy hem ghesont.
Ga naar margenoot+Van desen Eylande, ghenesen
Werden die andere siecken teer,
Die sy daer brochten, ende bewesen
Ons uyt danckbaerheydt groote eer,
En doen wy van daer namen keer,
Loeden sy al wat ons ghebrack,
Drie maenden t'ende // zijnd' al de bende
Te schepe, uyt dat Eylandt vertrack.
Ga naar margenoot+Het Schip daer wy in varen ginghen,
Was van Alexandrien de stadt,
T'hadde een baniere der Tweelinghen,
Tot Syracusa bleven wy wat,
Als wy omvoeren den bochten padt,
Doen quamen wy tot Region,
Een dagh nae desen // met opgheresen
Windt uyt Zuyden tot Puteolon.
Wy vonden Broeders, aldaer ter steden
Bleven wy seven daghen lanck,
Ghelijck ons van haer was ghebeden,
Tot Roome namen wy onsen ganck,
Ga naar margenoot+De Broeders quamen ons doen ontfanck,
Ga naar margenoot+Buyten tot die Tavernen drie,
Door haer aenschouwen // kreegh een betrouwen
Paulus, en danckte Godt seer blie.
Paulus die leerde vry onverboden
In zijn ghehuerde wooninghe daer
Tot Roome Heydenen en Ioden
Ga naar margenoot+Van Christo Iesu, daer twee Iaer,
Maer naer al zijn periculen swaer
Was zijn hope die Croone t'ontfaen.
Ga naar margenoot+Laet ons manierich // hem volgen vyerigh
Ghelijck hy Christum heeft ghedaen.
Een is noodigh. |
|