Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
Auteursrechtvrij
[pagina 284]
| |
Stem: Engelsche Fortuyn.DE sonde heeft een Vrouwen-Aengesicht,
Wiens schoonheydt trotst het silv're Mane-licht:
En Ooghen, die noch door de Zonne-schijn,
In Floncker-glans niet en verwonnen sijn.
2. En Heyr, voor 't welck de glans van 't fijne Goudt.
Seer verre wijckt, en licht verdwijnen soudt:
En Wanghen, die soo schoon te bloosen staen,
Dat zy in 't Roodt ver boven Roosen gaen.
3. En Armen, tot een yder uytgestreckt,
Daer op de sneeuw de sachte huyt bedeckt:
En borsten, daer de schoonheydt vaster sit,
Daer hy beswijckt het schoon Albaster-wit.
4. En sulck een Mont, daer voor de Morghen-lucht
Van schaemte bloost, en in 't verborgen sucht:
Die als zy hem maer eensjes open doet,
Van Nectar vloeyt, daer elck na loopen moet.
5. In 't kort, wie haer van vooren komen siet,
| |
[pagina 285]
| |
Die holt het hert, en 't vraeght na Toomen niet,
Maer ongesnoert vlieght het ter kelen uyt,
En steylt in 't Borst van dese têlen Bruydt.
6. Maer 't Achter-lijf bedeckt de Lazery,
Daer uyt dat smelt een Helsche raserny
Door soo een vuur, wiens smoock en felle vlam
De Sathan spoud, en uyt der Helle quam.
7. Zy sleept een steert, daer me zy vinnigh steeckt,
Wie haer omhelst, en kust, en minnich smeeckt,
En schiet Fenijn die na het herte vaert,
En in de ziel een Helsche smerte baert:
8 En noyt geneest die bitt're wreede pijn,
Als alleen door een Hemels Medicijn.
Hy gheeft hem aen de wijsheyt over gants,
Die oogh, en hert, went van haer Toover-glants.
|
|