Den Lusthof der gheestelicke oeffeninghen

Voor den ouerleden.

De profundis. Psalm. 129.

HEere uyt den diepten hebbe ick tot v geroepen: Heere verhoort mijn stemme.

Laet uwe ooren toe-hooren: na de stemme van mijn ghebedt.

Is't dat ghy de boosheydt wilt aen-sien, Heere, o Heere, wie sal het verdraghen?

Want by v ghenade is: ende om uwe wet soo hebbe ick v verdraghen, Heere.

Mijn siele heeft om sijn woordt verdraghen: mijn siele heeft ghehopet in den Heere.

Dat Israel van den morghen-stondt: tot den nacht toe in den Heere hope.

Want by den Heere is bermherticheydt: ende by hem is overvloedighe verlossinghe.

Ende hy sal Israel verlossen: uyt al sijne boosheden.

V. Heere gheeft hen de eeuwighe ruste.

A. Ende laet hen dat eewich licht schijnen.

[p. 620]

V. Wt de poorten der hellen.

A. Wilt hunne sielen verlossen.

V. In vrede moeten sy rusten.

A. Amen.

V. Heere verhoort mijn ghebedt.

A. Ende mijnen roep moet tot v komen.

Ghebedt.

ALmachtighen eewigen Godt, wien men nimmermeer en bidt sonder hope van bermherticheydt: zijt ghenadich de siele van uwen dienaer N. op dat hy, die in de belijdinghe uwes naems van dit leuen gescheyden is, onder het ghetal uwer Heylighen gebracht mach worden. Door Iesum Christum onsen Heer. Amen.

Ghebedt
Voor alle gheloouighe sielen.

WEest ghenadich, Heere, uwer dienaren ende dienerssen, die ons voor ghegaen zijn, met dat teecken des gheloofs, ende nu slapen inden slaep des vredes. Wy bidden v, Heere, dat ghy henlieden ende alle den genen die in Christo rusten, de plaetse der verkoelinghe, des lichts, ende des vredes wilt gunnen. Door den seluen Iesum Christum onsen Heere. Amen.

[p. 621]

Aenmerckinghen op het lichaem van den ouerleden.

1.	Het lichaem light sonder verstandt ende ghevoelen.
2.	Sijn bedde is stroo voor eenen korten tijdt.
3.	Het moet in d'aerde verrotten, tot dat het sal verrijsen.
4.	Het gheeft ons eenen eewighen Adieu, na soo kort een leuen.
5.	Schoonheydt, lieflickheydt, wijsheydt, is al vergaen.
6.	Naeckt scheydt het uyt de weereldt, soo het was in-ghekomen.
7.	Medecijns, vrienden, goedt, eere, niet en kan hem helpen.
8.	Het brenght den mensch vreese ende stanck aen, daerom wordt het oock haest uy-ghedraghen.
9.	Het wordt van vrienden, ende maghen seer haest vergheten.

Op de siele van den ouerleden.

1.	Sy is verschrickt ouer de on-bekende weghen, in de welcke sy haer nu vindt.
2.	Sy sucht vreesende voor het eynde van haer vonnisse.
3.	Sy bedroeft haer, dat sy hier leuende, soo veel goedts ghelaten heeft, ende soo veel quaedts ghedaen heeft.

[p. 622]

4.	Sy vreest de beschuldigers, die haer omringhen.
5.	Sy soeckt hulpe, ende wordt van al verlaten.

Leeringhe voor ons.

1.	WY moeten eens steruen, niemandt en sal de doodt ontgaen.
2.	Wy moeten 't in de doodt al laten, eere, goedt, vrienden, ghemack.
3.	Wy moeten verrotten, stincken, ende der wormen spijse worden.
4.	Wy moeten van alles strenghe rekeninghe gheuen.
5.	Wy moeten de sententie van de eewicheydt ontfanghen.

Hoe wel sullen wy in die uyterste benautheydt, d'idelheydt der weereldt verstaen.

Teghen de doodt en is gheenen schilt,
Daerom leeft, soo ghy steruen vvilt.