Stichtelijcke gesangen

Het hooghste vermaeck voor een geloovighe ziele.

Stem: Aurora's wangen bloosen.

't KOmpas van 't Noord geweecken,
Versmadet al de streecken

Van heel des werelts kust,

Maer 't Noorde is sijn rust.
Een Pijl die met een Booge
Geschoten is om hooghe,
En vint gheen vasten standt,

[p. 289]

 

Als beneden op het landt.

 

2. En Noachs Duyfje mede,

 

Was nergens niet te vreden,

 

Voor het weer was in d'Erck,

 

Een voor-beeldt van Godts Kerck;

 

Soo is het oock gheleghen

 

Met hem, die eens ter degen

 

Beproefd' de soete smaeck

 

Van het Hemelsche vermaeck.

 

3. Al komt hy aen te schouwen,

 

De Wereltsche Landouwen,

 

Al drinckt hy al het soet,

 

Van 't Aerts, en vleesch'lick goedt,

 

Al krijcht hy groote sommen

 

Van schatten en Rijckdommen,

 

Ja dat hy 't alles wint,

 

Dat de wereldt hoogh bemint:

 

4. Het is hem niet met allen,

 

Het geeft gheen Wel-gevallen

[p. 290]

 

Maer hy tracht sonder rust,

 

Na d'aldersoetste lust,

 

En na den besten seghen,

 

De welcke is gelegen,

 

In 't proeven van de smaeck,

 

Van het Salige vermaeck.

 

5. En in dees lieff'lickheden

 

Is hy soo wel te vreden,

 

Dat hy al 's wereldts pracht,

 

Als slijck, en dreck veracht:

 

Dan vloeckt hy al de ruste

 

Van ydele wel-lusten,

 

Daer buyten Godts genaedt,

 

Oyt een Mensch hem mee versaedt.