Maendelyks musikaels tydverdryf

[p. 2]

Minne-klacht.

'k Lag op een Morgenstond, verrukt door teedre Minne lusten, In den schoot te
rus - -ten, Van myne Rozemond, Met my, door een en 't zelve vuur gewond.
Zy sprak myn tweede Ziel! Gy zyt het die my kost be - hagen! De beek moet
haren loop - - - vertragen, Zoo 'k u verlaet, wiens Liefde my beviel.

2

ô Beekje zend nu niet
Uw heldre Golfjes naer beneden;
Want zy brak haer eeden,
Dewyl zy my verliet,
En sints haer Min aen wuften Damon biedt:
Stroom nu vry over 't Land;
Tracht vry myn lage hut te slopen,
Daer is voor my geen vreugd te hopen;
'k Derf haer, waer aen ik had myn hart verpand.

3

Men mag zelf by de Goôn
Niet om die trouweloosheid klagen,
Die kan hun behagen;
Iupyn roept van zyn 'throon:
Meineedigheid staet aen de Minnaers schoon:
Helaes wat raed voor my!
Maer wyl de Goôn die eên niet straffen,
Zal ik my zelve wraek verschaffen,
Ik pleeg alom ook die bedriegery.