Maendelyks musikaels tydverdryf
(1751)–Kornelis Elzevier, Antoine Mahaut– Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
2
'k Heb eens bemind;
't Was een bekoorlyk Meisje,
Zeer malsch en zacht van Vleisje;
Maer ik was verblind: ⩷
Waer ik my keerde, of henen wende,
't Was zuchten, duchten zonder ende;
'k Liep als een Zotskap door de Stad,
Die zyn verstand verloren had.
| |
3
Maer nu ter tyd,
Geef ik om Leonoortje,
Hoe schoon zy is, geen Oortje,
'k Ben die Zotheid kwyt: ⩷
'k Wil om geen Meid myn vreugd verliezen;
Ik zal voortaen den Wyn verkiezen;
Want is men van het drinken moe,
Men slaept gerust tot 's morgens toe.
|
|