Strophische gedichten
(1879)–Jacob van Maerlant–
Auteursrechtvrij
[pagina 103]
| |
Van ons Heren wondenGa naar voetnoot1).1.
Ga naar margenoot+ Alsmen merket alle manieren,
Bistu, Jhesu goedertieren,
Paradijs vol weelden al;
Want die Vader sonder faelgieren
5[regelnummer]
Goeden vrucht, soeten ende dieren,
In di plante sonder getal.
Diere passie vrucht, die goede,
Ende die vloet van dinen bloede,
Daer du milde of waers int dalGa naar voetnoot2),
10[regelnummer]
MaectenGa naar voetnoot3) ende onser armoede,
Daer omme noch die helsche gloede
Weent ende emmer wenen sal.
2.
Zalich Cruce ons Heren,
Ons die dolen constu leren
15[regelnummer]
Den wech daermen altoes in lacht;
Den troen ondoestu ons met eren,
Ende weers die ons wille deren,
Die helle, met ons Heren cracht.
Di nighic omme den Here mare,
20[regelnummer]
Die bi di die clene scare
In den hemel hevet brachtGa naar voetnoot4),
Ende bant den portenareGa naar voetnoot5),
Brac die helle, daer si in ware
Gevangen in der donker nacht.
| |
[pagina 104]
| |
25[regelnummer]
Di, hoeft crone metten dorneGa naar voetnoot1),
Nighic om der Joden torne,
Die Gode croenden alse volc verwoet,
Gescoert in menige stat bi thorne,
Ga naar margenoot+ Ende bebloet in dat dorboerne,
30[regelnummer]
Spiegel der groter oetmoet!
Edele crone preciose,
Gevarwet met der reynre rose
Van JherusalemGa naar voetnoot2), diet al wesen doet,
Verclaer mijn herte roekelose,
35[regelnummer]
Van sonden tornichGa naar voetnoot3) ende bose,
Maecse suver ende goet.
Fonteyne van den paradise,
Daer vier rivieren uut van prise
Lopen, die alle maken nat,
40[regelnummer]
Waer bi die viant onwise
Verloren hebben macht ende spise,
Ende noch doenGa naar voetnoot5) omme dat.
Edele sijtwonde reyne,
Dijns gelike wart noit fonteyne,
45[regelnummer]
Noch sulc dranc quam nie in vat;
Di erewi algemeyneGa naar voetnoot6)
Tiegen tfenijn groet ende cleine,
Gestoppet si met di elc gat.
6.
Di, rechterhant genagelt dure,
50[regelnummer]
Daer uut vloyt die soete gure,
Alst water uut Fison doet,
Die dornegelden die Joden sure,
| |
[pagina 105]
| |
Die verdoemde creature,
Dat ongelovich volc verwoet;
55[regelnummer]
Di suchtic ende anebede,
Ende bidde ene visikeGa naar voetnoot1) mede,
Alse die leget onder voet,
Dattu mi brenges in die stede
Daer die beclagen huer dorperhede
60[regelnummer]
In sijn ende icker in bliven moet.
6.
Di, slinckerhant, di groetic mede,
Dornagelt met den scarpen snede,
Den nagel stijf ende lanc;
Du deels ons, na Gyons sede,
65[regelnummer]
Die beke, die die dorperhede
Ons afdwoech, den swaren stanc;
Di, edele wonde, wi anebeden
Ende nighen met oetmoedicheden,
Als die soetste ader die nie ontspranc;
70[regelnummer]
Bi di onne ons God dat wi treden
Opten viant, ende staen in vreden
Ter doet, daer ons die wijch wert stranc.
7.
Wonde van den rechtren voete,
Daer uut loept die beke soete,
75[regelnummer]
Oft Tygris ware die vloet,
Menssche, daneGa naar voetnoot2) quam di die boete,
Dattu climmes ter hoger groete,
Daer altoes es vrede goet.
Dor die loept van dinen gate
80[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Offerde God dor onse bate,
Diemen quetsen niene mach, sijn bloet.
Wonde, wijs ons die strate,
Als die tijt coemt, niet en late,
Dat ons die doet naken moet.
8.
85[regelnummer]
Slinker voet, uut dinen gate
Sent sijn bloet tot onser bate
| |
[pagina 106]
| |
Hi die God was ende man;
Du biste gelike der Eufrate,
Want du drogesGa naar voetnoot1) ons af die hate,
90[regelnummer]
Daer ons die nacht helt in den ban.
Soete nagel, soete wonde,
Soete bloet, dat in dier stonde
Uut dinen heiligen gate ran,
Bi di moetwi hebben gesonde,
95[regelnummer]
Wi trage misdadige honde,
Hope so dragewi an di dan!
9.
Dochter, moeder van den kindeGa naar voetnoot2),
Daer gi u kint saget hangen te winde
Wat rouwen dogedi ende wat leet!
100[regelnummer]
En es geen herte diet bevinde,
Noch tonge so heilich diet ontbinde,
Want die mensscheit niet en weet.
Van rouwen moet dorbort wesen
Mijn herte sonder genesen,
105[regelnummer]
Want verdient heeft cout ende heet,
Dat niene si verdoemt biGa naar voetnoot3) desen,
Met pinen dorgaen ende dor lesenGa naar voetnoot4),
Want ten sonden es gereet.
10.
O Johan ewangeliste,
110[regelnummer]
Du waers behoeder ende sacriste
Der camer daer God in lach;
Dese werelt hout mi in twiste,
Help mi daer ic omme giste,
Ende dat ic gere al dat ic mach.
115[regelnummer]
Ic vermane di bi den wene
Ende bi den rouwe, die niet was clene,
Daer dijn herte gaf den slach,
Daer du Gode versmaet sages rene,
Dattu mi makes der scaren gemene,
120[regelnummer]
Die God verloeste opten Paesdach!
|
|