Maendelyks musikaels tydverdryf

[p. 9]

Herderinne zang.

Hoe ge - lukkig is het Vee, Dat men steeds ziet vro-lyk
tieren, Teugels aen zyn driften vieren Nooit bevreesd voor angstig wee!
't Wyfje voelt het vier der Liefde 't Klaegthet Mannetje haer leed, Dat zoo
fel haer borst doorgriefde, Als de Lent'te voorschyn treedt.

2

't Vee volgt enkel zyn Natuur.
Zonder ooit verwyt te vreezen.
't Vee kan dus gelukkig wezen.
't Bluscht naer wil het Minne vuur.
'k Moet, ô Vee! uw' staet benyden;
Want een jonge Herderin,
Moet ontelbre kwalen lyden,
Van den blinden God der Min.

3

Schoon een Meisje Liefde voedt;
Kan een Minnaer heur behagen;
Ach! zy mag het leed niet klagen;
Dat zy naeuw verbergen moet.
Eene Maegd moet haer gepeinzen,
(Schoon zy door het Vuur verdwynt)
Steeds verbergen en ontveinzen,
Als een Minnaer om haer kwynt.