De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijnae de wijse: Ghy vry verstroyde Nacy.
Ga naar margenoot+GHeluck moet u ghebeuren
Ga naar margenoot+O Ierusalem klaer,
Ga naar margenoot+Vrede moet zijn eenpaer
Ga naar margenoot+Inwendich bin u meuren
Die u lief hebben, haer
Moet welgaen hier en daer,
Doch maer // die u benijden,
En gheerne saghen dat // ghy plat
| |
[pagina 259]
| |
Mocht legghen t'allen zijden
Berooft van uwen schat,
Dat sy haren lust wat
Niet en sien met verblijden
Aen u, o gheestigh vat,
Gods uytverkoren stadt.
Die den Heere gheloofdenGa naar margenoot+
Die menichte niet kleen,
Iesus van Nazaereen
Was 't hooft daer sy aen hoofden:
Hy was haer hooft alleen,
En sy waren ghemeenGa naar margenoot+
Een hert en ziele tsamen,
'sGheests eerste vruchten goet // en soet,
O Syon, om lichamen
Aen u eenigh hooft vroet,
En herte, ziele en moet,
Blijft altijdt, naert betamen,
'sGheests troost, tot vreden spoet,
Zy by u overvloedt.
Sulck gheluck moet u wesen,
Als doe des Heeren handt
Van sijn blindt onverstandt
Paulum hadde ghenesen,Ga naar margenoot+
Ghemaeckt zijn Predicant,
Doe de Ghemeynt haer vandt
Int landt Iudeen, Galileen mede,
En oock in gantsch Samary // nu vry
Ghesticht in goeden vrede,
In 'sHeeren vreese syGa naar margenoot+
Wandelen, en daer by
Vol troost des Gheests, dit dede
Den Heere: alsoo moet hy
V doen, dat wenschen wy.
Ghy zijt een broodt bedeghen,Ga naar margenoot+
Waer toe dat is ghedaenGa naar margenoot+
Menigh ghebroken graen,
Met 'sGheests water besleghen,
Ghebacken en doorbraen
| |
[pagina 260]
| |
Int vyer der liefden saen:
Al die ontfaen deelachtigh
Een broodt naer Gods instel // 'tbevel,
Belevende eendrachtigh,
O Christen leden snel:
Den Godt van Israel
Gheef u te wassen krachtigh,
Vry van twistigh ghequel,
Iae 'tgae dy eeuwigh wel.
Des vreden Prins verheven
Bevrijd' u voor misval,
O Syons kleyn ghetal,
Ga naar margenoot+In een Godsaligh leven,
Stilwesigh over al
Te wandelen int dal
Den smallen wegh volheerdigh,
Ga naar margenoot+Etende u eyghen broot // ter noot,
Heyligh ende rechtveerdigh,
Sonder eenigh aenstoot,
Dat ghy de tweede doodt
T'onvlieden mocht zijn weerdigh,
Te gaen smaken dat groot
Iolijt uws Godts minjoot.
Een is noodigh. |
|