Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 24]
| |
Boek II.
Ga naar margenoot+ Ghemeenlike so sal ic te voren
Ghemeene nature jou laten horen,
Die beesten hebben int gemange,
Daer na van elker sonderlanghe.
5[regelnummer]
Aristotiles die seghet,
Wat dat voete thebbene pleget,
Jof twee, jof viere, jof negheene,
Die dieren hebben alle ghemeene
Aderen, ende bloet daer in.
10[regelnummer]
Diere meer hebben, seghet sijn sin,
Dan IIII, en hebben gheen bloet.
Ende maerct dat men verstaen moet,
Dat hi ‘bloet in aderen’ seghetGa naar voetnoot1);
Want die worm bloet te hebben pleget,
15[regelnummer]
Maer haer negheen diene hevet adre.
Die visschen hebben allegadre
Beenine ogen ende starc dat vel,
Om dat si dat water wel
Weeren sullen ende gedoghen:
20[regelnummer]
Dit mach men wel bi redene togen.
Bi den watre si u bekent
Desen waerliken torment;
Bi den visschen suldi bekinnen
Luden die die werelt minnen.
25[regelnummer]
Maerct van werlicken lieden:
Horen si iet van Gode bedieden,
Si hebben so harde verstannesse,
| |
[pagina 25]
| |
Ga naar margenoot+ Neghene gheestelike lesse
En moeghen si onthouden wel:
30[regelnummer]
So haerd es hem oghe ende velGa naar voetnoot1).
Dieren die hebben oren ghemene
Roerende, sonder die mensche alleneGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Dat meent, dat hi onthouden lere
Al dat hi hoert van onsen Here.
35[regelnummer]
Ende so menighe creature horen
Met gaten, al sonder oren,
Als alle voghelen ghemeneGa naar voetnoot3).
Alle diere groet ende clene
Die roeren donderste caken.
40[regelnummer]
II gaenre jeghen dese saken,
Dats cocodrillus, ende daer na
Een dier, dat heet GentiliaGa naar voetnoot4),
Die de opperste caken roeren,
Ende dats maniere van vreemder voeren.
45[regelnummer]
Ambrosius spreect, dat God heeft
Somich dier dat leeft
Ghemaect den hals lanc, dats bedi
Dat sine spise op derde si,
Alse den camel ende den paerde;
50[regelnummer]
Maer den wolve ende den liebaerde
Heeft hi den hals cort gegheven,
Want si bi der proven leven.
Die langhe hals meent die lange hope.
Elc man maerc wien ic nope:
| |
[pagina 26]
| |
55[regelnummer]
Die ghene, die met proyen leven,
Hoe mach haer hope sijn verheven
Enich sijn si te Gode waertGa naar voetnoot1)?
Die den aermen niet en spaert,
Ende met hem hout sine ghile,
60[regelnummer]
Hoe waent hi ter laetster wile
An onsen Here vinden ghenaden,
Die emmer die aermen sal beraden?
Alre meest alrehande diere,
Die pleghen edekens maniere,
65[regelnummer]
Ga naar margenoot+ - Dats die vermalen hare spise -
Hebben halse van langher wise.
Dat meen ic die heilighe woert,
Die een leset ofte hoert,
Ga naar margenoot+ Verwandel dicke sonder ontlopen,
70[regelnummer]
Die behoert ter langher hopenGa naar voetnoot2).
Men vint onder allen dieren
Tande van III manieren:
Ga naar margenoot+ Some effene, some alse zaghen,
Ende some tande die uutraghen.
75[regelnummer]
Effene tande heeft die man,
Ende wat so hoerne draghet nochtan,
Et ne ware gehoernet serpent.
Wat so hem met proyen bekent
Es gethant gelike der zaghen,
80[regelnummer]
Sulke, meen ic, als honde draghen;
Ende die ever ende die oliphant
Hebben den ragenden tant.
Al dat bloet heeft, dies geloeft,
| |
[pagina 27]
| |
Dat heeft hirsine int hoeft,
85[regelnummer]
Sonder worme, segghic ju;
Ende so wat dier den staert heeft ru,
Heeft grote kinnebacke ghemene,
Ende dat hersenbecken clene.
O wi! o aerme! hoe waer eist heden
90[regelnummer]
In heren der moeghentheden!
Hare staerten, hare meisnieden,
Die verteren dat darme lieden
Souden hebben te hare noet.
Si hebben die kinnebacken groet,
95[regelnummer]
Dat si verteren in overdaden
Hare goet te haren scaden:
Dus so waerd hem clene thovet,
Want si werden so verdovet,
Dat si laten yaren al
100[regelnummer]
Wat dat hier of comen salGa naar voetnoot1).
Haer ende wolle van allen dieren
Ga naar margenoot+ Verwandelt na der werelt manierenGa naar voetnoot2).
In heten lande karsp ende swart,
Ende in tasten een deel hart;
105[regelnummer]
In couden lande slecht ende wit:
Aldus machmen merken dit.
Viervoete gehoernde diere
Boven, dat es haer maniere,
Sone hebben si ghene tande,
110[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Also als Aristotiles cande.
Alle creaturen van hare ru
Noten vele, seggic ju.Ga naar voetnoot3)
| |
[pagina 28]
| |
Ga naar margenoot+ In die maghe van sukende diere
Vintmen lib van goeder maniere,
115[regelnummer]
So ouder, so van betren doeneGa naar voetnoot1).
Ets slotel van den menisoeneGa naar voetnoot2);
Maer des heerts lib ende des hasen mede
Es van der meester crachtichede;
Maer die dieren, die niet vermalen
120[regelnummer]
Hare spise, die si inhalen,
En hebben lib noch groet no clene,
Sonder die hase allene.
Al dat heeft oghenlede,
Dat luucter sijn oghen mede
125[regelnummer]
Alst slaept, sonder die liebaert
Ende die hase, die bloede Cuwaert.
Al dat voeten heeft, sonder ghile,
Mach wel swemmen ene mileGa naar voetnoot3);
Die mensche minst oec van hem allen.
130[regelnummer]
Men seghet dat hem doet ghevallen,
Dat hi heeft boven hem allen
Na sire groet alreminst gallen.
Want die galle es heet ende droghe,
Dus heffen si opwaert int hogheGa naar voetnoot4);
135[regelnummer]
Maer die swembalch, die den wint hout,
Doet vissche swemmen met ghewout.
Men vraghet dies in menighen lande,
Twi die ever hevet sijn tande,
Ga naar margenoot+ Die liebaert clauwen ende die beren,
140[regelnummer]
Die stier hoerne te verweren,
| |
[pagina 29]
| |
Die re, die hasen die snelhede,
Die mensche, van meester wardichede,
Nature ne wapende nie so wel,
Noch ne makede ter vlucht so snel?
145[regelnummer]
Dus machmen antworden hier inne:
Mensche, die redene heeft van sinne,
Heeft twehande gewerke anGa naar voetnoot1),
Dats raet ende daet nochtan.
Dies heeft hi met sinne vonden
150[regelnummer]
In orloghen tallen stonden,
Ga naar margenoot+ Dat hi daer toe hem wapenen can;
Ende als hi pays heeft, laet hise dan.
Ga naar margenoot+ Waer hi geboren dan daer mede,
So scheen hi altoes buten vrede.
155[regelnummer]
Waer hi oec snel als dat ree,
Hine ghewachtes hem nemmermeeGa naar voetnoot2),
Hine soude verliesen daer mede
Sijn edele ghestadichede.
Nu, alst tijt es ende stede,
160[regelnummer]
Raet hem die behendichede,
Sijt op waghen, sijt op paerde,
Snellike te varen siere vaerde,
Ende in scepen met corten stonden
Overliden des waters honden.
165[regelnummer]
Dus machmen hem antwoerden dan,
Hem die vraghet, twi die man
Traech ende ongewapent mede
Geboren es te minschlichede.
Gherehande diere, seghen die wiseGa naar voetnoot3),
| |
[pagina 30]
| |
170[regelnummer]
En hebben vercoren vleesch tere spise.
Si lapen met der tonghen in
Twater, dit leert hem haer sin;
Maer die met effenen tanden
Suken int water alte handenGa naar voetnoot1).
175[regelnummer]
Dat vele tanden ende ganze hevet,
Ga naar margenoot+ Men seghet dattet langhe levet,
Eist dier, eist man, dit verstaet,
Dat over die mere menechte gaetGa naar voetnoot2).
Wat dier ghene longhen en heeft,
180[regelnummer]
Es sonder luut, als men ons seghtGa naar voetnoot3).
Niet dat leeft ne werpt sijn saet
Buten der femelen, daert toe gaet,
Wakende noch slapende, sonder die man;
Ende dits grote onsalicheit nochtan,
185[regelnummer]
Dat hi so swaerlike hem besmet,
Die redene verstaet ende wetGa naar voetnoot4).
Alrehande creaturen
Nemen haer voedinghe bi naturen
In spisen die hem best genoeghet,
190[regelnummer]
Ende in dranke die hem voeghet.
Bi naturen die dieren alle,
Ga naar margenoot+ Die leven ende sijn sonder galle,
Ga naar margenoot+ Als heerte ende olifante sijn,
Die cameel ende dat delphijn,
195[regelnummer]
Die moghen alle langhe leven;
Ende ets recht, want et es gescreven:
| |
[pagina 31]
| |
‘Die goedertieren sullen ter erven,
Daer altoes nieman en mach sterven’.
Diere, die groet sijn van lichamen,
200[regelnummer]
Winnen lettel al te samen;
Ende so dieren oec sijn minder,
So si winnen te meer kinder.
O wi! hoe waer es dit noch heden!
Grote heren van moeghentheden
205[regelnummer]
Hoe lettel baten doen si den lieden!
Si gapen alle so seer ter mieden,
Dat si te hare langher vlucht
Ne moeghen winnen ghene vrucht.
Vijfterhande creaturen
210[regelnummer]
Die verwinnen bi naturen
Ons menschen in onsen vijf sinnen:
Linx siet claere, als ict kinne;
Ga naar margenoot+ Die gier riect voerder ene sake;
Tscimminkel es van scarper smake;
215[regelnummer]
Die spinne gaet int ghevoelen voeren;
Die ever is subtijlre int horen.
Die creaturen, hoer ic gewaghen,
Die de modere langhe draghen,
Plinius hevet bescreven,
220[regelnummer]
Dat si moghen lanxte leven.
Nu hoert vort van elken diere
Sine sonderlinghe maniere.
In Latijn sal ic haer namen
Ordinieren alle te samen,
225[regelnummer]
Omme datter menich dier in steyt,
Daer ic die name niet of en weyt.
Teerst in A, daerna in B,
Na dordine van den A.b.c.
Sullen haer namen sijn geset,
230[regelnummer]
Omme dat mense vinden mach te bet.
| |
[pagina 32]
| |
Ga naar margenoot+ Asinus dats des esels name,
Een lelic diere ende onbequame,
Met groten hoefde, met oren lanc,
Traech sere an sinen ganc,
235[regelnummer]
Ende dat niet can worden vet.
Op sine scoudren es ghesetGa naar voetnoot1)
Een teyken van der passien ons Heren.
Want dat hi ons wilde leren
Oetmoedelike, reet hi sulc paertGa naar voetnoot2),
240[regelnummer]
Daer hi voer ter passien waert.
Die esel diene can niet vechten,
Ende hi gedoghet oec van knechten
Sware steken ende sware slaghen;
Ende willemen hem doen draghen
245[regelnummer]
Meer dan hi geleesten can,
Hine stecter niet jeghen nochtanGa naar voetnoot3):
Ga naar margenoot+ Dit es sijn doghentachtichede.
Nu hoert sine quaethede:
Hi es luxuriose uutvercoren,
250[regelnummer]
Achter staerker dan voren;
Omberechter van manieren
Dan enich van anderen dieren:
Daer hi sinen wech sal striken,
Daer ne can hi niemen wikenGa naar voetnoot4).
255[regelnummer]
Daer toe es sijn luut so swaer,
Dat hi al quetst wat hem es naerGa naar voetnoot5).
Alsi clene sijn haer jonghen,
Sijn si schoenst ten selven spronghe,
Maer si leliken emmer voert:
| |
[pagina 33]
| |
260[regelnummer]
So ouder so argher es haer woertGa naar voetnoot1).
Tote XXX jarenGa naar voetnoot2) noten si tewaren,
Maer sine winnen dan te III jaren.
Ga naar margenoot+ Esels melc es sere wit.
Ga naar margenoot+ Plinius bescrivet ons dit,
265[regelnummer]
Dat si witte huut mach gheven.
Bi dien so vintmen bescreven,
Dat Popea, keysers Nortens wijfGa naar voetnoot3),
Dwaen dede daer mede haer lijf,
Omme dat si wilde wesen wit.
270[regelnummer]
Die Roemsce geesten scriven ons dit.
Esels vleesch dat maect quaet bloet,
Want et quaet te verduwene doet.
Die esel heeft in spisen vercoren
Scarpe diestelen ende doren.
275[regelnummer]
Esels melc waerm als bloet
Es jeghen die tantswere goet,
Wilmeer die tande mede dwaen.
Si doetse vaste staen,
Wilmense daer op striken,
280[regelnummer]
Oec es si goet jeghen visikenGa naar voetnoot4).
Die esel es van groeter coutheden,
Hine wint niet in couden steden,
Bedi ne draghen si no ne winnen
Ga naar margenoot+ In landen die cout sijn van binnen;
285[regelnummer]
Noch sine noten in gheene stede
In den heerfste noch in lenten mede,
Maer in des heets somers cracht.
Een jaer draghen si hare dracht.
| |
[pagina 34]
| |
Als die esellinne es op den spronc,
290[regelnummer]
Dat si worpen sal een jonc,
Wilsi in demsterheden vlien,
Daerse negheen man mach sien.
Haer leven es XXX jaer;
Also langhe winnen si, dats waer.
295[regelnummer]
Sine sparen gheen vier dat si vinden,
Sine gaenre dor te haren kinden.
Maerct alle liede an desen brieve
Scamelheit ende kinder lieveGa naar voetnoot1).
Aper silvestris int Latijn
300[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Es in Dietsche een wilt everswijn,
Ende es een beest starc ende wreet.
Ga naar margenoot+ Doetmen hem lief ofte leet,
Men machen in ghere manieren
Te gherehande doecht bestierenGa naar voetnoot2);
305[regelnummer]
Maer emmer blijft hi wreet ende fel.
Swaert van hare es sijn vel.
Maerct: somen den keytijf meer bit,
So hem sijn hals crommer sit.
Sijn sin es ongheleert ende haert,
310[regelnummer]
Dus es hem sijn vel dan swaert.
Ragende tande crom ende lanc
Heeft hi, die staerc sijn ende stranc,
Ende met scarpen snidenden egghen,
Maer men hoerter wonder of segghen:
315[regelnummer]
Die scarpe egghen, die de tant hevet
| |
[pagina 35]
| |
Die wile dat die beeste levet,
Die verliest hi, als hi es doet,
Ende dit hevet betekenisse groet:
Ga naar margenoot+ Al daert ons in dit lijf die felle,
320[regelnummer]
Hi voert met hem in die helle
Sine quaetheit altemaleGa naar voetnoot1).
Men mach den ever licht ende wale
Moede maken met cleenre pinen,
Bestaetmen eer hi maect urine
325[regelnummer]
Tideleec in der morghenstont:
Anders ontgaet hi lichte den hont.
Ende nochtan, al es hi moede,
Hi werp hem ter weere enter hoede,
Ende bijt ten jagher enten man
330[regelnummer]
Bede camp ende were nochtanGa naar voetnoot2),
Ende wachte hem wie sone bestaet!
Tene si dat die ever ontfaet
Eene doetwonde ten eersten steke,
Hi es in vresen sekerleke.
335[regelnummer]
So vliet hi in den doeren dan,
Dat hi den honden enten man
Also te bet mach ontvlien.
Boven allen beesten die sien
Hoert hi beste voer alle die leven.
340[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Experimentator heeft bescreven,
Dat sijn drec versch es sere goet,
Want hi stempt der nuesen bloet.
Ga naar margenoot+ Die swine soeken haer eten
In der aerden, daer sijt weten,
| |
[pagina 36]
| |
345[regelnummer]
Ende wentelen gaerne in den gore.
Verdoemt wokerare, nu hore:
Waer omme so setstu dinen moet
In dit neder eertsche goet?
Int eertsche goet es al dijn sin,
350[regelnummer]
Daer naer haectGa naar voetnoot1) di een swaer ghewin.
In India, wi lesent dus,
Sijn als lanc als een cubitus
Evers tande, ende gehornet mede
Vintmense daer in menigher stede.
355[regelnummer]
In Arabia es bescreven,
Ga naar margenoot+ Dat altoes gheen swijn mach leven.
Aper domesticus in Latijn
Es in Dietsche een tam everswijn;
Een beer hetet in onser tale.
360[regelnummer]
Wreet es hi, ende die hem temale
In die wase ghaerne besmitGa naar voetnoot2);
Ende al ware hi gedwogen wit,
Hi ginghe weder in den gore.
Onder die bere, als ict hore,
365[regelnummer]
Hoe vele datter sijn tere partie,
Een hevet al die voghedie.
Coemt onder hem een sterker an,
So gaet hi den voghet an,
Ende soe wie daer winnet den zeghe,
370[regelnummer]
Hi blivet voeghet alleweghe.
So welc tijt dat een swijn gellet,
Alle die rote haer versellet,
Of si alle verwoet warenGa naar voetnoot3),
Ga naar margenoot+ Omme dat si horen mesbaren;
| |
[pagina 37]
| |
375[regelnummer]
Ende dan eist vreselike tallen tiden
Hare verwoetheit tombiden.
So welke tijt dat die soeghe riden,
Ga naar margenoot+ So verwoeden si in dien tidenGa naar voetnoot1),
Ende si scoren gaerne den man,
380[regelnummer]
Die en wit cleet draghet an.
Dit scrivet Plinius te waren.
Die bere ne winnet niet na III jaren.
Men wil segghen ende wanen,
Die der soeghe ofsnijt die manen,
385[regelnummer]
Dat haer luxurie coelt te bet,
Ende dat si dan worden vet.
Aristotiles heeft bescreven,
Dat si XV jare moghen leven.
Boeven vele viervoete beesten
390[regelnummer]
Mach die bere meest ridens geleesten,
Es dat sake dat hi es vetGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Swinen vleesch es int saisoen beth
In den somer van in den lentijnGa naar voetnoot3);
Want toten herfste slaept dat swijn
395[regelnummer]
So vele, dat sijn vleesch daer mede
Ontfanghen moet onreynichede.
AlayGa naar voetnoot4) dats sonder waen
Een dier na den cameel ghedaen,
Maer sonder knien sijn sine been.
400[regelnummer]
Als hi hem rusten sal al in een,
So moet hi an enen boem staen;
Ende alst die jagher sal vaen,
| |
[pagina 38]
| |
So onderhouwet hi dan den boem.
Ga naar margenoot+ Die beeste nemets ghenen goem,
405[regelnummer]
Ende vallet met den boem der neder.
Danne mach hi niet opstaen weder.
Anders so es dat dier so snel,
Datment gevanghen can niet wel.
Ga naar margenoot+ Anabula es in Ethiopen
410[regelnummer]
Een dier datmen daer siet lopen.
Plinius scrivet, diemens gelovet,
Dattet heeft eens cameels hovet,
Ende gehalst als een paert;
Maer so edelike gehaert
415[regelnummer]
Over algader sine lede,
Dat te sien es wonderlijchede.
Omme sine scoenheit, weet dat wel,
So es dien diereGa naar voetnoot1) vele sijn vel,
Omme die genoechte van den oghen,
420[regelnummer]
Die hem niet connen gedoghen,
Noch diemen sat niet can gemaken
Te siene scoene niwe saken;
Dat sijn die veynsteren, dat verstaet,
Daer die doet bi ter zielen gaet.
425[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Alches, als ons Solinus seghet,
Daer oec wonder groet in leghet,
Ga naar margenoot+ Es een dier dat bi gherste levet,
Dattet die opperste lippe so lanc hevetGa naar voetnoot2),
Eist dattet eten beghaert,
430[regelnummer]
So moetet gaen achterwaert:
Dat doet sine lippe lanc.
| |
[pagina 39]
| |
Du souster toe doen dinen gancGa naar voetnoot1)
Ten leven der onnoselhede,
So dat du di behouds daer mede,
435[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende maec reyne dinen moet,
Joftu wils wesen ghevoet
Metter spise die nemmermeer tebreket,
Dats metter spise daer God of spreket.
Dine lange lippe, dijn quade bec
440[regelnummer]
Hevet di gebrocht in sulc strec,
Gaestu voert, du bliveste doet
In die ewelike noet.
AchuneGa naar voetnoot2) dat es een dier,
Als Aristotiles spreket hier,
445[regelnummer]
Dat nature hem verkeert heeftGa naar voetnoot3)
Trecht datse allen beesten gevet;
Want viervoete beesten alle
Hebben binnen al hare galle,
Maer dit heeftse int een ore.
450[regelnummer]
Die dit merket es gheen dore:
Wie heeft anders int ore die galle,
Sonder die ghene diese hoert alle,
Dat sijn die oerscalke, entie hem gelovet?
Dicke worden si so verdovet
455[regelnummer]
Ende so ontweghet bi haren rade,
Dat op hem moet vallen die scadeGa naar voetnoot4).
Ga naar margenoot+ Ana, sprect Aristotiles,
| |
[pagina 40]
| |
Dat in Orienten een dier es,
Ende es utermaten wreet;
460[regelnummer]
Maer haer negheen heeft andren leet.
So gelieve sijn si onderlanghe,
Coemt enich dier in haren ganghe,
Ga naar margenoot+ Dat si van andre maniere,
Alle die scare van dien diere
465[regelnummer]
Coemen op dat dier gelopen,
Ende wondent so met haren ropen,
Dat vliet of stervet tehant;
Want die ana sijn wel betantGa naar voetnoot1).
Die exemple seghet den leken:
470[regelnummer]
Wat so cleerke segghen of smeken,
Si draghen over een so wel,
Nopen siere enighen ant vel,
Si hebben op hem te handen
Die clergie met haren tanden,
475[regelnummer]
Die doerbiten wijf ende man,
Ende men verwinnen niet en canGa naar voetnoot2).
Hier eyndet van den dieren in A;
Nu hoert van B hier na.
Bubalus dat es een dier,
480[regelnummer]
Mi dinct te merkene hier,
Et meent een bufel in leke wort;
Ga naar margenoot+ Ende dat es mere, als men hoert,
Dat sijn ossen somGa naar voetnoot3).
Die hoerne heeft hi lanc ende crom,
485[regelnummer]
Den hals lanc, ende swart van haere,
| |
[pagina 41]
| |
Thoeft groet, ende niet van vare,
Want sijn opsien es goedertiereGa naar voetnoot1).
Magher sijn dustane diere,
Ende si hebben clenen staert.
490[regelnummer]
Als dit dier verbolgen waert,
Ga naar margenoot+ So eist utermatene fel.
Nutteliker vintmen cume iet el,
Dor des menschen nuttelijchede,
Ga naar margenoot+ Want et hevet durstaerke lede.
495[regelnummer]
Experimentator die seghet,
Dat die melc van bubalus pleghet,
Dat si den lichame ghevet die vaertGa naar voetnoot2),
Ende dat si versche wonden bewaert,
Ende si den ghenen staet te staden
500[regelnummer]
Die met venine sijn verladen.
Bubalus es dinne van hare,
Ende hi mach pine doghen sware.
Sijn luut es te horen pine.
Sine galle es medicine
505[regelnummer]
Den lixsemen van swaren wondenGa naar voetnoot3).
Met melke gemenghet tallen stonden
Die galle geneset, als wijt horen,
Die mesquame van den oren.
Sine huut es hart utermaten.
510[regelnummer]
Men pleghet in sine nuesegaten
Datmere enen ring in doet,
Daermen bi leeden moet,
Dat hi met sulken bedwanghe
In des menschen genaden ganghe.
515[regelnummer]
Verleedmen oec al te sereGa naar voetnoot4),
Hi verwoet so lanc so mere,
| |
[pagina 42]
| |
Ende worpt van hem den last saen;
Hine wille niet gaerne opstaen,
Eer sijn last gheminret es.
520[regelnummer]
Bubalus draghet, ghelovet des,
Onder twater groten last;
Ga naar margenoot+ Nochtan es sijn adem so vast,
Dat sijn adem gaet al dureGa naar voetnoot1).
Oec vintmen some scrifture,
525[regelnummer]
Die van deser beesten weet,
Ende diene bisontes heet.
Ga naar margenoot+ Bonacus dat es een dier,
Dat thovet hevet als een stier,
Dat lijf entie manen mede
530[regelnummer]
Rechte na der paerde sede;
Horen met so menighen kere,
Sine moeghen wonden nummermereGa naar voetnoot2).
Alsment wille jaghen int strec,
So worptet achter hem sinen drec,
535[regelnummer]
Daer toe loeptet so sere;
Dat sijt gheraken nemmermere,
Dien maect hi dat lijf verbolgenGa naar voetnoot3):
Dit word hem die hem volgenGa naar voetnoot4).
DatGa naar voetnoot5) bediet die ypocrite,
540[regelnummer]
Die voren seinen als of si quite
Waren van alre mesdaet,
| |
[pagina 43]
| |
Maer wie so na hem gaet
Ende ondersoeket hare meninghe,
Hi salre in vinden sulke dinghe,
545[regelnummer]
Daer hi mede wort bescout,
Eist dat hi hem daer mede hout.
Hier enden die namen van der B;
Hoert voert die woerde van der C.
Ga naar margenoot+ Camelus es des cameels name,
550[regelnummer]
Ende es een dier onbequame.
Die kemelen hebben bulen twe
Op den rig, ende noch een mee
Neffens den rigge in hare berste,
Daer si op nemen hare ersteGa naar voetnoot1);
555[regelnummer]
Langhe been enten hals lanc,
Ende traech sere in haren ganc.
Solinus seghet datmen achter lande
Kemelen vint drierhandeGa naar voetnoot2):
Deen es last te draghene goet,
560[regelnummer]
Ende dander te ridene spoet;
Ga naar margenoot+ Maer deen wille altoes niet draghen
Meer dan hem wille behagen;
Ende dander oec, wat soes gesciet,
Ga naar margenoot+ Ne loept over sine palen niet.
565[regelnummer]
Jacob seght, alsmense sal laden,
Clopmen an sine knien bi staden,
Ende knielende ontfaet hi dan
Den last, dien hi draghen can.
Aldus saltu ontfaen, besondareGa naar voetnoot3);
| |
[pagina 44]
| |
570[regelnummer]
Du best onschone ende ommare,
Ghebuult ende onschone van zonden:
Oetmoedelike ontfaet tallen stonden
Die penitencie van dinen daden,
Dat es die last dien du moets draghenGa naar voetnoot1).
575[regelnummer]
Plinius seghet, alst coemt in tiden,
Dat si willen noten ende riden,
Danne sijn si verwoet ende wreet,
Ende hebben alle paerde leet.
Vier daghe sijn si sonder dranc,
580[regelnummer]
Ende alsi te watere hebben den ganc,
So drinken sijs so vele, hebben sijs stade,
Dat si verhalen haren scade
An dat hem es onthouden al,
Ende dat hem na gebreken salGa naar voetnoot2).
585[regelnummer]
Si scuwen dat water claer,
Maer dat dicke es ende swaer
Dat houden si over goet,
Ende dat es om dat wel voet.
Ga naar margenoot+ Baselis seghet, dat die kemel langhe
590[regelnummer]
Gedinct der slaghe in sinen bedwanghe,
Ende vaert als dies niet acht mede;
Maer als hi vint stade ende stede,
So wreect hi dat hi was gesleghenGa naar voetnoot3).
Men seghet dat die kemele pleghen,
595[regelnummer]
Stater enich in den stal
Siec onder dander al,
Ende niet en eet, dat dandre mede
Ga naar margenoot+ Vasten dor die ontfaermichede.
| |
[pagina 45]
| |
Ende du mensche, dune achtes niet
600[regelnummer]
Al hevet dijn evenkerstin verdriet!
Plinius scrivet over waer,
Dat een kemel levet C jaer,
Eist dat hi in sinen aert blivet.
Eist datmense verdrivet,
605[regelnummer]
Dat sine noten noch en riden,
Si sijn te staerker tallen tidenGa naar voetnoot1).
Eerhande kemele cursarijs
Es diemen heet dromedarijs,
Die utermaten sere sijn snel.
610[regelnummer]
Die kemel draghet, men weet wel,
XII maenden, sijn notenGa naar voetnoot2)
Gaensi ende langhe stoten,
Ende danne sijn si in hemelichede.
Ga naar margenoot+ Scaemdi, mensche, van dinen seden,
615[regelnummer]
Alstu souds soeken dijn ghenoet,
Dattu di laets sien al bloet!
Rechte kemele dine draghen
Maer ene bule, hoer ic gewaghen;
Die dromedarise hebbenre twe.
620[regelnummer]
Haer voeten doen hem so we,
Alsi swaren wech sullen doen,
Datmen hem doet maken scoen.
Plinius die meester hi toghet,
Die eens kemels hersene droghet,
625[regelnummer]
Ende danne drinct met asyne,
Dat so sacht die grote pineGa naar voetnoot3)
| |
[pagina 46]
| |
Van den evele daermen of vallet.
Nu heb ic van den kemelen gecallet.
Ga naar margenoot+ Canis dats in Dietsche een hont.
630[regelnummer]
Jacob van Vetri maect ons cont,
Dat beesten sijn diemen mach wel
Leren menigerhande spel.
Ende si slapenGa naar voetnoot1) gaerne mede,
Ga naar margenoot+ Nochtanne so es haer sede,
635[regelnummer]
Dat si thuus wachten voer den dief.
Haer heren hebben si so lief,
Dat si dicke doet sijn bleven
Omme te bescermen haers heren leven;
Ende dies toghen si noch vele
640[regelnummer]
Nachts ende al met haren ghebele.
Oec es dat dicke gesproken,
Dat honde haer heren wroken.
Sente Ambrosius scrivet mede
Selve over een waerhede.
645[regelnummer]
Plinius ende Solinus leren,
Doe Alexander soude keren
Ga naar margenoot+ Tlant van India te bestane,
Dat hem die coninc van Albane
Enen hont sende so groet,
650[regelnummer]
Datmen noyt vant sijn ghenoet.
Alexandren wonderts sere,
Ende dede evere ende bere
Voer ghoenen hont ginder toghen.
Cume keerd hi omme sijn oghen,
655[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende bleef liggende al stille,
Als die sulke proye niet en wille.
Doe geboet hine toe verslane.
| |
[pagina 47]
| |
Dit hoerde die coninc van Albane,
Ende hi sende noch enen tien doene,
660[regelnummer]
Ende gheboet dat hine an lyoene
Proevede wat hi ware waert.
Alexander liet gaen enen liebaert,
Ende die hont scoerdene te hant,
Daer naer enen olifant.
665[regelnummer]
Jacob die spreket van Vetri,
Dat so menighe maniere der honde siGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Die moerdenaers rieken ende dieve.
Also ons segghen somme brieve,
Sijn si met vrouwen melc ghevoet,
670[regelnummer]
Ende ghetraent ins mans bloet.
Ga naar margenoot+ III manieren sijn van honden,
Also als ons die boeke oerconden:
Dedelste sijn hoghe ende lanc,
Ende snel in loepene ende in ganc;
675[regelnummer]
Ende dese sijn goet ter jacht,
Ende te bassene hebben si ghene macht.
O wi! die honde die niet en bassen,
Hoe si alle daghe wassen,
Dese edele honde van der jacht!
680[regelnummer]
Die soGa naar voetnoot2) hebben nu al die macht
Ga naar margenoot+ Over dat kerkelike goet,
Daer Jhesus omme sturte sijn bloet.
Dit souden noch hebben ons Heren lede,
Nu hevet al die edelhede.
685[regelnummer]
Dese honden hebbenGa naar voetnoot3) niet,
(Dat bassen predeken bediet)
| |
[pagina 48]
| |
Want edelinghe niet en leren
Daer si volc mede bekeren;
Maer si gheneren hem metter proyen.
690[regelnummer]
Een edeling die hevets joye,
Als hi vrouwen bedrieghen mach:
Dats sine proye ende sijn bejach.
Ander manieren heten bracken
Met langhen oren, die hem backen
695[regelnummer]
Na die dieren so rieken si wel
Al sijn si niet so snelGa naar voetnoot1),
Si maken die beesten moede.
Oec men vint riekende so vroede,
Ga naar margenoot+ Die al duere in den wouden
700[regelnummer]
Emmer haer eerste spor behouden.
Huushonde dats die derde maniere,
Ende al ne rekenmense niet so diere,
Nochtan sijn si in den wachte
Nuttelijc bi daghe ende bi nachte.
705[regelnummer]
Plinius bescrivet ons dit:
Als een man ter aerden sit,
Dattene die honde sparen.
Ga naar margenoot+ Ets recht, die hem oetmoedicht te waren
Voer die goene die hem fellike vermeten,
710[regelnummer]
Dat si ontgaen haren beten.
Die hont woert geworpen blent,
Ende LX daghe, so eist bekent,
So draghet die teve. Als men waent,
Die hont rijt tsire achtende maent,
715[regelnummer]
Ende die teve alsiere hevet sevene.
XV jaer pleghet si te levene;
| |
[pagina 49]
| |
Sulke mach oec XX jaer leven.
Datse bachten te gadre cleven,
Coemt hem van heter luxuren.
720[regelnummer]
Dat welp heetmen best bi naturen,
Datter spaets si gehinnetGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Jof welc die moeder meest minnet.
VII weken sijn si blentGa naar voetnoot2),
Ende sulke III maent ommetrent.
725[regelnummer]
Men sal gheven verwoeden honden
In hare spise tallen stonden
Capoens drec, dat es hem goet;
Ende bijtdi een hont verwoet,
Die wortel van der wilder rose
730[regelnummer]
Sal di ghenesen van der nose.
Als een gequetst hont beghint gellen,
Lopen op hem sine ghesellen
Ende bitene alle ghemene.
Pissende heffen si op die bene
735[regelnummer]
Suilc tijt so si jarech sijn;
Want si hebben die roeke fijn,
Ende int rieken die ghenoechte groet,
Ende rieken elke bacht andreGa naar voetnoot3) bloet.
Ga naar margenoot+ Die jachhont leeft maer X jaer,
740[regelnummer]
Die teve II jaer daer naer.
In al dat levet, sonder in desen,
Leven langher, als wi lesen,
Die hi dan die sie ghemene,
| |
[pagina 50]
| |
Sonder in jachhonden allene.
745[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Aristotiles die seghet,
Als den hont siecheit anleghet,
So eet hi gras of ander cruut
Ende spuwet dat evel uut.
Sulke segghen oec ier an,
750[regelnummer]
Gheen hont mach leven sonder man.
Des honts tonghe es goet ten wonden.
Es hi ghewont tenigher stonden,
Ende hiet gelecken niet mach bloet,
So lecti sijns selves poet,
755[regelnummer]
Ende salvet daer sine wonden mede:
Nature leert hem desen sede.
Der ouder philosophen boeke
Seghet enen vreemden ondersoeke:
Neemt een welpkijn datmen soghet,
760[regelnummer]
Ende enen sieken, die ghedoget
Ornica dat evel groet,
Leghet hem op die beerst al bloet,
Ga naar margenoot+ Dicke et es des siex mans helpe,
Ende ets die doet van den welpe.
765[regelnummer]
Honde en bijten niet die teven,
Sine sijnre toe verdreven:
Dus eist welna van allen dieren.
Scamedi man van felre manieren!
Hi nes mans name niet waert,
770[regelnummer]
Man die vrouwen niet en spaert.
Et es meeste alre honde sede,
Dat si ontreynen die reyne stede.
Honden scoen sijn sekerlike
Goet jeghen die aertytike,
775[regelnummer]
Maer riexse die hont draghen den man,
Hi heeft op sijn been ende pister an.
| |
[pagina 51]
| |
Ga naar margenoot+ Castor, dit woert in Latijn
Mach in Dietsche een bever sijn.
Castorium heten haere hoeden,
780[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die sijn vele te nuttene nodenGa naar voetnoot1),
Ende dat es daer mense omme jaghet.
Ende als den bever dan wanhaghet,
So bijt hise selve of te waren:
Dan laten die jaghers varen.
785[regelnummer]
Eist datmenne anderwarf jaghet,
Hi toghet dat hi niet en draghet,
Ende vallet voer den jagher neder.
Die Pollaene segghen dan weder,
Haer bevre hebben die hoeden binnen,
790[regelnummer]
Recht als wijt ghemerken kinnenGa naar voetnoot2)
Hoe moghen si danne hem selven vueren?
Die bevre pleghen bi natueren
Als een gans te smeltene daer.
Plinius seghet over waer,
795[regelnummer]
Dat hi sine galle uutspuwet,
Die misselijc evel verduwetGa naar voetnoot3).
Sijn lib es nuttelijc, dat hi draghet,
Ga naar margenoot+ Daermen oec omme jaghet;
Want et geneest, als men ons callet,
800[regelnummer]
Tevel daermen of valletGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 52]
| |
Dit dier en mach niet langhe leven,
Et en si den wateren nevenGa naar voetnoot1),
Ende hi es ghemaect als eens visch staert.
Experimentator sprect, et es sijn aert,
805[regelnummer]
Dat sijn staert smaect na den vische:
Bedi etene sonder wische.
Die kerstine, alsmen vasten sal;
Maerswijn heten sine ende niet elGa naar voetnoot2).
Sijn lijf es vleesch al over waerGa naar voetnoot3).
810[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn staert III voete lanc wel naer,
Ende die es utermaten vet.
Subtiliker nochte bet
Maect gheen beeste onder daerde
Husekine na siere waerde,
815[regelnummer]
Some op ende some neder:
Wasset twater of dalet neder,
Ga naar margenoot+ Dat hie dale ofte clive,
Soe dat die staert int water bliveGa naar voetnoot4).
Bittere scuersen ende bladen
820[regelnummer]
Et hi, daer hijs hevet stade,
Boven allen dinghen die men weet.
In bitene es hi harde wreet:
Wat hi mach met tanden slaen
En laet hi altoes niet ontgaen,
825[regelnummer]
Eer hi beseft den tant al dure.
Experimentator scrijft sine nature,
| |
[pagina 53]
| |
Ende seghet dat si met scaren
Ten woude ghaen samen te waren;
Ende alsi boemen hebben gevelt
830[regelnummer]
Met haren tanden met ghewelt,
Ende ofghebeten dat hem genoeghet,
Nemen siere enen die hem voeghet,
Ende worpene dan opt water soete,
Ende latene tusschen sine IIII voete,
835[regelnummer]
Ende slepene also te holeGa naar voetnoot1).
Dit doen si ghemene uut hare scole,
Maer vreemde ten vreemden lande
Ga naar margenoot+ Dien doensi dustane scande;
Want sise te menighen doene houdenGa naar voetnoot2).
840[regelnummer]
Andre segghen, si doent den ouden,
Dien haer tande sijn so versleten,
Dat si niet en doghen ter beten.
Dese bever kennen die jaghers wel,
Want hem es op den ric dat vel
845[regelnummer]
Van den slepene al bloet,
Si latense lopene uter noet.
Thout minnen si dor II saken:
Omme dat siere of haer huse maken,
Ende om die scursen die si eten.
850[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Op dachterste voete es hi gheseten,
Ende hout voeren in die voete
Sijn spise met goeder moete.
Alle die schursen so eet hi dan,
Ga naar margenoot+ Die sijn poet beluken can.
| |
[pagina 54]
| |
855[regelnummer]
Dachterste voete sijn min no me
Alse der ganse voete twe,
Maer merer, ende die clauwen ront,
Die voerderste recht als een hont.
Dies prijst die nature goet,
860[regelnummer]
Omme dat hi voren es ghevoet
Als een hont, op tlant te gane,
Ende bachten, mede te bestane
Dat het swemmet, alst hevet noet.
Sijns tants cracht es so groet,
865[regelnummer]
Suilctijt dat hi slaet enen boem,
Dat hi vliet, ende neemt goem
Jof die boem yet vallet noch;
Ende so dicke doet hijt doch,
Dat die boem dan vallen moet.
870[regelnummer]
Vier tande heeft hi scarp ende goet,
Twe beneden ende twe boven;
Ende salmen ouden boeken gheloven,
So es die tant ende dat cakebeen
Bede massijts ende al eenGa naar voetnoot1).
875[regelnummer]
Sijn sin es edel ende goet,
So wat sijt me te prisene doetGa naar voetnoot2).
Solinus seghet dat dit haer hout
Boven allen haren gout,
Ga naar margenoot+ Ende es ene ding die sere es diere
880[regelnummer]
Onder der heydene maniereGa naar voetnoot3).
Dien die crampe pine doet,
| |
[pagina 55]
| |
Thaer van den bever es hem goet,
Ende hem, dien die lede bevenGa naar voetnoot1),
Mach et goede bate gheven.
885[regelnummer]
Van den balghe es goet dat smout,
Daer men sijn hoeden in hout.
Wijn met bevers cul ghesoden,
Ende die roke van den hoden
Es hem duergoed medicine,
890[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die van der jucht hevet pine.
Ga naar margenoot+ Chama es een beeste,
Daer Plinius of sprect in sinen geesten,
Dat si den woelve gelike wel;
Maer spekelde es sijn velGa naar voetnoot2).
895[regelnummer]
Uut Ethiopien sijn si comen,
Dese beesten die wi nomen,
Al vintmense in ander lant.
Pompeius, Julius viant,
Was deerste diese dor wonderlichede
900[regelnummer]
Te Romen brochte in die stede.
CapelusGa naar voetnoot3) dat es een dier
Wreet ende stout ende ongehier,
So vreselijc in allen saken,
Ga naar margenoot+ Engheen jagher dar hem ghenaken;
905[regelnummer]
Want langhe hoerne sietment draghen,
Ent es getant ghelijc der zaghe,
So dattet daermede velt
Langhe boeme met ghewelt;
Want et can wel zaghen daer mede.
| |
[pagina 56]
| |
910[regelnummer]
Op die Effrate es sine stede.
Ga naar margenoot+ Nu wassen daer erehande haghen,
Die smale langhe roeden draghen,
Ende als et dan ghedronken hevet,
Ende et in feesten heeft ghelevet,
915[regelnummer]
Gaetet spelen jeghen die roeden
Ende met sine hoerne verwoeden,
Ende speelt so vele in den wedauwe,
Dat sine hoerne, ghetant nauwe,
Verwerren in ghoenen telghen.
920[regelnummer]
Dan alreerst so moetet belghen,
Ende ghevet een vreselijc luutGa naar voetnoot1).
Danne coemt die jaghere uut
Ende slaet sonder pine doet.
Nu merct yer an exempel groet,
925[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ghi staerke! Die niemen ontsiet,
Die den cranken niet en vliet,
Ende niet en acht dien noch desen,
Hine mach nauwer seker wesen.
Camelus pardalis
930[regelnummer]
Leesmen dat ene beeste is
In Ethiopen, dies dus gedaen,
Als ons die glose doet verstaen:
Thovet na den kemel, den hals na den paerde,
Voet ende been na des heerts aerde,
935[regelnummer]
Dat gespeckelt es haer entare
Ga naar margenoot+ Met enen sconen claren hare.
Dit dier was oec te Romen mede
Wilen gebrocht dor wonderlichede.
| |
[pagina 57]
| |
Ga naar margenoot+ Capra dats in Dietsche een gheet,
940[regelnummer]
Die hoerne hevet scarp ende wreet
Ende onder den kin ene baert.
Haer wegheGa naar voetnoot1) leghet te dale waert,
Ende in busschen ende in haghen,
Al daer sise can bejaghen.
945[regelnummer]
Hare melc es dueregoet,
Maer alsmere lib in doet,
So corrumpertet, want dat case,
Si segghen, ens niet waert een blaseGa naar voetnoot2).
V maende draghet die gheet,
950[regelnummer]
Also alsment van scapen wet.
In den voerwinter es best haer riden,
Also alsi in lentin tiden
Moeghen bringhen hare dracht,
Want hem es quaet des winters cracht.
955[regelnummer]
Ysidorus die sprect oec hier,
Die buc es een luxurioes dier,
Ende dat altoes bina wille riden;
Sine oghen loepen ende gheliden
Ga naar margenoot+ Vele na der luxurien crachtGa naar voetnoot3).
960[regelnummer]
Even wel siet hi dach ende nacht.
Die navens niet siet ghereet,
Ete die levere van der gheet,
Hi siet navens vele te bet.
Aristotiles hevet gheset,
965[regelnummer]
Dat die buc dicke op den dach
Haerde lettel ghesien mach,
Maer avonts siet hi claer.
Experimentator seghet over waer,
Dat van den bucke die galle
| |
[pagina 58]
| |
970[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die winbrawen doet vallen alle.
RitammiclarumGa naar voetnoot1) boec die seghet,
Daer doude philosophie in leghet,
Dat uten bucke dat bloet
Alrehande haer vallen doet.
975[regelnummer]
Oec seghet hi: bucs bloet gebrant
Doet ontwaken altehant
Die ligghen in litaergien,
Of in swaer epilencien.
Oec maectet donker oghen claer.
980[regelnummer]
Bux galle, seyt hi over waer,
Es si in enigher stede ghelegen,
Datter puden te versamene pleghen.
Bux haer te pulvere gebrant
Stopt dat bloet altehant
985[regelnummer]
Ende van den lechame die vloet.
Jegen venijn drinc sijn bloet,
Hevestuut gedronken of ghetenGa naar voetnoot2).
Sijn haer es goet jeghen beten
Ende jeghen der quetsinghen dere.
990[regelnummer]
Sijn drec es goet jeghen die tantswere,
Maectmer of een plaester opt sere.
Gheets hoern, dits wonder meer,
Ghebernet ende ghebonden dan
Voer die noesegate van den man,
995[regelnummer]
Die waerlike hevet tevel swaer,
Ga naar margenoot+ Te hant moet hi vallen daer.
Serpenten die vlien oec mede
Die roeke, dats die waerhede.
Die buc die es harde fier
1000[regelnummer]
Ende staerc ende een moyelec dier.Ga naar voetnoot3)
| |
[pagina 59]
| |
In hoernen, in hoevede es sijn cracht.
Sijn bloet es oec van sulker macht,
Dattet scuert den dyamant,
Die noyt anders meester vantGa naar voetnoot1).
1005[regelnummer]
Gheets bete es in bomen quaet,
Want si verliesen vrucht ende saet.
Ga naar margenoot+ Capreola dat es een ree,
Den arn pijnleec emmermeeGa naar voetnoot2);
Nochtanne jeghen andre diere
1010[regelnummer]
Sere bloed ende goedertiere.
Als die ree in Triten lantGa naar voetnoot3)
Geschoeten woert, soucti tehant
Pullegium, omme dat et verdrive
Daermede tiser uut haren live.
1015[regelnummer]
Die bucke vechten omme die reen
Haerde seer welnaer in een,
Ende dits meer alsi riden dan.
Alsmen hem gaet met honden an,
Ontflien si, want si seer sijn snel;
1020[regelnummer]
Maer aldus vancmense wel:
Want altehant sie dane vliet,
Daer si die hoghe berghe siet,
Daer volghen die jagheren naer,
Ende als si woert gheware daer,
1025[regelnummer]
Datse die jaghere wacht daer neder,
Ende si ne mach no voert no wederGa naar voetnoot4),
| |
[pagina 60]
| |
Si siet den jaghere enten spiet,
Danne screytse, dats om niet;
Want hine souct el niet dan haere,
1030[regelnummer]
Ende doetse vallen neder swaere;
Ja, sommewijl clemt die jaghere daer,
Ga naar margenoot+ Daer hi somwile moet vallen naer.
Die ree gaet op montaengien hoghe,
Ende laet verre ghaen omme haer oghen,
1035[regelnummer]
Ende sietse liede van verren ghaen,
Altehant heeft si verstaen,
Oft jaghers sijn, die si siet dan:
Dit doet nature diet al can.
1040[regelnummer]
In die Moreyne besonderGa naar voetnoot2),
Ende es geberstelt als een swijn;
Ende, so ons scrivet Adelijn,
Alst gram es ende ongehier,
So werptet uten buke vier.
1045[regelnummer]
Dit wonder houdt hem verstolen
In aghedochten ende in holen,
Ende es wreet ende fel.
Een osse genoeghet hem niet wel;
Maer et neemter drie of viere
1050[regelnummer]
Bi den sterten staerke stiere,
Met crachte trectse achterwaert
In sijn hol dan metter vaertGa naar voetnoot3),
Datmense niet en vindet wel;
Ende al eist den beesten fel,
1055[regelnummer]
Nochtan den mensche et seer ontsiet;
| |
[pagina 61]
| |
Nochtan en latet sijn laghe niet,
Et en wacht vroe ende spade
Sere om des menschen scade.
Ceffusa es een wonderlijc beeste,
1060[regelnummer]
Daer of spreket Solinus geeste,
Dat mense wilen te Romen brochte,
Ga naar margenoot+ Ende mense te wonder sien mochte.
Ga naar margenoot+ Haer achterste voete ende die been
Ga naar margenoot+ Ende des menschen scheen al eenGa naar voetnoot1),
1065[regelnummer]
Ende haer voerderste voete twe
Als mensche hande min no me.
Cervus dats die heert, weet men wel,
Ene beeste die sere es snel,
Ende gehoernet met telghen langhe.
1070[regelnummer]
Als hi twe jaer heeft ommegangheGa naar voetnoot2),
Beghinnen hem die hoerne uut te gaen;
Ende elc jaer voert, sonder waen,
Achter een tote VI jaren
Wast hem een telghe voert te waren.
1075[regelnummer]
Niet meer telghen wassen hem dan,
Maer si meeren emmer voert an.
Aristotiles die seghet,
Dat gheen dier els te wassen pleghet
Sine hoerne van jare te jare.
1080[regelnummer]
Alsi siecheit beseffen sware,
Jof als hem die oude gaet an,
So soeken si serpenten dan,
Ende gaen ter fonteynen drinkenGa naar voetnoot3):
| |
[pagina 62]
| |
Dus doen si haer evel sinken
1085[regelnummer]
Ende verjoeghen alle daer.
Augustijn scrivet overwaer,
Als si te betre weder tidenGa naar voetnoot1),
Ende sijt water sullen liden,
Die staerxste swemmen voeren dan,
1090[regelnummer]
Ende die andere volghen hem an,
Elc anders hoeft liggende ops anders stietGa naar voetnoot2):
Dus helpt elc anderen in den vliet.
Hier bi si elc mensche beraden,
Ga naar margenoot+ Dat elc den anderen sta te staden.
1095[regelnummer]
Als die herte willen riden,
Ga naar margenoot+ Verwoeden si welnaer in den tiden:
Also seer woerden si verheyt.
Na den oeste geschiet hem dit.
Ga naar margenoot+ Solinus seghet dat sijre twe draghen,
1100[regelnummer]
Die si in busschen ende in haghen
Decken harde nerstelike,
Ende leerse legghen hemelikeGa naar voetnoot3);
Ende alsi staerc sijn, leren si hem mede
Springhen, lopen, dapperhede.
1105[regelnummer]
Heerts kalf, dat in der moeder stervet,
Sijn vleesch verdrivet ende verdervet
Venijn, entes tallen stonden
Goet jeghen serpents wonden.
Blasen, pipen, bassen van honden
1110[regelnummer]
Hoeren si ghaern te menigher stondeGa naar voetnoot4),
| |
[pagina 63]
| |
Ende men seghet dat si best horen,
Alsi staen opt rechter horenGa naar voetnoot1).
Ambrosius doet te verstane,
Dat sijt cruut, dat heet tiptaneGa naar voetnoot2),
1115[regelnummer]
Eerst den mensche makeden cont;
Want als die heert es ghewont
Met eere ghevenijnder strale,
Et hi dit cruut ende gheneest hem wale.
Heerts vleesch, vro ende dicke gheeten,
1120[regelnummer]
Verdrivet den corts, wilmen weten.
Der Persen ystorie seghet,
Dat die heert te levene pleghet
C jaer ende daer toe mere.
Venijn scuwet hi duersere.
1125[regelnummer]
Als hi sine horne en hevet niet,
Gaet hi daermene niet en siet,
Ende et in die donker nacht.
Dan scuwet hi der wolve cracht,
Als die selve weet te voeren,
1130[regelnummer]
Dat sine wapene sijn verloeren;
Ende alse haer hoerne niwe sijn,
Soeken si dat sonnen scijn,
Omme dat si droghen souden ende stidenGa naar voetnoot3),
Ga naar margenoot+ So dat si daer op moegen tiden.
1135[regelnummer]
Dan gaen sise jeghen die boeme slaen,
Ga naar margenoot+ Proeven of si vaste staen.
Ga naar margenoot+ Haer rechtere hoern decken si waerde,
Sijt op twater, sijt op daerde,
Ende scijnt van nide wesenGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 64]
| |
1140[regelnummer]
Hi es sere goet, als wi lesen,
Want sijn roeke die verdrivet
Die serpenten, als men ons scrivet,
Als hi es int vier gheleghet.
Platearius die seghet:
1145[regelnummer]
Uut siere herte machmen halen
Een been, dat machmen te sticken malen:
Dat pulver ghevet verganc
Jeghen den swaren hertvancGa naar voetnoot1).
Esculapius die seghet,
1150[regelnummer]
Datmen den hoern te bernen pleghet,
Ende pulvert dat te handen,
Es goet onvasten tanden,
Op datmense daer mede wrivet.
Met wine ghedronken, dits datmen scrivet,
1155[regelnummer]
Es jeghen tgroet evel goet.
Oec stoptet den wiven dbloet,
Ende stopt des lichames onvredeGa naar voetnoot2).
Platluse dotet mede.
Die enen bewint in een herts vel,
1160[regelnummer]
Serpenten en sijn hem niet fel.
In die matrice van der hinden
Machmen enen steen vinden,
Die vrouwen kint draghen doet.
Tmaerch van den hert es so goet,
1165[regelnummer]
Dat et verdrivet uten lede
Die noet van menigher siechede.
Jaghers segghen onder hem somen,
Mach die hert te watre comen,
Dat hi van der moetheit wort los.
1170[regelnummer]
Die heert ontsiet tluut van den vos.
| |
[pagina 65]
| |
Die herten vechten onder hem sere,
Ende wie so behout die ere,
Ga naar margenoot+ Dandre alle houden hem vrede
Met groeter oetmodichede.
1175[regelnummer]
Herts vleesch es te verduwen swaer.
Die calveren daer of, dat es waer,
Ga naar margenoot+ Sijn ghesonder ende waerder danGa naar voetnoot1),
Si sijn alrebeste den man.
Cymera es een van den dieren,
1180[regelnummer]
Die men van menigher manieren
In woeste Babylonien vint.
Selsienre es cume yet een twint:
Voeren hoghe ende neder bachten.
Jacob seghet dat die heydine wachten
1185[regelnummer]
Nauwe te vane dese beeste,
Ende maker mede groete feeste.
Welctijt so sise hebben gevaen,
Met dieren clederen anghedaen
Presentieren sise haren here,
1190[regelnummer]
Om hem te doen sonderlinghe ereGa naar voetnoot2).
Cymera mach die ziele bedieden.
Die narenst van den heidenen lieden
Dat es der vianden engien,
Die utermaten sere plienGa naar voetnoot3),
1195[regelnummer]
Hoe sise bringhen te presente
Hare here ten tormente,
Daer si hem mede dienen lieve.
Elc wachte hem van desen dieve!
| |
[pagina 66]
| |
1200[regelnummer]
Dat Moyses in die wet verboet;
Ende al eist cranc ende clene,
Nochtan eist noesel al ghemene
Ende vreselijc tallen dierenGa naar voetnoot1):
Ga naar margenoot+ So fel es et van manieren.
1205[regelnummer]
Cuniculus dat es een conijn,
Ga naar margenoot+ Der vele in vele landen sijn.
In daerde wonen si ende in holen.
Nachts soe coemen si uutghestolen,
Ende doen scade int coerenGa naar voetnoot2)
1210[regelnummer]
Bede in wingard ende in coren.
Danne kerensi ter morghenstont,
Ende sluten weder des gaetes mont,
Dat mense sdaghes niet vinde daer.
Waer so conine wonen een jaer,
1215[regelnummer]
Daer dien si seer in corten tiden,
Want si dicke draghen ende riden.
Mescoemt hem yet in enighe stede,
Si loepen wech, ende dandere mede,
Die van haere kiesen sijnGa naar voetnoot3).
1220[regelnummer]
Langhe noet dat conijn.
Crisetecus es een cleen dierkijn,
Dier vele int lant van Poelgen sijn.
Als groet als een eencorn es dit.
Sijn hovet es swaert ende wit,
1225[regelnummer]
Sijn haer seytmen, dat so vaste sit,
Ga naar margenoot+ (Up den ric root, an den buuc wit)
Men moet hem eer scuren die huut,
| |
[pagina 67]
| |
Eerment mach ghewinnen uutGa naar voetnoot1).
Dit betekent wel den vrecken:
1230[regelnummer]
Met bede en can men van hem trecken
Altoes niemanGa naar voetnoot2), hoe soet ware,
Ga naar margenoot+ Hem en dinct oft sijn lijf ware:
So vaste houti dat hi hevet.
Dese beeste also levet
1235[regelnummer]
Ende woent in daerde alst conijn.
Niet lichte mach sie verdreven sijn
Uut den holen, daer si in geet,
Men ghieter in water al scoutheet.
Aldus hevet die vrecke rike
1240[regelnummer]
Gesettet hier in aertrike
So vaste sine sinne,
Dat hi blijft toter doet daer inne.
Ga naar margenoot+ Corocrotes es ene beeste,
Also seghet Solinus geeste,
1245[regelnummer]
Ende Jacob van Vetri nochtan,
Die tluut hevet als die man,
Sijn oeghen ondaen talre stont,
Engheen tantvleesch in den mont.
Eenen tant heeftet staerc ende groet,
1250[regelnummer]
Van crachten es gheen sijn ghenoet;
So vreselijc es hi, sonder waen,
Voer dien tant mach niet onstaen.
Dit dier es comen, dats bescreven,
Van den wolve ende van der teven.
1255[regelnummer]
| |
[pagina 68]
| |
Vreselijc ende ongehier,
Ga naar margenoot+ Ende es op Nilus die riviere,
Van so vreseliker maniere,
Traech eist ende buer groet;
1260[regelnummer]
Den last hevetet swaer ter noetGa naar voetnoot1)
Van sinen hoevede dat hem verweghet.
Van deser beeste es datmen seghet:
Coemt ieman op hem onversien,
Ende tusschen den oghen siet met dien,
1265[regelnummer]
Hi es te hant quite van den live.
Dit dier slacht een deel den wive,
Diet hoeft draghet gehoernt so sere,
Dattet scijnt voer onsen Here,
Ende scijnt of et ware verwoegheGa naar voetnoot2).
1270[regelnummer]
Dan coemt een ries, die tonghevoeghe
Op haer siet, ende word ghevaen
Ende van herten also ondaen,
Dat hi ziele ende lijf verliest,
Ende dien doet daer omme kiest.
1275[regelnummer]
Van der C so neemt hier ende;
Hoert wat ic van der D voert vende.
Ga naar margenoot+ Damma, een dier dat also heet,
Es van der groete dat es een gheet,
Ende staerc na siere groete voeren.
1280[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Et hevet sere staerc die hoeren.
Nauwe riectet ende es snel,
Ende can sijn leven ouden welGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 69]
| |
Sine hoeren sijn II voete lanc;
Opwaert recht es haer ganc,
1285[regelnummer]
Ende gescepen al daer si staen
Als eens menschen hande ondaenGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Dammula, over dat ict hilt,
Es in Dietsche een danwilt,
Ende es een bloed dier ende cranc,
1290[regelnummer]
Daer een poete dus of sancGa naar voetnoot2):
‘Die ever weert hem met den tanden,
Die heert metten hoerne sine vianden;
Maer dat danwilt en es niet el
Dan proye ten dieren fel’.
1295[regelnummer]
Dese beeste die bedieden
Die ghemeente van den lieden,
Die proye sijn der hogher heren:
Waer so si hem hene keren,
Alle die heren op hem gapen,
1300[regelnummer]
Bede ridders ende papen.
Duram, sprect Aristotiles,
Dat een wrede beeste es,
Utermaten staerc ende snel.
Als hem die jaghers sijn te fel,
1305[regelnummer]
Ende sijt moede hebben ghejaghet,
Ga naar margenoot+ So dat hem sijns selves wanhaghetGa naar voetnoot3),
Penstet dus tongaen haer strec,
Ende woerpet uut sinen drec
Jeghen die honde die hem volghen,
1310[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende maectse so verbolghen
| |
[pagina 70]
| |
Met gheenre onreinre lucht,
Dattet ontgaet metter vlucht.
Ga naar margenoot+ Daxus, waen ic, dats die das,
Die lettel meere ghesien was
1315[regelnummer]
Dan die vosGa naar voetnoot1), ende corte been,
Ende alle viere niet over een;
Want corst sijn si ter luchter side,
Ende daer omme soect hi vlucht ter lide
Emmer in die waghe geslagenGa naar voetnoot2);
1320[regelnummer]
Swilc tijt als hi hem hoert jaghen,
So set hi die rechte beene int dal,
Ende die luchteren boven al.
Ende dat vel heeft hi dicke gehaertGa naar voetnoot3),
Ende een deel ten grauwen waert.
1325[regelnummer]
Sijn haer dat wast ende waent
Metter maen in elken maentGa naar voetnoot4);
Ja, slaetmene als die maen es niet,
Datmere gheen smeer inne siet.
Men maect salve van sinen smeere
1330[regelnummer]
Jeghen quetsinghe groet ende deereGa naar voetnoot5);
Ende dit es dat te wonderen scijnt,
Dat sine bete es ghevenijnt,
Ende sijn smeer es gans mede
Jeghen misselijc siechedeGa naar voetnoot6);
| |
[pagina 71]
| |
1335[regelnummer]
Maer die redene diemer toe ghevet,
Dats dat hi bi wormen levet,
Die ghevenijnt sijn ende bi slanghen:
Daer of moet sine tanden ontfanghenGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Esculapius, die vroet was,
1340[regelnummer]
Die scrivet aldus van den das:
Bestrijc den ghenen sine lede
Metten smeer, die hebben den rede,
Hem woerd te bet in allen noeden.
Sine hersene met olye ghesoeden
1345[regelnummer]
Die doet al evel ghenesen,
Ga naar margenoot+ Dat mach ans menschen scamenesse wesen.
Ga naar margenoot+ Sijn bloet, ende sout daer mede,
Bestreken an des menschen lede,
Bescermet drie daghe den man
1350[regelnummer]
Voer moet plaghe, die hem mocht anGa naar voetnoot2).
Daer toe mede sine hoeden
In honighe wel ghesoeden,
Ende nuchteren gheten dan,
Gheven macht den couden man,
1355[regelnummer]
Dat hi III daghe daerna wel
Pleghen mach der vrouwen spel.
Van der D segghic nemme;
Voert suldi hoeren van der E.
Elephas dats die olifant,
1360[regelnummer]
In Dietsche eist een elpendier ghenant.
Een dier eist groet ende stranc;
Ter mulen hanget hem een snavel lanc,
Die groet es, ende daer hi mede
Doet alle sine besichede;
| |
[pagina 72]
| |
1365[regelnummer]
Ende des snavels hevet hi noet,
Want hi es hoghe ende groet,
Ende hine machen niet ter aerden boeghen:
Anders en mocht hi niet van hoghen
Ga naar margenoot+ Hem ghevoeden in gheere wiseGa naar voetnoot1).
1370[regelnummer]
Hi neemter mede dranc ende spise,
Ende doter mede in sinen mont.
Jacob van Vetri maect ons cont,
Dat siere mede in wighe slaen
Hare viande ende vaen;
1375[regelnummer]
Want si sijn goet in wighe ende stout,
Ende hare partien houd.
Toghemen haer roet wijn of bloet,
So verwast hem die moetGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Die Persiene ende die van Inden
1380[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn die hem vechtens onderwinden
Met dien beesten, ende doer op dan
In enen castele L man,
Ende doerbrekere mede die scharen:
Daer ne mach niet jeghen staen te waren.
1385[regelnummer]
Haer luut dat es so swaer,
Dattet elken man ghevet vaer.
Langhe tande hevet thelpendier,
Uutraghende, lesewi hier,
Crom boven, lanc II cubitus.
1390[regelnummer]
Van desen tanden maectmen dus
Medicine groet ende diere:
Te pulvere bermense in viere.
Dat pulver stopt der nuesen bloet;
| |
[pagina 73]
| |
Tmenisoen stoptet metter spoet;
1395[regelnummer]
Menstrua ende emorroyde
En stoppen nauwer mede me.
Dat moetmen drinken ende reden
Metten sape van wegebrede.
Dese tande data yvoer fijn,
1400[regelnummer]
Dandre benen die en sijn
Niet so goet noch so diereGa naar voetnoot1).
Der hie tant, dats sine maniere,
Si sijn crom boven ende onder recht:
Die cromste sijn die waerste echt.
1405[regelnummer]
Ende men leset in ouden boeken,
Dat mense dus can vanghen ende soeken:
Twe maghede gaen in die woestine
Naect, daer si pleghen te sine;
Ga naar margenoot+ Dene dreght een kelec an die vaert,
1410[regelnummer]
Ende dandre draghet een swaert;
Lude singhende gaen si voert.
Als dolifant dat hoert,
Coemt hiere toe geloepen dan,
Ende alsi siet die magheden an
1415[regelnummer]
(Natuerlike minnet hi suverhede),
Dan lect hi die suvere lede
Ga naar margenoot+ An die bersten ende an tlijf al bloet;
Soe heeft hiere in genoechte groet,
Dat hi word slapende metter vaert.
1420[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dene joncf rouwe die hevet tswaert,
Ende steecten int lijf metter spoet,
| |
[pagina 74]
| |
Ende dan so coemt uut dat bloetGa naar voetnoot1),
Ende dat dier blivet dus doet.
Men vaerwet metten bloede roet
1425[regelnummer]
Purpur, dat die coninghe draghen:
Dus hoer ic den boeken gewaghen.
Dit bloet bediet dat soete bloet,
Dat uut Jhesus siden woet;
Die joncfrouwen die bedieden
1430[regelnummer]
Twe wet, twe manieren van lieden,
Dats doude ende die niwe wet,
Daer Joeden ende Kersten in sijn gheset.
Synagoga, der Joeden joncfrouwe,
Die boese was ende onghetrouwe,
1435[regelnummer]
Dat es die Jhesus side ondoet;
Ecclesia ontfaet dat bloet
In den kelec op den outaer;
Dat soete vel purpur ende claer
Van geen was ghevaerwet daer medeGa naar voetnoot2)
1440[regelnummer]
Met uutnemender sierhede.
Dies singhet die bruut in haren sanc:
‘Mijn lief es wit ende roet ghemanc,
Van M uutvercoerenGa naar voetnoot3).’
Voert suldi die materie hoeren,
1445[regelnummer]
Hoemen temmet dat elpendier;
Dat vindewi bescreven hier,
Also als die glose seghet,
Die in de fraye Bible leghet.
| |
[pagina 75]
| |
Ga naar margenoot+ Als dolifant es ghevaen
1450[regelnummer]
Met engiene diere toe gaen,
So blouten seer enen hont ende slaet
Die ghene in dies bedwanghe hi staetGa naar voetnoot1).
So coemt daer toe een ander saen
Ga naar margenoot+ Dat dier wil hem sijn onderdaen,
1455[regelnummer]
Ende versteect den ghenen van den diere.
Dan es dolifant so goedertiere,
Dat si den gheenen doet groet ere,
Diene quite van den sere,
Ende dolifant blijft hem onderdaen.
1460[regelnummer]
Dit soud elc mensche verstaen,
Ga naar margenoot+ Ende Gode danken, diene ontbant
Van den eweliken viant.
Tusschen den olifant enten drake
So es van nide ene sake,
1465[regelnummer]
Die nemmermeer en staet in vreden.
Die drake es staerc ende groet van leden,
Ende hi laghet die dier te waren,
Daer si te gader gaen in scaren,
Ende knoepten om den voet den staert;
1470[regelnummer]
Ende dat ondoet dan metter vaert
Met sinen snavele die olifant.
So vaert die drake te hant
In doghen ende in die nuesegate;
Want daerne mach hi ghene bate
1475[regelnummer]
Hem selven metten snavel doen:
| |
[pagina 76]
| |
So suket uut die dragoen
Van den elpendier dat bloet.
Plinius seghet, die was vroet:
Die drake es so groeten dier,
1480[regelnummer]
Dat alt bloet van den elpendier
Hem lettel ghenoech es teere toghe.
Van den dranke woert die drake an hoeghe,
Ende woert dronken aen sinen danc;
Ende die olifant wort cranc,
1485[regelnummer]
Ende moet vallen doer die noet,
Ende vallet somwile den drake doetGa naar voetnoot1).
Nu hoert met welkerhande sake
Dolifant beleit den drakeGa naar voetnoot2):
Ga naar margenoot+ Hi merct sere nauwe die stede
1490[regelnummer]
Waer die draken slapen mede,
Ga naar margenoot+ Eist onder roetse, eist onder boem;
Ende dan neemt hi goeden goem,
Dat hi op hem doet vallen den lastGa naar voetnoot3).
Dese strijt es ewelijc vast:
1495[regelnummer]
Daer dolifant serpent mach beghaen,
Si verterense ende verslaenGa naar voetnoot4).
Aristotiles scrivet te waren,
Als die sien sijn van X jaren,
Ende van V jaren die hien,
1500[regelnummer]
Dat si dan notens plien.
Ga naar margenoot+ II jaer noten si achter een,
Ende elcs jaers in daghen tween,
| |
[pagina 77]
| |
Ende elcs jaers nemmermeer.
Mensche, scaemdi doer die onere,
1505[regelnummer]
Ende du noets ewelike tewarenGa naar voetnoot1),
Noch en keren niet ten scaren,
Eer si gedweghen in hare maniere
Sijn in lopenden rivieren.
Sine striden niet om hare soen,
1510[regelnummer]
Want si gheen overspeel en doen.
Mensche, nu merc hovesche maniere
An desen dommen stommen dieren.
Als si noten deen rijt den andren,
Ende die moeder die moet wandren
1515[regelnummer]
II jaer omme met hare dracht,
Eer haer daer of wort ghesachtGa naar voetnoot2);
Ende dan gaet si in broeken
Haer vrucht uut te werpen soeken;
Want veilt op derde, sonder waen,
1520[regelnummer]
Nemmermeer en mocht opstaenGa naar voetnoot3);
Ende some doen sie alte hande
Hare calveren in eylandeGa naar voetnoot4);
Ende dat es al die sake,
Om dat si ontsien den drake;
1525[regelnummer]
Ende emmer alsi calven sal,
So es die hi bi haer al.
| |
[pagina 78]
| |
Solinus die meester ghewaghet,
Ga naar margenoot+ Dat dolifant maer eens en draghet;
Ga naar margenoot+ Maer tes bevonden dat ic scrive:
1530[regelnummer]
Si draghen III waerve ofte vive.
Siet hi die muus, hi es verzaghet,
Ende vliet of hi waer verjaghet,
Ende dit es te wonderen sere.
Wonderlijc so bestu, God here,
1535[regelnummer]
In alle dinen werken ghemene,
Weder si sijn groet of clene.
Die olifant ontsiet dat paert,
Ende hi es van der muus vervaertGa naar voetnoot1).
Si leven wel CCC jaer.
1540[regelnummer]
Tcoude dat es hem te swaer.
Tam olifant nighet den coninc,
Ende dit es waerlike ding.
Ga naar margenoot+ Alst elpendier rusten sal,
Sittet hi op sinen ende alGa naar voetnoot2),
1545[regelnummer]
Die voerderste voete staende recht,
Ende an enen boem lenende echt;
Ende als hi brect, so vallen si neder,
Daer en es gheen opstaen weder.
Ende somwile nemen jaghers goem,
1550[regelnummer]
Die oec ontwe saghen den boem:
Dan brieschet hi sere ende mesbaert.
Dan coemen dandre darewaert,
Ende mesbaren ende onthoeghen,
Alsi hem niet helpen en moeghenGa naar voetnoot3).
1555[regelnummer]
Som wile helpen hem die clene
| |
[pagina 79]
| |
Met snavelen ende met lute ghemeneGa naar voetnoot1),
So dat hi opcoemt ende vliet;
Ende als hem dat merrenGa naar voetnoot2) ghesciet,
So blivet hi van den man ghevaen.
1560[regelnummer]
Alle viere sine voete staen
Alse posten sonder knien:
Bedi en macht hem niet ghescien,
Vallet hi, dat hi opcoemen mach.
Die wint es hem een swaer slachGa naar voetnoot3);
1565[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende alle elpendier die sijn
Die drinken doerghaerne wijn.
Si wassen tote XL jaren.
Rivieren minnen si te waren.
Ga naar margenoot+ Equus heet in Latijn dat paert,
1570[regelnummer]
Ende es een beeste waert,
Datmen in menich lantscap vint;
Maer die beste die men kint,
Die sijn van Capadosia
Ende int lant van Scicia.
1575[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Diet hovet diepste int water steken,
Die sijn best, dat horic spreken.
Den wielenGa naar voetnoot4) paerden, wilmen wanen,
Eist datmen ofsnijt die manen,
Dat hem die luxurie ontfaert,
1580[regelnummer]
Omme datse dat verhoevaert.
Dit selve vintmen an die wijf,
Die hem verheffen in haer lijf
Om hoer haer scoene ende lanc.
Int lant van Sciten ende oec ghemanc
| |
[pagina 80]
| |
1585[regelnummer]
In Capadosia sonder waen,
Sprectmen dat die merien ontfaen
Van den winde, maer over waer
Soene leven sie maer III jaer.
Alst paert es oud drie jaer of twe,
1590[regelnummer]
So notet, maer nemmermee
En dietet dat si tidelike winnenGa naar voetnoot1).
Tote XX jaren, wilmen kinnen,
Dat haer noten es wel in die tijt.
Dat paert notet ende rijt
1595[regelnummer]
Al tote sinen XXX jaren,
Ende die merien tote XL te waren.
XXXV jaer es des paerts lijf,
Ende XL jaer so levet haer wijfGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Maer men seghet dat in Cycilen
1600[regelnummer]
Een paert leeft LXX jaer bi wilen.
Ga naar margenoot+ Noch seghemen dat die paerde daer
Leven also menech jaer,
Op dat tpaert van dane si.
Al tselve seghetmen van Perci.
1605[regelnummer]
Die Spaensce paerde entie van Gallen
Leven onlanghe met allen.
In paerden meest boven allen dieren
Machmen merken haer maniere,
Ende hoedane wijs si sijn ghesinnet,
1610[regelnummer]
Dats an die oeren datment kinnet
Hoet hem van moede mach staen.
Sijn si vermoyet, si latense gaen;
Sijn si gram, si leggense an thovet;
Ende hebbense vaer, dies ghelovet,
1615[regelnummer]
Si rechtense voerwaert weder;
| |
[pagina 81]
| |
Ga naar margenoot+ Ende sijn siec, si leggense neder.
Ysidorus seghet dat tpaert
Vier poente sal hebben, salt sijn waert:
Sceppenesse, doeghet ende scoenhede,
1620[regelnummer]
Die vaerwe van den hare mede.
Dits die sceppenesse, nu maercGa naar voetnoot1):
Dat sijn lijf hart sal sijn ende staerc,
Wel ghesonken langhe siden;
Hoghe gherigget, recht int riden,
1625[regelnummer]
Ront ende clovende over den stietGa naar voetnoot2),
Ende thovet an die voete nietGa naar voetnoot3),
Hol ende vast ende droeghe die oghenGa naar voetnoot4);
Over al sijn lijf salmen loven,
Dat ront stivende si sijn vel.
1630[regelnummer]
Sine dooghet hoert also wel:
Dat snel ende stout si ende niet en sneve,
Ende et metten leden beve,
Dat es teken van crachteGa naar voetnoot5);
Ende alset staet stille ende sachte,
1635[regelnummer]
Dattet si te porrene goet;
Ga naar margenoot+ Ende als hem yet verhit die moet,
Dat et goet te houdene si,
Ende saen sijn moet ghesochtGa naar voetnoot6) daer bi.
Die scoenheit priesmen int ghemene,
1640[regelnummer]
Dat hem si dat hovet clene,
| |
[pagina 82]
| |
Ga naar margenoot+ Droghe dat vel an dien beenGa naar voetnoot1),
Doren cort, scarp ende cleen,
Groete oeghen, noesegate wijt,
Den hals opwaert talre tijt,
1645[regelnummer]
Dicke manen ende staert,
Die voete ter ronthede waert.
Sine vaerwe van den hare
Seytmen dat beste swaert ware,
Roet, ende appelgrau of wit.
1650[regelnummer]
Andre vaerwe danne dit
Nes niet van der bester waerde.
Men vint oec drierhande paerde:
Een dat es ten oerloghe goet;
Een ander datmen riden moet
1655[regelnummer]
Elkes daghes na ghevoech;
Een derde dat nutte es ter ploech.
Ga naar margenoot+ Men vant paerde in ouden tiden,
Die hem niet en lieten riden,
Dat die teerst heren warenGa naar voetnoot2).
1660[regelnummer]
Alsuilc was Julius paert te waren,
Ende des coninx paert van Siten;
Ende in Alexanders viten
Was suilc Busefael sijn paert.
Doet staerf, so hadde hijt so waert,
1665[regelnummer]
Dat hijt eerlike graven dede,
Ende maecte in sijn ere ene stede.
Oec waren suilke paerd hier te voeren,
Alsi haren here hadden verloeren,
Datse weenden utermaten,
| |
[pagina 83]
| |
1670[regelnummer]
Ende oec nemmermeer en aten,
Men hevet gheweten dat paertGa naar voetnoot1),
Daer die here versleghen of waert.
Ysidorus sprect ende meent,
Dat sonder den mensche el niet en weent.
1675[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Oec sijn paerde daer liede aen sien
Wat in wighen mach ghescien:
Sijn si droeve ofte vro,
Daer daerna die dinc coemt also.
Dit vintmen an sonderlinghen paerden.
1680[regelnummer]
Merien hebben suilke werde
Ga naar margenoot+ Die ene van den andre, steerfter ene
In al haren scaren ghemene,
Dat andre ophouden hare volen:
So ghelieve es hare scoleGa naar voetnoot2).
1685[regelnummer]
Equiterius dats een dierGa naar voetnoot3)
Van Orienten, sprect Solinus hier,
Dat ghemaent es als een paert,
Ende onder den kinne enen baert.
Die hie heeft hoerne, die sie enghene;
1690[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Spletvoete sijn si alle ghemene,
Ende sijn na den heert ghemaectGa naar voetnoot4),
Ende hebben vlesch dat wel smaect.
Eale dats een beeste
Den paerde ghelijc, sprect die geeste.
1695[regelnummer]
Als telpendier es et ghestaert,
| |
[pagina 84]
| |
Ende het es pecswart ghehaert,
Ghekinbact na dat ever zwijn,
Ende hevet hoerne, die langher sijn
Dan twe voete, daert mede doet
1700[regelnummer]
Menech vreselijc ghemoetGa naar voetnoot1).
Dit sprect Solinus, ende Jacob seghet,
Alst wille, dattet achterleghet
Den enen hoern, ende oerbaert
Den andren te stride waert;
1705[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende als die blonc es ende moedeGa naar voetnoot2),
Rechtet op den andren met spoede,
Ende laet dien ligghen bi sire manieren.
Dit dier es ghaerne bi rivieren.
1710[regelnummer]
In dat lant van Orient,
Dat dien stier ghelijc oec es,
Als ons scrivet Aristotiles;
Maer dat manen heeft als een paert,
Ga naar margenoot+ Cort ende sochte, nederwaert
1715[regelnummer]
Hanghende bi sinen scoudren daer.
Bruun roet so heeftet dat haer;
Sijn ander haer na wulve maniereGa naar voetnoot4),
Ende sijn luut es ghelijc den stiere;
Sijn hoerne erom, al ommegaende,
1720[regelnummer]
Ende mede te striden wel staendeGa naar voetnoot5);
Sijn voerhoeft ru, ende thaer ghesceden
Boven sinen oghenleden;
| |
[pagina 85]
| |
Recht ghetant als ene coe,
Die voete ende staert daer toe;
1725[regelnummer]
Maer korter es hiGa naar voetnoot1), ende, sijn vel
Mach vele slaghe doeghen wel.
So doersoete vleesch et draghet,
Datment daer omme vaet ende jaghet;
Ende alsment jaghet over sinen wille,
1730[regelnummer]
Blijftet somwile staende stille,
Ende rust hem ende vecht,
Ende worpt dan uut sijn drec recht
Eere roede verre of me.
Als of hem woerde van calve weGa naar voetnoot2),
1735[regelnummer]
So coemen diere elkerlijcGa naar voetnoot3),
Ga naar margenoot+ Ende maken van drecke enen dijc
Omtrent dat dier, omme die saken
Datmen hem niet mach genaken.
EntyraGa naar voetnoot4) es een dierkijn,
1740[regelnummer]
Der vele in Almanien sijn.
Die hien entie sien doen als die wise,
Ende versamen hare spise
Ga naar margenoot+ Onder daerde in somertijt,
Om tetene als die winter lijt.
1745[regelnummer]
Die sie es ghirech ter spise;
Die hi es van vrecker wise,
So dat hi cume hem selven ghevet,
Ga naar margenoot+ Daer hi nauwelike bi levet.
Als hi verneemt dat sine soe
1750[regelnummer]
Gulselike gaet ter spise toe,
So verstopt hi haer dat gat;
| |
[pagina 86]
| |
Ende als die soe woert merkende dat,
Dat versloten es die spise,
So doet si na des scalx wise,
1755[regelnummer]
Ende maect een ander hemelijc gat
Ter spisen waert, ende gaet in dat,
Ende steelt der spisen haer ghevoech,
Ende laeten hie wachten ghenoechGa naar voetnoot1).
Als somer coemt ghevaltet wel,
1760[regelnummer]
Dat die sie heeft een scoene vel,
Alsi ront es ende vet.
Die hierGa naar voetnoot2) hem ter vrecheit set,
Hevet een verhonghert lijf.
Elc man die wil wachten sijn wijf!
1765[regelnummer]
Erinacius dats een dier,
Ga naar margenoot+ Ende men waent die waerheit hier,
Dat CyrogillusGa naar voetnoot3) mede heet,
Dat ghenoemt hier voeren steetGa naar voetnoot4).
Een eghel heetment in Dietscher tale,
1770[regelnummer]
In Vlaemsche een heerts, dat wetic wale.
Na een symmekinGa naar voetnoot5) ist ghedaen,
Ende es mit dornen al bevaen,
Sonder an den buuke allene.
Beseftet vrese groet of clene,
1775[regelnummer]
Et wint hem te gadre als een bal,
Ende dect hem in sine wapene al.
So ist te tasten harde quaetGa naar voetnoot6),
| |
[pagina 87]
| |
Doch doemeere toe desen raet:
Ga naar margenoot+ Als ment in waermen water doet,
1780[regelnummer]
So eist te siene ende te tasten goet.
Ambrosius ons te verstaen doet,
Dattet es bi naturen vroet.
Et maect in sijn hol twe uutganghe,
Ga naar margenoot+ Ende voersiet te voeren langhe
1785[regelnummer]
Welcs sijns dat die wint sal gaen.
Sal hi nort, soe stoptet saen
Dat gat dat int Norden staet;
Ende welc tijt dat die wint suut gaet,
So stoptet Suden ende ondoet dat Norden:
1790[regelnummer]
Dit sijn sente Ambrosius wordeGa naar voetnoot1).
Sijn vleesch verdroghet ende onbint lijf,
Ende es der maghen confortatijf;
Et doet wel oerine maken.
Nuttelijc ist tot andren saken:
1795[regelnummer]
Die gheset sijn lasers te sine
Int poent datmen heet elefantineGa naar voetnoot2).
Dat gans es, dat moet vet sijn.
Ghevlegen ist ghemaect alst swijnGa naar voetnoot3).
Dit dier ende anders nemmee
1800[regelnummer]
Hevet beneden gate twe;
Daert den vloegele ligghen, dats waer,
Ende sine hoeden ligghen daerGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 88]
| |
Ysidorus scrijft, dattet clemt ter vaert
In heerfstijt op den wijngaert,
1805[regelnummer]
Ende vellet die wijndruven neder;
Ga naar margenoot+ Danne lesetse te samen weder,
Ende wentelter op, ende draget so
Sijn jonghene sijn dan vroGa naar voetnoot1).
Dat haerts te pulvere verbrant,
1810[regelnummer]
Ende met pecke ghemenghet te hant,
Doet in lyxeme wassen haer:
Dat sprect Plinius overwaer.
Aristotiles seghet oec al bloet,
Alst een jeghen tander noet,
1815[regelnummer]
Dat si staende hem ghevoeghen.
Ga naar margenoot+ Nature mach elken ghenoeghen,
Die elker creaturen ghevet,
Daer bi si in ghenoechten levet.
Ga naar margenoot+ Erminius dats een hermelijn,
1820[regelnummer]
Een harde scone dierkijn,
Ende es van weselen geslachte.
Noch segghen meer dan si achte,
Dat al een es dat ende dit.
In wintertijt so ist sne wit,
1825[regelnummer]
Sonder an den staert, an endeGa naar voetnoot2).
Als somertijt hem coemt ghehende,
So ist op den rig bruun ende roet.
Muse bitet gherne doet,
Want met hare vleesche et levet.
1830[regelnummer]
Als men sijn vel snewit hevet,
So es waert ende diere:
Anders en doeghet in gheere maniere.
| |
[pagina 89]
| |
Van der E hebdi gehoert,
Nu verstaet van der F voert.
1835[regelnummer]
Vreselijc ende ongehiere,
Verre in harde woesten lande;
Ende es ghemaect tes menschen schande,
Om te maten sijn hoevaerde;
1840[regelnummer]
Want met so groter onwaerde
Bestaetet den fieren man,
Ende verwinten mede dan,
Ende scoerten wilen an stickenGa naar voetnoot2).
Ende oec ist ghevallen dicken,
1845[regelnummer]
Dattet ghemoete van der lucht
Enen man comen van groter vlucht,
Ende alst den onmoedich verstoet,
Ne dede hem quaet nochte goetGa naar voetnoot3).
1850[regelnummer]
Sijn haer na gelwe een deel ghesetGa naar voetnoot5),
Mere dan die wesel een deel,
Ghemaect na tfissau gheheelGa naar voetnoot6);
Stouter ende wreder nochtan
Dan sijn cracht volleesten canGa naar voetnoot7).
1855[regelnummer]
Si sijn also gheset ter scolen,
Dat si in der conine holen
| |
[pagina 90]
| |
Gaen ende bitense dan doet,
Jof si moeten stervenGa naar voetnoot1) doer noet.
Allene en haten si niet dese beeste;
1860[regelnummer]
Maer al dat levet, mynste ende meeste,
Bestaen si, moeghen sise verwinnen.
Niet dat si dat vleesch so minnen,
Want sine nutten el niet dan bloet;
Maer ter quaetheit so staet haer moet.
1865[regelnummer]
Vele jonghen hevet tforet:
VII of VIII, dus ist gheset.
Liggende, seytmen, dat si riden.
Alsi willen te notene tiden,
Hevet sie dan niet haer ghenoet,
1870[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Si verderret ende blivet doetGa naar voetnoot2).
Viertich daghe draeght si omtrent,
Ende XL daghe sijn si blent,
Ende daerna, binnen den XL daghen,
Beghinnen si biten ende jaghen.
1875[regelnummer]
Furions, sprect Aristotiles,
Dat een luxurioes dier es,
Ende ghuls van etene nochtan,
Ende moet dicke vanghen an
Sware aventure om sijn eten.
1880[regelnummer]
Onlanghe leeftet; wildijt weten
Waer bi dat dit es mede?
Dats bi siere onsuverhede.
| |
[pagina 91]
| |
Want alst die wille doetGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Ghebaertet oft waer verwoet.
1885[regelnummer]
Sijn wille es mere dan sijn macht;
Ende om dat dier naturen cracht
Allen creaturen ontseghet
Luxurie, die es ontweghet
Boven der naturen ganc,
1890[regelnummer]
Sone mach haer lijf niet wesen lanc,
Die so node rusten stille,
Al es dat vleesch anders wille.
Furions dat notet mede
Rechte na des menschen sede;
1895[regelnummer]
Want sie leghet onder, ende hi boven.
In desen so machmen loven
Dit dier, dat seer es ongheleert,
Dat sine nature niet verkeert,
Dies quade mensche plien ende plaghen,
1900[regelnummer]
Dat ic, leyder! niet dar ghewaghenGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Feles es een dier, daer aldus
Ons of scrivet Plinius:
Van quaetheden groet, van lude cleneGa naar voetnoot3).
In daerde wonen dese dier ghemene.
1905[regelnummer]
Si decken haren drec in daerde,
Ende ghinghe enich diere sire vaerde,
Dat sijn drec daer openbaerde,
Ende feles dat dier daer wareGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 92]
| |
Als et danne die dieren siet,
1910[regelnummer]
Want et en mach dan lopen niet,
Gaet et swaerlike ende stille;
Ende alster enen siet in sinen willeGa naar voetnoot1),
Moerdadelike vaertet totem te handen:
Bede met clauwen ende met tanden
1915[regelnummer]
So gaetet scoeren ende biten.
Dit dier slacht menighen ypocriten,
Die maect een hemelijc dectGa naar voetnoot2)
Over sine zonden, daer hi in stect,
Mit biechten die si spreken,
1920[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende al omme lose treken,
Ga naar margenoot+ Om dat mense sal heten goet;
Maer coemen hem daer meer int ghemoetGa naar voetnoot3),
Die scoeren si ende nemen thare,
Hoe soet emmer voert gevare.
1925[regelnummer]
Finges dat dier sietmen lopen
In dat lant van Ethiopen,
Ende een deel bruun van hare.
Plinius seghet openbaere,
Dat die si in die borste voeren
1930[regelnummer]
Twe serpenten draghen, ende als wijt hoeren,
So pleghens lettel diere dan ditGa naar voetnoot4).
Int lant, daert woent ende sit,
| |
[pagina 93]
| |
Ga naar margenoot+ Sone eist te sochte noch te wreetGa naar voetnoot1);
Maer doet hem ieman danne leet,
1935[regelnummer]
Danne cant niet lichte verdraghen.
Die sinen pays wille bejaghen
Mit desen dieren in hare stede,
Sie dat hi hem houde vrede.
Hier coemt van der letteren G:
1940[regelnummer]
Van der F vandic nemme.
Glis es een dier ne buere groet,
Som wit, somme swaert, somme roet.
In Vlaendren heetment slaepmuse bi namen,
Want den winter al te samen
1945[regelnummer]
Slaeptet sonder spise ende dranc;
Ende als die sonne haeren ganc
Toghet, ende die somer hem naect,
Bi naturen dat dier ontwaect.
Minder dan die rotte so eist.
1950[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Van desen dier es datmen leist
In Plinius boeke, dat sijn smere
Ghesoden seer nutteliken were
Ga naar margenoot+ Die ghene die hem ontsaghe der scade,
Dat hi twater soude laden,
1955[regelnummer]
Bestriker mede sine ledeGa naar voetnoot2).
Op daerde ende op boemen mede
Ende opt velt wel, als wijt hoerenGa naar voetnoot3).
Appelen hevet et seer vercoeren,
Ende et doeter in, als et vint stade,
| |
[pagina 94]
| |
1960[regelnummer]
Dicke vernoy ende scade.
Gali, sprect Aristotiles,
Ga naar margenoot+ Dat een sere stout dier es,
Want et hout te menigher tijt
Jeghen die serpenten strijt;
1965[regelnummer]
Ende alsetse heeft verbeten,
So gaet et si te hant etenGa naar voetnoot1),
Ende daer naer eten rute,
Daer mede jaghet tfenijn ute.
Ende daer es toe een redene groet,
1970[regelnummer]
Twi et bit die serpenten doet.
Want gali bi den musen levet,
Ende omme dat et verstaen hevet,
Dat si die muse verteren,
Hier bi so willet hem deren,
1975[regelnummer]
Omme dat si cranken haer bejach.
Hier bi eist datmen segghen mach:
Onder stompers was oyt nijtGa naar voetnoot2),
Want elc om sijn winnen tijt.
Ga naar margenoot+ Geneta dat es ene beeste
1980[regelnummer]
Mere dan die vos; die meeste
Valeu roet, ende daer in bont
Swarte scivekine rontGa naar voetnoot3).
Ene beeste goedertiere ghenoech,
Men ne dade haer onghevoech.
1985[regelnummer]
Sie nes fier noch en climmet hoghe,
| |
[pagina 95]
| |
Mare ghemaere ende ghedogheGa naar voetnoot1);
Ende bi rivieren es haer ganc:
Ga naar margenoot+ Daer souctse spise na hare belanc.
GresselusGa naar voetnoot2) dat es een dier
1990[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Noch wreet, no fel, noch ongehier.
Bi watre eist te menigher stont.
Mere ist dan die muushontGa naar voetnoot3),
Ende minder dan teencoren.
Roet valeu eist, als wijt horen,
1995[regelnummer]
Maer al die wamme die es wit,
Ende sijn haer dat hem wel sitGa naar voetnoot4).
Sijn drec riect als mussceliaet,
Ende menich, die hem niet verstaet,
Hevet over mussceliaet geacht;
2000[regelnummer]
Maer et ne hevet niet die cracht.
Ende dits wonder dies et pleghet,
Dattet openbaere leghet
Sinen drec, al of et woude,
Datmene al daer vinden soude
2005[regelnummer]
Alle den lieden te baten.
Nochtanne vlietet utermaten,
Waer soet mach, wijf ende man,
Datment qualike ghesien can.
In desen doene leert ons hier
2010[regelnummer]
Dit ongheleerde wilde dier,
Dat elc wel doe in alre wijs,
Ende nemmermeer en soeke prijs
| |
[pagina 96]
| |
Ter warelt, hoe soet gaet daer of:
Der werelt prijs dat nes maer stof.
2015[regelnummer]
Hier neemt ende van der G;
Ga naar margenoot+ Van der I soe hoert voert mee.
Ibex een dierkijn wel clene
Op roetsen wandelt ende op stene,
Als ons sente Gregorius seghet,
2020[regelnummer]
Dat et daer sire joeghet pleghetGa naar voetnoot1),
Daer noch serpenten noch man,
Ga naar margenoot+ Noch quaet dier toe comen can.
Ga naar margenoot+ Plinius seghet, si sijn snel,
Ende ghehoernet sere wel.
2025[regelnummer]
Vernemen si yet vresen met allen,
Si laten hem van der roetschen vallen,
Ende behouden hem jeghen den val
Op sine hoerne onghequetst al.
Suilke boeke wanen des,
2030[regelnummer]
Dattet van heerten coemen es.
IbidaGa naar voetnoot2) dat es een dier
Ghemanc, ende een deel ongehier,
Van enen evere die es wilt,
Ende van der soeghen die men tam hiltGa naar voetnoot3).
2035[regelnummer]
Al eist dat si selsiene sijn,
Nochtan sijn beter die huusswijn
Jof die wilt sijn in den woude;
Want sine eten niet als oudeGa naar voetnoot4),
Ende haer vleesch es niet ghesont,
2040[regelnummer]
Dat es naturienen cont.
| |
[pagina 97]
| |
Ga naar margenoot+ Istrix, als ons scrivet Solijn,
Es een dier datmen heet portaspijnGa naar voetnoot1).
Die dier wandelt bi der zee
Ende in holen van berghen mee,
2045[regelnummer]
Als et nauwer niet en twint
Te luscene bi der ze en vintGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Te somere comtet selden voert;
Maer alsmen den winter hoert
Van coude maken groet ghedinghe,
2050[regelnummer]
Dan es sine wandelinghe.
Int water ende opt lant mede
Houtet sine legherstede.
Met berstelen swart ende wit
So es et gheanghet dit,
2055[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die scarp sijn, groet ende stide,
Ende daertoe mede wreet in stride.
Ghenaect hem yeman in corter stont,
Teerst datment jaghen begontGa naar voetnoot3),
So scietet twe ofte ene,
2060[regelnummer]
Die invlieghen toten benen,
Ende hier mede eist altoes bewaert,
Waer soet hene gaet of vaert.
Van desen berstelen es ghesciet,
Datmer hechte van messen of siet.
2065[regelnummer]
IenaGa naar voetnoot4) dat es ene beeste,
| |
[pagina 98]
| |
In doden graven es haer feeste,
Ga naar margenoot+ Daer die doden ghedolven sijn.
Plinius scrivet ende Solijn,
Dat hem twe dinghe behoeren toe,
2070[regelnummer]
Want et es hie ende soeGa naar voetnoot1).
Beide sijn hals ende sijn beneGa naar voetnoot2)
Sijn hem even stijt over ene,
So dat niet ommesien en can,
Het en kere hem altemale dan.
2075[regelnummer]
Daer heerden sijn in de woestine,
Gaetet nachts al stillekine,
Ende verstaet nauwe ende hoert,
Hoe van hare name es dat woert,
Ga naar margenoot+ Ende leert ghene namen nomen.
2080[regelnummer]
Dan ist dicke bi nachte comen
Roepende ter haerder keten,
Ende noemde hoe si hetenGa naar voetnoot3);
Ende alsetse dan utebrochte,
Dodetse, opdat et mochte.
2085[regelnummer]
Dicken dat dier ghebaren leert,
Als een die we heeft ende keert
Dat hi hevet in sine magheGa naar voetnoot4);
Ende alst dan vant in sine laghe
Weder dat man was ofte hont,
2090[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dien verbetet daer ter stont.
Jachhonde coemen si daer et gaet,
Ende datse sijn scade beslaet,
| |
[pagina 99]
| |
So hebben si haer bassen verloerenGa naar voetnoot1).
Alle diere dwolen uut hare spoeren,
2095[regelnummer]
Eist dat man se mach ommegaen.
Als et wille verkeertet saen
Sine vaerwe in alre maniereGa naar voetnoot2),
Ende dits wonder van den diere.
Dese jena draecht enen steen,
2100[regelnummer]
Sijns ghelike nes engheen,
Voeren op thovet of int oghe.
Hier naer, als ic van den stene toghe,
Sal ic ju ghewaghen desGa naar voetnoot3).
Van des wolves groete so es,
2105[regelnummer]
Ende es ghemaect naes spaerts ghelikeGa naar voetnoot4).
Vele vintmere in Affrike.
Van der I gaet uut dat spel;
Ga naar margenoot+ Nu hoert hier voert van der L.
Leo, segghen Solinus geesten,
2110[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Es coninc van den viervoeten beesten.
Lewe es hi in Dietsche ghenant,
Ende liebaert heetmene hier int lant.
Men vint, dat hoeric visieren,
Van liebarden drie manieren:
2115[regelnummer]
Cort vintmense als ende alsGa naar voetnoot5),
| |
[pagina 100]
| |
Ru gehaert, carsp in den hals;
Maer die en sijn noch staerc noch fel.
Andre vintmen alse wel,
Die pardus winnet, dat felle dier,
2120[regelnummer]
Diene sijn edel noch fier,
Noch in den hals oec ghemaent.
Maer edele lyoen, als men waent,
Sijn lanc ende slecht ghehaert,
Ga naar margenoot+ Snel ende staerc ende onvervaert;
2125[regelnummer]
Sine weten altoes ghene scalchede,
Engheen ghedroch ontsien si mede;
Simpel es dat sien van desenGa naar voetnoot1),
Ende si willen besien wesenGa naar voetnoot2).
Haer voerhoeft ende haer staert die doet
2130[regelnummer]
Verstaen hoe si sijn ghemoetGa naar voetnoot3).
In bersten ende in voeten voeren
Ga naar margenoot+ Leghet sijn cracht, als wijt hoeren.
So heet sijn si, dat si riden
Haer ghenoet wel tallen tiden.
2135[regelnummer]
Die lewinne brinct teerst V jonghe,
Dan IIII ten anderen spronghe,
Dan III, dan II, danne een,
Ende daerna nemmerme negheen.
II spenen heeft die sic, ende die sijn clene,
2140[regelnummer]
Midden an haren buuc allene.
Augustinus die heilighe seghet,
Als die lewinne haer jonghen leghet,
Dat si in drien daghen niet ontwaken.
| |
[pagina 101]
| |
Dan coemt die vader claghe maken,
2145[regelnummer]
Ende grongieren ende mesbaren,
Ende danne ontwaken si tewaren,
Ende dese slaep ghelijct der doet.
Dits van beesten wonder groet.
Solinus sprect in sijn ghedichte:
2150[regelnummer]
Men quetsene, hine belghet niet lichte;
Maer maectmene erre, so ist verloeren.
Den ghenen die hem ligghen voeren,
Dien spaert hiGa naar voetnoot1): dats heren doen.
Twi draghen si in den scilt den lyoen,
2155[regelnummer]
Ende sine int herte niet en draghen?
Vinden si were, si laeten hem jaghen,
Maer den aermen ende den verwonnen
Dats dien si sparen niet en connen.
Vint die lyoen oec, sonder waen,
2160[regelnummer]
Ontloepen enen die was ghevaen,
Dien en coemt hi altoes niet anGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Node verbijt hi den man,
Et en dade hem hongher groet.
Houder hi oec den man doet
2165[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dan twijf, dits edel sede;
Ende houder doot hi de vrouwen mede
Danne magheden onbesmetGa naar voetnoot3).
Als hi slapet, sijn oghelet
En woert gheloken nemmermee.
2170[regelnummer]
Gaet hi in sande of in sne,
Hi dect met sinen steerte dan
| |
[pagina 102]
| |
Ga naar margenoot+ Sine sporen, om datten die man
Niet en vinde also ghereet.
In hare gheselscap sijn si wreet,
2175[regelnummer]
Maer elc anderen vrede draghetGa naar voetnoot1).
Solinus sprect, als mene jaghet,
Ende hem die jaghere volghet an,
Onwaerdelike vliet hi dan;
So staet hi stille een stic daer naer,
2180[regelnummer]
Als of hi hadde ghene vaer.
Dit doet hi daer dat velt es bloot,
Als die scamenesse hevet groot,
Dat hi ieman wiken soude;
Maer als hi coemt in den woude,
2185[regelnummer]
Ende hi merct dat nieman en siet,
Dat hi voer die honde vliet,
Dan vliet hi met alre macht
Voer den jagher ende voer die jacht.
Hi sprinct als hi sine proye vaet;
2190[regelnummer]
Maer als hi voer die honde ontgaet,
Sone can hi springhen niet.
Als hi gaet daer daerde es heetGa naar voetnoot2),
So trect hi sine clauwen in,
Dat si blonken souden de min,
2195[regelnummer]
Ende des selves pleghet die cat.
Ende als hi loept tenigher stat,
So loept hi voerder dan hi acht,
Ende dat doet sine groete cracht.
Als hem hongert, den liebaert,
2200[regelnummer]
Strect hi op daerde sinen staert;
| |
[pagina 103]
| |
Dan maect hire een wijt paerc mede,
So maect hi grote vreselijchede
Ga naar margenoot+ Met grongieren onghehier.
So nes dan so stout dier,
2205[regelnummer]
Dat dar liden over den trec:
Ga naar margenoot+ Dus sijn die diere in sijn strecGa naar voetnoot1).
Dit scrivet Ambrosius over wonder.
Want dat menich dier besonder
Ontgaen mochte met snelhede,
2210[regelnummer]
Dat staende blivet daer ter stede,
So baertet alset ware ghebondenGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Die lewe en wille te gheere stonden
Met anderen dieren hem gheminghen,
Maer als een coninc in allen dinghen
2215[regelnummer]
Sone wille hi hem ghesellen niet
Onder die meente die hi siet.
Dat hem blivet of oude spise
Dat en wil hi in gheere wiseGa naar voetnoot3).
Alle viervoeten ontfaen den lyoenGa naar voetnoot4),
2220[regelnummer]
Nochtan ontsiet hijt scorpioen;
Ende waer hijt siet, hi vliet te hant
Sinen ghevenijnden viant.
Als die lewe hem ghevanghen siet,
Es hi vervaert voer den spiet.
2225[regelnummer]
Vier ontsiet hi alremeest.
Van waghenen luden es hi ghevreestGa naar voetnoot5),
| |
[pagina 104]
| |
Ende hi ontsiet den witten hane.
Alsmen hem gaet met bedwanghe ane,
So bloutmen voeren enen hont:
2230[regelnummer]
So waent hi dan ter selver stont,
So men hem also mach dwinghen
Als den hont, den hi hoert singhenGa naar voetnoot1).
Die lewe nes nemmerme vet;
Te vasten hevet hi hem gheset;
2235[regelnummer]
Ende ate hi dan iet te vele,
Hi trect dan weder uter kele.
Als hem siecheit oec goet an,
Ende hi die symme siet, hi gheneset danGa naar voetnoot2),
Of hi drinct des honts bloet.
2240[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Selden es hi sachte ghemoet,
Ende dan leghet hem die staert stille;
Maer dan als hi belghen wille,
Slaet hi om metten sterte dan.
Nauwe ende wel kent hi den man,
2245[regelnummer]
Die hem ghave enighe wonde;
Ende saghe hine tenigher stonde
Ga naar margenoot+ Onder enighe groete scare,
Hi souden bestaen openbare.
Ende hadde een uut eere roeten
2250[regelnummer]
Ghemist, ende na hem hadde gescoten,
Dien soud hi daer neder loepen:
Ga naar margenoot+ Anders dade hiet hem niet becoepenGa naar voetnoot3).
Sijn vlesch es heets uutvercoeren,
Sijn herte alreheets te voeren:
| |
[pagina 105]
| |
2255[regelnummer]
Bedi gheeftmen hem in spisen
Die sijn van sere couder wiseGa naar voetnoot1).
Sijn been so hart, datmer ghemene
Vier slaet uut als uten stene;
Luttel heel ende maerch engheneGa naar voetnoot2)
2260[regelnummer]
Sonder in die rebben allene.
Sijn smout es goet jeghen venijn.
Die sijn smout neemt ende wijn,
Ende hem daermede besmaert,
Alle beesten hi vervaert.
2265[regelnummer]
Sijn smout es van heeter manieren
Dan gheen der viervoeter dieren.
Sijn smout, met olye van rosen,
Die gheneest van alre nosen
Des menschen aenschijn, ende maket claer,
2270[regelnummer]
Ende ghesontet, weet over waerGa naar voetnoot3).
Sijn hals es van enen bene;
Dies en keert hi omme groet noch clene.
Ghetant es hi na shonts maniere,
Maer meerer, als betaemt dien diereGa naar voetnoot4).
2275[regelnummer]
Leopardus dinket mi
Ga naar margenoot+ Dat in Dietsche die lupaert si.
Die lewe ende pardus mede
Winnense met hare ghemanchede.
Ga naar margenoot+ Die syen sijn staerker dan die hien.
2280[regelnummer]
Plinius spreket van dien:
Die dit dier wil wederstaen,
| |
[pagina 106]
| |
Wrive tusschen sijn handen saen
Ga naar margenoot+ Loec te sticken, et wiket dan,
Wantet die lucht ghedraghen en can.
2285[regelnummer]
Swaert spotte eist ende valeu roet,
Maer niet als die liebaert groetGa naar voetnoot1).
Sere fel ist tallen stonden;
Nochtan heeftmense tam vonden,
So datmere beesten mede vinc,
2290[regelnummer]
Maer fel eist boven alle dinc.
Maer alsment ontbint ter jacht,
Macht niet met siere cracht
Ten vijften spronghe begaen sijn dier,
So sittet stille, erre ende fier;
2295[regelnummer]
Ende ghevet hem die jaghere niet
Een dier, als hijt erre siet,
Daert an mach coelen sinen tant,
So woertet op sinen meester te hantGa naar voetnoot2),
Want et ne sochtet niet sinen moet,
2300[regelnummer]
Et en si allene int bloet:
Dies so moeten si hem voersien,
Diere te jaghen mede plien.
Lamia es een groet dier,
Vreselijc ende onghehier.
2305[regelnummer]
Uten bussche coemtet bi nachte
In der liede hoeve met crachte,
Met aermen, dier et hevet twe,
Ende brecter liede boeme entwe.
| |
[pagina 107]
| |
Coemt yemen hem toe van den lieden,
2310[regelnummer]
Die hem dat willen verbieden,
Ga naar margenoot+ Et bijtse metten tanden dan.
Ende groet wonder leghet hier an,
Ga naar margenoot+ Want Aristotiles doet ons weten,
Die van den lamia es ghebeten,
2315[regelnummer]
Hine gheneset in gheere manieren,
Hi en hoere dat dier grongierenGa naar voetnoot1).
LansaniGa naar voetnoot2), als Solinus weet,
Es een dier so doerwreet,
Dat alle beesten sijn van hare
2320[regelnummer]
Versachtet ende doet in groten vareGa naar voetnoot3);
Ja die lyoen moet hem vlien,
Die nochtan alle diere ontsien.
Allen dieren eist onsachte,
Sonder van sinen geslachte.
2325[regelnummer]
Et hevet sinen nijt verheven
Op beesten die bi proien leven;
Doch blijftet in sinen gheloeve,
Ende levet bi proye ende bi roeveGa naar voetnoot4).
Noch pleghets manich groet baroen,
2330[regelnummer]
Die die roevers wille verdoen,
Om tlant te suverne van vresen,
Selve roevet hi nochtan wesen.
Lansani dat haet nochtan
Boven allen beesten den man,
2335[regelnummer]
Ende dats recht, want bi naturen
Soude boven allen creaturen
Die mensche sijn sachte van manieren:
| |
[pagina 108]
| |
Nu es hi felste boven allen dieren.
Ga naar margenoot+ Linx, seghet Plinius, es een dier;
2340[regelnummer]
Jacob van Vetri volghets hier,
Ende Lapidarius over waer,
Dat dit dier siet so claer,
Dat et doersiet ene masiereGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Dit dier en draghet in ghere maniere
2345[regelnummer]
Maer ene dracht, alsment bekentGa naar voetnoot2).
Getonghet eist als een serpent,
Die het utesteket lancGa naar voetnoot3).
Sijn hals maect menighen ommeganc.
Van clauwen eist scaerp ende fel.
2350[regelnummer]
Die dit dier bekennen wel,
Scrivet dat van siere orine
Eene ghimme woert dier ende fine:
Longurius heet hi, dats waer,
Daer ic of spreken sal hier naerGa naar voetnoot4).
2355[regelnummer]
In India vintmense, dese diere,
Ende andre van vele maniere.
Lichaon dat es bekent,
Ende es een dier van Orient,
Van wolfs gheslachte, als wi wanen;
2360[regelnummer]
An sinen hals met langhen manen;
So misselec ghedaen, als men spreect,
Dat hem ghene vaerwe ghebreectGa naar voetnoot5).
Langher dan die wolf ghemene,
Maere corter an die bene.
| |
[pagina 109]
| |
2365[regelnummer]
Van spronghe es hi sere snel.
Bi proien leeft hi ende niet el.
Den mensche es hi goedertiere.
Dese beeste hevet een maniereGa naar voetnoot1):
Lelec eist ende sere ru
2370[regelnummer]
In den winter, dat segghic u;
Ga naar margenoot+ Ende in den somer schone ende slecht:
Ga naar margenoot+ Dat es siere naturen recht.
Lupus es in Dietscher tale
Een wolf, men weet die waerheit wale;
2375[regelnummer]
Ende es een dier scalc ende wreet,
Guls ende te roeve ghereet.
Ga naar margenoot+ Suilke boeke maken cont,
Dat hi es een verwildert hont.
Si hulen, maer sine bassen niet,
2380[regelnummer]
Dat die hont bi naturen pliet.
Alsmen met enen scape jaghet,
So sachte hijt metter wollen draghet,
Omme dattet stille ligghen sal:
Els verloer hi die vlucht alGa naar voetnoot2).
2385[regelnummer]
Ambrosius seghet, den die wolf siet,
Dat hi te verliesene pliet
Sijn luut, siet hine int anscijn:
Dat doet sines siens venijn;
Maer sieten die man voeren,
2390[regelnummer]
So heeft die wolf den moet verlorenGa naar voetnoot3).
Woert die wolf gheware des,
Dat die mensche so hees es,
Dat hi roepen niet en can,
| |
[pagina 110]
| |
So wille hine bestaen dan.
2395[regelnummer]
Sente Ambrosius raet ende heet,
Dat die man ofworpe sijn cleetGa naar voetnoot1).
Neem enen steen in elke hant,
Den wolf sal twivelen tehant,
Want hi ter were siet den man.
2400[regelnummer]
Eist dat hi di navolghet dan,
Ga naar margenoot+ So maec een teken tusschen ju tween,
Jof legghe tusschen ju enen steen,
Hi sal worden vervaert saen;
Want hi met strecken waent sijn ghevaenGa naar voetnoot2).
2405[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Experimentator sprect, die wise,
Dat die wolf neemt wilgenrise
Ghelovert in sinen mont,
Ende decter hem mede menighe stont,
Omdat hi die gheeten wil verraden,
2410[regelnummer]
Die gherne comen toten bladenGa naar voetnoot3);
Ende als die wolf in loveren teert.Ga naar voetnoot4),
Die droghe sijn ende een deel heert,
Vrucht hi dat si sullen craken:
Ga naar margenoot+ Dan can hi sine voete nat maken
2415[regelnummer]
Met siere tonghen, dits groet sin,
Omme dat si craken souden te min,
Want hi vrucht der honde laghe.
Bet siet hi nachtes dan bi daghe.
XII daghe rijt hi binnen den jare,
2420[regelnummer]
Ende dan gaenre vele tere scare.
Dan huult deen voer ende dander naer,
| |
[pagina 111]
| |
Ende dan eist bi hem wesen swaer,
In hongere et hi daerde wel;
Ende oec es sijn nature felGa naar voetnoot1).
2425[regelnummer]
Als hi een osse of een paert
Bestaen wille, dat hi beghaert,
So et hi teerst daerde daer,
Om dat hi wille wesen swaer,
Ende bijt dat hi hevet die macht
2430[regelnummer]
Ende worptet neder met siere crachtGa naar voetnoot2).
Dan doet hijt ende worpt uut daerde,
Ende et hi dat hi beghaerde.
Plinius seghet, ets sijn ghelove,
Dat elc deelt andren van den roveGa naar voetnoot3).
2435[regelnummer]
In des wolfs blase leghet
Sutices, een steen, als men seghet,
Daermen some liede mach mede
Doen groete pijnlichede.
Altoes es hi van magher wise,
2440[regelnummer]
Want hine maelt niet sine spise.
Ga naar margenoot+ Manatech worden si te menigher stondeGa naar voetnoot4);
Daer si enen doden man vonden,
Ende si sijn vleesch dan anebeten,
Sone connen si niet vergheten
2445[regelnummer]
Die soetheit van den vleesche groet:
Ga naar margenoot+ Sone vruchten si daer omme niet den doet.
Verdrijftmense van enigher stede,
Si draghen hare jonghen mede,
Daer si maken haer niwe ganghe.
| |
[pagina 112]
| |
2450[regelnummer]
Die wolf leeft utermaten langhe.
Ga naar margenoot+ Sijt met clauwen, sijt met tanden,
Die wonden sijn ghevenijnt te handen,
Dien de wolf doet enighe diere.
Dan salre toe die maniere,
2455[regelnummer]
Daermen mede gheneest die wonden,
Die coemen van verwoeden hondenGa naar voetnoot1).
Die wolve die cort sijn van leden
Die sijn van meester stoutheden.
Men machen temmen als den hontGa naar voetnoot2),
2460[regelnummer]
Maer emmer sal hi talre stont
Bi naturen jaghers vlien;
Ende mach hi clene beesten sien,
Als lammere, scape, dats om niet,
Hi verbijtse, wat sijns ghesciet.
2465[regelnummer]
Suilc seghet, daer die wolf gaet
Tscaep stelen, als hi verstaet
Dat sijn voet een rijs doet craken,
Hi bitene, bi sulken saken
Dat hi lere terden stilleGa naar voetnoot3).
2470[regelnummer]
Hi delvet proie die hi niet willeGa naar voetnoot4);
Ende daer hi honden oec begaet,
Ghevallet hem dat hise vaet,
Hi bijtse doet, ende delvet die proie.
Coemt die wolf in der scape coie,
2475[regelnummer]
Hi bijt alle die scape doet,
Eer hire of etet cleen of groet.
Wolfs herte te pulvere verbrant,
Ende ghedronken altehant,
Doet ghenesen, men waent des,
| |
[pagina 113]
| |
2480[regelnummer]
Die in epilencien esGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Op dat hi hem wacht eere sake,
Dat hi nemmermeer vrou en genake.
Oec seghet een quenicom,
Ende licht et mach wel waer sijn som:
2485[regelnummer]
Snijt een riem in des wolves vel,
Ende goerder di mede wel,
Ga naar margenoot+ Et sal di quite wesen doen
Ga naar margenoot+ Van lancevel, van torsioen.
Niet en seggic dat es waer;
2490[regelnummer]
Maer dat proeven nes niet swaer.
Des wolfs herte droghe gehout
Ghevet roeke menechvoutGa naar voetnoot2).
LincisiusGa naar voetnoot3) dat es een dier
Wreet ende fel ende onghehier,
2495[regelnummer]
Van den hont ende van der wolffinnen;
Nochtan sone was noyt pais no minne
Tusschen haren gheslachte in ghere stede,
Maer luxurie maect dien vrede.
Dat dier hevet bede te gader
2500[regelnummer]
Van der moeder ende van den vader
Bede maniere ende haer,
Ende mach bedieden overwaer
Na den honde die prochipape:
Die hont wacht voer den wolf die scape,
2505[regelnummer]
Ende die pape moet met crachten
Sijn volc voer den duvel wachten;
Ende na den wolf, die leeft bi rove,
So proevic wel ende ghelove,
| |
[pagina 114]
| |
Datmen suilken papen kinnet,
2510[regelnummer]
Die sijns volx ziele niet en minnet:
Der liede goet, der liede wijf
Roevet hi, die onsalighe keytijf.
Dies ghesciede, weet overwaer,
Et nes niet leden menich jaer,
2515[regelnummer]
Dat sente Peter hem verbaerde
Enen priester goliaerde,
Ende seide: ‘Du heves versleghen
Die zielen, die gheens stervens en pleghenGa naar voetnoot1),
Welctijt sultuse weder bringhen,
2520[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die bi di ter hellen ginghen?’
Van scaemden en sprac hi niet een woert,
Die pape; want hi liede der moert,
Ga naar margenoot+ Ende heeft ghebetert sijn leven,
Ende die werelt oec begheven,
2525[regelnummer]
Ende so ghebetert dat hem mesquam,
So dat hi salighen ende nam.
LentocrotaGa naar voetnoot2) es een beeste,
Als Plinius scrivet in sine geeste,
Die met snelhede verwint
2530[regelnummer]
Alle beesten die men kint.
Na den heerte ist ghestiet,
Gebuult recht als men esels sietGa naar voetnoot3);
Geburst ghelike na den lyoenGa naar voetnoot4),
Ghehovet na des kemels doen;
2535[regelnummer]
Ghemont van ore te ore;
| |
[pagina 115]
| |
Spletvoete istGa naar voetnoot1), als ict hore.
Sonder tant ist, maer een been
Vast ende scarp, ende el engheen,
Staet hem daer tande souden staenGa naar voetnoot2).
2540[regelnummer]
Naes mans luut roeptet sonder waen.
LeocophenaGa naar voetnoot3), scrivet Solijn,
Es een luttel beestekijn,
Dat hem te asschen verbernen pleghetGa naar voetnoot4),
Ende die assche dan so leghet
2545[regelnummer]
In die pade, daer die liebaerde
Wandelen souden hare vaerde;
Want die lewe blivet doet,
Coemt hiere an clene of groet.
Daer die lewe dit dier oec vint,
2550[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hine spaerts niet een twint,
Hine bitet doet: dan moet hi mede
Selve sterven daer ter stede.
Oec dotet met sire orine
Den liebaert, sonder ander pine.
2555[regelnummer]
Ontsiet die clenen, ghi grote heren:
Misselijc hoe die saken keren.
Ga naar margenoot+ Lacta, als die glose seghet,
Die op Moyses boeke leghet,
Es een dier ne buere groet,
2560[regelnummer]
Ende dat wilen die wet verboet.
Daer doden legghen gatet in die grave,
Ende voer alrehande have
Es sijn ghenoechte, horic bedieden,
Dat vleesch van den doden lieden.
| |
[pagina 116]
| |
2565[regelnummer]
Lepus dats des hasen name;
Sijn vleesch vele lieden es bequame;
Sere bloed ende snel ter vlucht.
Sdaghes et hi selden doer die vrucht.
Die wesele gaet met hem spelen,
2570[regelnummer]
Maer als die sie hem coemt ter kelenGa naar voetnoot1),
Bijt sine moerdelike doet.
Elx jaers, dits wonder groet,
Verwandelt hi, sprect die scrifture,
Sine beestelike natureGa naar voetnoot2).
2575[regelnummer]
Sne eten si doer die noet.
Ambrosius scrijft, die here groet,
Dat suilc lant es, nu merct dit,
Daer si sijn te wintere wit;
Ende als dat coude vallet neder,
2580[regelnummer]
So wast hem dander haer dan weder.
Ga naar margenoot+ Des hasen longen, als men seghet,
Es op die oghen goet gheleghet.
Jeghen menegerhande sake,
Die an den voeten es tonghemake,
2585[regelnummer]
Wrive die longhe ontwe,
So gheneset al sijn weGa naar voetnoot3).
Libbe, datmen vint in sinen maghe,
Suvert den licham van sire plaghe;
Et mach utelanghe gheduren.
2590[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hem die sijn van natter naturen
Es sijn vleesch goet ende ghesont.
Snelre es hi voer den hont
Opwaert dan nederwaert;
Want hem beneemt sine vaert
2595[regelnummer]
Voeren sine corte beneGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 117]
| |
Hi entie liebaer allene
Slapen die oghen wide ondaen.
Sente Baselis doet ons verstaen:
Daer si dien ende hem gheneren,
2600[regelnummer]
Niet lichte machmense verweren;
Want si dien ende winnen
Meer dan mensche mach bekennen.
Dit doet hem nature gheleesten,
Want hi es proie meest allen beesten.
2605[regelnummer]
Een paer jonghe worpt hi nu,
So heeft hi in een andre ru,
Ende ene andre al sonder haer,
Ende in sade ene paerGa naar voetnoot1).
Esculapius die seghet,
2610[regelnummer]
Dat des hasen herte pleghet,
Al versch an eens hals ghehanghen,
Den vierden rede doet verganghenGa naar voetnoot2);
Et helpt den ghenen oec die vallen.
Oec sprectmen van siere gallen,
2615[regelnummer]
Dat si maect donker oghen claer.
Sijn niere ghedronken, dats waer,
Ende ghepulvert sijn over een
Groet jeghen der blasen steen.
So es mit waermen borne sijn bloetGa naar voetnoot3).
2620[regelnummer]
Sine matrise ghedronken es goet,
Want si knapeline doet ontfaen,
Ende oec mede [sijn lib] sonder waenGa naar voetnoot4)
| |
[pagina 118]
| |
Ga naar margenoot+ Ghepulvert ende ghenut te hant:
Dus ist bescreven daer ict vant.
2625[regelnummer]
Luter dat es, als ict weet,
Ga naar margenoot+ Een dier datmen den otter heet,
Van seere scalker manieren.
Bi broeken woentet ende bi riviere.
Sijn vel es bruen, scoen ende diere.
2630[regelnummer]
Hole maken si, dats haer maniere,
Daer si in broeden hare jonghe.
Op visschen sijn si gheleert ten spronghe,
Ende daer in doen si groeten scade.
Langhe ende met goeden stade
2635[regelnummer]
So mach hi onder twater gaen;
Doch moet hi die lucht ontfaen,
Jof hine mach anders leven niet.
Daer bi es some wile ghesciet,
Daer hi vissche vint ghevaen
2640[regelnummer]
In corve, dat hise etet saen:
En can hi dan niet uteraken,
Ga naar margenoot+ So moet hire om die doet smaken,
Want hi der lucht niet en hevetGa naar voetnoot1).
Ets een tghiericste dier dat levet,
2645[regelnummer]
Want et leghet in sine holen
Vele vischen terer scolen,
So dat al die lucht wort quaet
Van den stanke diere of gaet.
Diese vanghen worden sware
2650[regelnummer]
Dicken deser lucht ghewareGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 119]
| |
Vischers pleghen eere saken,
Dat si den otter wel tam maken,
Ende leerne, om te vischene bet,
Die vische te jaghen in haer net.
2655[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Locusta, sprect Jacob van Vetri,
Dat een viervoete dier si;
Et hevet dat hovet vet ende groet,
Ende es goet tetene ter noet.
Also als sente Augustijn wiste,
2660[regelnummer]
So at dit dier Johan Baptiste.
Andre segghen dat hi ne dede,
Ende segghen dat een cruut es mede,
Ga naar margenoot+ Heet locusta, dat hi at;
Maer liever volgix teser stat
2665[regelnummer]
Der glosen ende sente Augustine.
Viervoete sijn die dierkine,
Als groet oft een conijn ware,
Ende wandelen te samen bi scare.
Aristotiles die telt,
2670[regelnummer]
Dat een wijf een locusta helt,
Om dat si jonc was ende clene;
Ende daerna omme ganc allene
Waert si draghen sonder ghenoetGa naar voetnoot1),
Ende dit was een wonder groet.
2675[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Van der L. hebdi gehoert,
Van der M. hoert nu bet voert.
Mulus es een dier, willewi kinnen,
Dat deselen an die merien winnen,
Ende sijn in pinen goetGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 120]
| |
2680[regelnummer]
Als desel so es hi ghevoet,
GhebaertGa naar voetnoot1) ende daer toe ghecruust;
Eyselike sijn stemme ruust.
Magher es hi na den vader,
Anders als een paert algader.
2685[regelnummer]
Nemmermeer in haren daghen
En moeghen si winnen noch draghen.
In Roemschen boeken vintmen ghenoech,
Ga naar margenoot+ Dat wilen mulinne droech;
Maer dat es wonder groet ende stranc,
2690[regelnummer]
Ende niet der naturen ganc.
Si draghen sochte ende wel,
Maer haren pas, ende niet el.
Dat paert ende oec die esellinne,
Alsi versamen in hare minne,
2695[regelnummer]
Daer erehande muul of coemt,
Dien dat Latijn bardulus noemtGa naar voetnoot2);
Ga naar margenoot+ Maer van den muule es desel vader:
Dus hevet die scrifture al gader.
Monocheros, verstaet mi wale,
2700[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Luut eenhoern in Dietscher tale.
Plinius sprect ende Solijn,
Cume mach vreseliker dier sijn:
Sijn luut elken man vervaert.
Ghescepen es et als een paert,
2705[regelnummer]
Ghevoet ghelijc den elpendiere,
Ghehalst na des heerts maniereGa naar voetnoot3),
Na dat swijn ghestert, als wi horen.
Midden uten hovede voren
Raghet hem een hoern so doerclaer,
2710[regelnummer]
IIII voete lanc es hi, dats waer;
| |
[pagina 121]
| |
So scaerp, daer ne mach niet voer staenGa naar voetnoot1).
Men maghet bi engiene vaen,
Maer niet ghetemmen, hoe soet si.
Oec scrivet Jacob van Vetri,
2715[regelnummer]
Dat levende gheen man en vaet;
Want ist also datment begaet,
Ende et hem siet in des mans hoede,
Et blivet doet van overmoede.
Dit nest eenhoern niet, dat verstaet,
2720[regelnummer]
Dat die reyne maghet vaet.
Ga naar margenoot+ Molosus, scrivet Adelinus hier,
Es een seer ontsienlec dierGa naar voetnoot2);
Men vintse in menich wilt lant.
Dits al der werelde viant,
2725[regelnummer]
Ende schijnt wesen ene sake
Ghescepen ter werelt wrake.
Sine tande sijn staerc ende lanc,
Ga naar margenoot+ Sine bete wijt ende stranc.
Wat soet gemoet stridet an.
2730[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sere vechtet op den man,
Ende doet hem groten vrese mede;
Maer der kinder onnoselhede
Ontsietet, dits ghene saghe,
Ende vliet sere vor hare slaghe.
2735[regelnummer]
Dus merctmen in dese maniere,
Dat die wreetheit van dien diere
Got makede om sulke zake,
Dattet doen soud ghene wrakeGa naar voetnoot3),
Niet om scade noch oec om lette
| |
[pagina 122]
| |
2740[regelnummer]
Der gheenre die sijn sonder smette.
Mauricomorion es bekent
Ene beeste in Orient,
Na des lewen groete, des sijt ghewis,
Als ons scrijft Aristotiles;
2745[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sere wreet, van hare roet,
III paer tande staerc ende groet,
Oghen, oren ende anschijn
Recht als eens menschen mochte sijn;
Maer die ogen sijn van donkeren doene.
2750[regelnummer]
Sijn staert ghelijc den scorpioene,
Gheclauwet als een liebaert nochtan;
Sijn luut recht als sprake een man.
Si brieschen als een boesineGa naar voetnoot1).
Des herts snelhede ende die sine
2755[regelnummer]
Die es harde even snel.
Et es allen menschen fel,
Ende waer soet enen mach bevaen,
Verbittene ende etene saen.
2760[regelnummer]
Als Plinius scrivet ende Solijn.
Ga naar margenoot+ Gheansicht ist na den man,
Maer die oghen ghelu nochtan;
Roet van hare; ghelijc den lyoen
Eist bi na ghemaect na al sijn doen.
2765[regelnummer]
So scaerp ghestaert dat wonder es.
Soeten luut heeftet, gheloeft mi des,
Dattet scijnt die waerheit das,
Dat et kan al pipen gheblasGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 123]
| |
Voer des menschen vleesch allene
2770[regelnummer]
Sone mintet groet noch clene.
Snel eist in sijnre vlucht
Als die vogle sijn in die lucht.
DrierekeneGa naar voetnoot1) staen hem int hovet
Sine tande, dies ghelovet.
2775[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Musquelibet dat es bekent
Ene beeste in Orient,
Als ons Plinius seghet,
Na die grote dat die heert te sijn pleghetGa naar voetnoot2).
Een swere wast hem an sinen scacht;
2780[regelnummer]
Alsi riepe is, dat dier wacht
Dat etse an enen boem breect;
Ende, alse Platearius spreect,
Ga naar margenoot+ Dattet veraert al daer et staetGa naar voetnoot3),
Ende dit es fijn mussceliaet;
2785[regelnummer]
Maer best es dat die swere ghevetGa naar voetnoot4).
Als mussceliaet verloren hevet
Sine cracht, men houdet in groten stanc,
Et wort staerc, al was et crancGa naar voetnoot5).
Ets goet jeghen die cranke herte
2790[regelnummer]
Ende jeghen der syncopijn smerte;
Cranke hersene, levere, maghe
| |
[pagina 124]
| |
Es et goet ende te menigher plaghe.
Mamonetus es een beeste,
Sprect Liber Rerum in sijn geeste,
2795[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Na die symme een deel ghedaen,
Maer minder een deel, sonder waen.
Ga naar margenoot+ Ru ende lanc es hem die staert,
Sijn hals so grof ten hovede waert,
Datment qualike als ende als
2800[regelnummer]
Mach ghebinden om den hals,
Et en sluupt over thovet lichteGa naar voetnoot1).
Dit dier hevet sijn ansichte
Sere ghelijc na den man,
Al eser meer swaertheden an.
2805[regelnummer]
Nese, mont versamen hem niet,
Als men an tsymminkel sietGa naar voetnoot2);
Maer daer es ene lippe tusschen.
In woestine ende in busschen,
Daer si wonen talre tijt,
2810[regelnummer]
Es altoes een staende strijt
Tusschen tsymminkel ende mamonet.
Al mach die symme van crachten bet,
Ga naar margenoot+ Met stoutheit ende met snelheden
Verwint dit dier te menigher stede.
2815[regelnummer]
Dese beeste hout in den moet
Langhe datmen dor haer doet.
Migale, als die glose seghet,
Die op Moyses boeke leghet,
Es een quaet dierGa naar voetnoot3); alst es jonc,
| |
[pagina 125]
| |
2820[regelnummer]
Een deel staerc in den spronc,
Ende emmertoe dach ende nacht
Neemtet of an sine cracht:
So ouder, so verscubder medeGa naar voetnoot1),
Altoes wast sijn onsalichede.
2825[regelnummer]
Int ende om sine verdorvenhede
Wort bedwonghen, dattet vrede
Buten toghet int ghelaet,
Nochtan es sijn nature quaetGa naar voetnoot2).
Coemt yemen an sinen cantGa naar voetnoot3),
2830[regelnummer]
Het venintene te hant.
Ga naar margenoot+ Mule, paerde hevet leet,
Ende als het ene merie weet,
Om hare scade ist dat wacht,
Nochtanne hevet clene cracht.
2835[regelnummer]
Van buten maectet schone ghelaet,
Ga naar margenoot+ Ende ist dat et wort ghestaet,
So toghentet met groter smerte
Dat venijn van siere herteGa naar voetnoot4).
Dit dier slacht den nidighen best:
2840[regelnummer]
Wie so den nijt int herte vest,
Hi eselt van daghe te daghe,
Ende als sine valsche laghe
Onghehoert es talre stede,
So veinset hi sijn goedertierenhede;
2845[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Siet hi nochtan sinen slach,
Die sijns te doen heeft, so hem wachGa naar voetnoot5)!
| |
[pagina 126]
| |
Mysio dat es ene cat.
Jacob van Vetri seghet dat,
Dat si bi nachte in donkeren holen
2850[regelnummer]
Muse vint, die haer sijn bestolenGa naar voetnoot1).
Nachts sietmen haer oghen claer,
Alse oft een carbonkel waer.
Onreyne es soe, muse ende ratten
Ende dit sijn alle proie der cattenGa naar voetnoot2).
2855[regelnummer]
Als sise vaen, so spelen sier mede,
Ende alsi menighe onsalichede,
Die si hem hebben ghedaen,
Eten sise danne saenGa naar voetnoot3).
Oec vechten si, dus horic ghewaghen,
2860[regelnummer]
Met padden die venijn draghen;
Maer drinct si niet te hant daer naer,
Si stervet van dorste daer.
Den serpenten doen si pine,
Onghescaet van haren venine.
2865[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Alse die catten willen riden,
Werden si wilt, ende willen tiden
Verre omme haer ghenoet.
Haer vechten onderlanghe es groet:
Dats bedi, des waentmen wale,
2870[regelnummer]
Dat elc wille houden sine pale
Ga naar margenoot+ Daer hi in musen sal.
Als mense strijct, verheffen si al.
| |
[pagina 127]
| |
Waerme stede minnen si so welGa naar voetnoot1),
Dat hem dicke verbernet tfel.
2875[regelnummer]
Cort men hare grane an haren baert,
So worden si bloede ende vervaertGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Die ghene die te verre ontgaen,
Men corte hem die oren saen,
Si sullen hem te bet temmen laten;
2880[regelnummer]
Want si vruchten utermaten
Dat hem in die oren reinen sal:
Dats dat si ontsien voer al.
Mustela hetewi dien mushont,
Een dier dat menighen es cont.
2885[regelnummer]
Et levet bi proien van dieren,
Ende et es van sulker manierenGa naar voetnoot3),
Dat et draghet van stede te steden
Sine jonghen, omdat hem onvreden
Ontsiet, dat mense vinden sal.
2890[regelnummer]
In holen es sijn wonen al.
Serpente, muse pleghtet te vaen,
Ende alst serpenten pijnt te bestaen,
So draechtet voer hem wilde rute:
Daer mede drijftet venijn ute.
2895[regelnummer]
Oec eist van naturen anscine
Goet boven alle medicineGa naar voetnoot4).
Vindet sinen jonghen doet, men seghet
Dat et cruut te haelen pleghet,
Daert sine jonghen mede verwect.
| |
[pagina 128]
| |
2900[regelnummer]
Die muushont pleghet ende mect
Om tserpent ende muse te vaen.
Ga naar margenoot+ In ProselanaGa naar voetnoot1), doetmen te verstaen,
Es een eylant daer gheen in levet.
Solinus es diet bescreven hevet,
2905[regelnummer]
Dat et basiliscus verbijt,
Ga naar margenoot+ Ende sterfter na in corter tijt,
Dat met sien doet den man,
Ende elc dier met den ademe nochtan;
Maer dar naer sterven si gherne alleGa naar voetnoot2).
2910[regelnummer]
Men seghet dat van dien mushont die galle
Es goet tieghen aspis venineGa naar voetnoot3).
Ga naar margenoot+ Echt esser an dese medicine:
Kirammidarium boec die seghet,
Daer doude philosophie in leghet,
2915[regelnummer]
Datmen den muushont sal ontliven,
Ende sieden in olye van oliven,
So dat hi verteert si al.
Dien olie men duwen sal
Doer een cleet; dit salve rike
2920[regelnummer]
Es goet jegen die artityke,
Ende es den senewen sere goet,
Ende gheneest den sieken voet.
Mus es die muus, een dier niet groet,
Dat harde gherne etet broet.
2925[regelnummer]
Haer roeke scuwet telpendier.
Om haer spise sijn si onghehierGa naar voetnoot4).
Drinken si water, si bliven doet,
| |
[pagina 129]
| |
Sprect Aristotiles die meester groet;
Ja, die muse van Libia,
2930[regelnummer]
Als Plinius selve, volghet naGa naar voetnoot1)
Niet alrehande muse maniere.
Basilius sprect, die meester diere:
Te Teben, dat in Alexandria staetGa naar voetnoot2),
Als een waerm somerreyn angaet,
2935[regelnummer]
Al te hant wort tlant vol muse.
Waren C kase in enen huse,
Den besten nemen si, merke dit.
In somech lant sijn muse wit,
Some sijn si roet, maer int ghemeneGa naar voetnoot3)
2940[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn swart valeu, roet ende clene.
Van musen es een andre maniere,
Ga naar margenoot+ Ende heten ratten; maer die diere
Sijn so quaet, alsi onsteken
Met luxurien, horewi spreken,
2945[regelnummer]
Valt haer orine op yemens huut,
Al dat vleesch moet rotten uut.
Somme wile, seghemen, dat si dien
Ga naar margenoot+ Saen in harde grote partien;
Ende saen verderven si ghemene;
2950[regelnummer]
Nochtan vintmen groet no clene,
Waer die dode heine varen.
In West Vorne te waren
| |
[pagina 130]
| |
Ne mach ghene ratte leven:
Dat weet hi die dit heeft bescreven.
2955[regelnummer]
Die muse sijn in Orient
Als groet als die vos bekent,
Die die beesten biten doet,
Ende den lieden doen pine groet.
In Arabia, als wijt hoeren,
2960[regelnummer]
Sijn groete muse: haer voete voren
Sijn wel ere palmen breet,
Dachterste sijn smal, alsmen weet.
M gaet uut ende N coemt in,
Dies en es maer ene meer no min.
2965[regelnummer]
Neomon dat es een dier,
Als sente Ysidorus spreket hier,
Dat beset na sire wise
Dat besceet van alre spise,
Weder soet draghet venijn
2970[regelnummer]
Jof gans den mensche mach sijnGa naar voetnoot1).
Geborstelt is, dats waer,
Na des swijns maniere sijn haer.
Ga naar margenoot+ Dit dier heeft serpenten leet,
Ende jaghetse daer etse weet,
2975[regelnummer]
Ende vecht op aspis dien serpent,
Om datten seer ghevenijnt kent.
Ga naar margenoot+ Aspis leghet als men haertGa naar voetnoot2)
Om hem te wachten voer den staert,
Ende als hem daer jeghen wacht,
| |
[pagina 131]
| |
2980[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Neomon met sire cracht
Ende met sire scalcheit groet
Bedrieghetet dan ende slaet doet.
Dit dier waer elken menschen goet,
Die hem voer venijn verwoetGa naar voetnoot1).
2985[regelnummer]
N gaet ute, ende nu vort
Wilic dat ghi van O hort.
Onager dat es een dier,
Ende es een wilt esel fier.
Groet vintmense in Affrike
2990[regelnummer]
Ende onghetemmet sekerlike,
Int wout lidende haer ende thare
Van sinen sien elc sijn scareGa naar voetnoot2);
Ende alsi dan jonghen voertbringhen,
So poghet die vader in allen dinghen,
2995[regelnummer]
Dat hi die hien wille wuerenGa naar voetnoot3);
Maer die moeder na hare natueren
Dect soe die jonghen den vaderGa naar voetnoot4);
Want die sien sijn algader
Luxurioes sere utermaten,
3000[regelnummer]
Ende dats daerse die hien omme haten.
Onager es wijs van naturen.
Alsene nauwer laten gheduren
Die honde, worpt hi sinen drec uut,
Die soeter rijct dan menech cruutGa naar voetnoot5).
| |
[pagina 132]
| |
3005[regelnummer]
Daer gaen die honde rieken an,
Ga naar margenoot+ Ende die wile ontvliet hi dan.
Boven allen dieren, die wi bedieden,
Hat hi die wandelinghe van liedenGa naar voetnoot1).
Claer water minnen si seer.
3010[regelnummer]
Men magghen temmen nemmermeer.
Ga naar margenoot+ Vitalis scrivet dat in PolaneGa naar voetnoot2)
Wilde eselen sijn van fieren ghedane;
Si sijn groet ende sere wreet,
Ga naar margenoot+ Ende hebben hoerne cort ende breet,
3015[regelnummer]
Ende langhe baerde onder den kin.
Jaghense die honde, sulc es haer sin,
So sceppense water in noesegaten,
Ende makent dan heet utermaten,
Als oft over tfier wallende stonde,
3020[regelnummer]
Ende bescouder mede die honden.
In India es die esel wreet,
Diemen onager daer heet.
Ende sonderlinghe orenGa naar voetnoot3)
Die hevet hi int voerhoeft voren,
3025[regelnummer]
Scaerp ende staerc ende sere lanc.
Dese sijn groet ende stranc,
Dese scaven van den roetzen stene
Menighe ne buere cleneGa naar voetnoot4).
Onocentaurus, scrivet Adelijn
3030[regelnummer]
Ende Ysidorus die meester fijn,
Es bet een wonder dan I beeste:
| |
[pagina 133]
| |
Eens esels hoeft gheeft hem die gheeste,
Ende al tander na des menschen leden.
Adelijn sprect wonderlijchede:
3035[regelnummer]
Hi sprect, dat coemen es ghetan
Van den esel ende van den manGa naar voetnoot1);
Maer vele reden gaenre jeghen.
Ga naar margenoot+ Die ander meester te segghen pleghen:
Dat dier es paert beneden,
3040[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende boven na des menschen leden;
Hovet, anscijn ru van hare,
Ghelijc oft van borstelen ware;
Aerme ende hande na den man;
Ende als hi spreken wille nochtan,
3045[regelnummer]
Roupt hi lippin als die sprectGa naar voetnoot2),
Maer die tale hem ghebrect.
Sente Jeronimus scrivet dat,
Dat sente Antonis in ene stat
Ga naar margenoot+ Dit dier sach in een foreest;
3050[regelnummer]
Maer hi twivels alre meest,
Weder dat nature vant,
Joft selve maecte de viantGa naar voetnoot3).
Maer men sprect dat in Orient
Dustaen dier es bekent,
3055[regelnummer]
Ende menich ander besonder,
Dat nature maect doer wonder,
Als hier an te toghen mede
Ons Heren almachtichede.
| |
[pagina 134]
| |
Orix es een dier no min noch mee
3060[regelnummer]
Dan na der grote van den reGa naar voetnoot1);
Den bucke ghelijctet vele,
Enen baert heeftet onder die kele.
In woestine wandeltet vele,
Ende daer moetment vaen met streckenGa naar voetnoot2).
3065[regelnummer]
Sijn haer staet hem jeghen maniere
Van al meest alrehande diere:
Dats voerwaert ghekeert vriendelikeGa naar voetnoot3).
Dit dier vintmen in Affrike
In tlant dat Getulia heet,
3070[regelnummer]
Dats tlant daermen gheen water weet;
Ga naar margenoot+ Ende om datter in es waters berste,
Smoert van eweliken derste.
Die dieve die om roven pinen,
Ende legghen in die woestineGa naar voetnoot4),
3075[regelnummer]
Die vonden bi desen beesten
Ene remedie alre meeste,
Om dat daer es waters beerste,
Jeghen die pine van den derste;
Want haer orine es van der maniere,
3080[regelnummer]
Dat es in die blase van desen diere,
| |
[pagina 135]
| |
So wie dats nut enen clenen traen,
Dat hi den derst mach wederstaen.
Niet lichtelike bi naturen
Ga naar margenoot+ En can dit dier jeghen cout gheduren.
3085[regelnummer]
Wat ghebiet ons te verstaene
Bi desen sijnGa naar voetnoot1) edelen traene
Bet dan die rike aermoede,
Die die edele Jhesus, die goede,
Ons in deser werelt toghede,
3090[regelnummer]
Ende die van hitten noyt verdroghede?
Twater hetic aerm bedi,
Om dattet der aermer dranc si;
Rike hetict oec, want al dat levet
Waters emmer ghenoech hevet.
3095[regelnummer]
Dus ist aerm, rike ende vri.
Wie es die ter werelt so here si,
Of hi Jhesus aermoede
Altoes hout in sinen moede,
Sine onwaerde ende sine smerten,
3100[regelnummer]
Hem en sal in sine herte
Al die ghierighe dorst vergaen,
Die ten aertschen goede mach gaen.
Dat van vaerwen es so fier,
3105[regelnummer]
Dat ghene beeste sekerlike
Van hare vaerwen es so rike.
Op die voerste voete voren
So ist so hoghe, als wijt horen,
| |
[pagina 136]
| |
Dat viertich voete opwaert slaet
3110[regelnummer]
Met den hovede daer et staet;
Achter so en ist hogher niet
Dan die heert over den stietGa naar voetnoot1).
Na den herte voet ende staert,
Ende ghehovet als een paert;
3115[regelnummer]
Lanc opwart den hals gerecht;
Sijn vel, so misselijc en es gheen echt,
Ende so menighe vaerwe daer an,
Ga naar margenoot+ Dat hem om niet elc man
Pijnt te scrivene des ghelikeGa naar voetnoot2).
3120[regelnummer]
Dit dier verheft hem sekerlike
Als hem die liede sien aene:
Et toghet hem allen sine ghedaene,
Ende keert hem omme mettien,
Om dat et wille wesen besien.
3125[regelnummer]
Die soudaen van Babylone
Sende dese beeste scone
Wilen van Stoysen VrederikeGa naar voetnoot3):
In dat lant cam noyt haer ghelike.
Ovis dats een scaep bi namen.
3130[regelnummer]
Onder allen dieren te samen
So es dat tsotste dat men vintGa naar voetnoot4).
En es an hem niet een twint
Dat onnutte es of quaet,
Selfs die drec die van hem gaet,
| |
[pagina 137]
| |
3135[regelnummer]
Ja dat slijm daert oec in leghetGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Van den lamme oec men seghet,
Talreerst dat coemt ter werelt uut,
Ga naar margenoot+ So kentet der moeder luut;
Ende sie kentet bi den roeke.
3140[regelnummer]
Ambrosius seit in sinen sproeke:
Die herde verliest sine conde
An die scaep te menigher stonde;
Maer die moeder en wisselt niet
Haer lam, riect soet ofte siet.
3145[regelnummer]
Ysidorus sprect, dat die ram
Enen woerm heeft diene maect gram,
Ende die leghet hem int hovet voren.
Als hi en porret wast sijn toren,
Ende dan hoert hi sijn ghenoetGa naar voetnoot2).
3150[regelnummer]
Sijn vleesch hevet arteyt groet,
Ende versmelt noch also sware
Als oft van enen scaepe wareGa naar voetnoot3).
Op dene side leeght hi I half jaer,
Op dandre dander helft daer naer.
3155[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Lams vleesch, hebbic verstaen,
Versmelt in den maghe saen;
Nochtan gaetet node duereGa naar voetnoot4):
Ons coemen daer of die quade humuere.
Best sijn si van enen jare.
3160[regelnummer]
Siet tlam den wolf, et wort in vare
Ende vliet als hem natuere ghebiet;
| |
[pagina 138]
| |
Siet stier of paert, ten scuwet niet.
Lammre die bi winter coemen
Sijn gheprijst best voerem somen.
3165[regelnummer]
Den wreden ram salmen doerboeren
Sijn horne bi sinen oren,
So sal hi werden goedertiere.
In Ytalien es die maniere
Ende Mesopotania, seghet tware,
3170[regelnummer]
Dat scaep lammen twewarf ten jare.
Best es van swarten scapen die melc,
Ende meest oec so gheefter elcGa naar voetnoot1).
In droghe weyde leven si lanxt;
Gaen si in natten, dats een anxt.
3175[regelnummer]
Heetsi na Meye in honech dauwe,
Ga naar margenoot+ So staet hem van den live nauweGa naar voetnoot2).
Verbiten si bome ofte rise,
Si en dien in ghere wise.
Ga naar margenoot+ Van der O sprec ic nemmee;
3180[regelnummer]
Nu hoert die namen voert in P.
Pardus, sprect Jacob van Vetri,
Dat misselike ghevaerwet si.
Dese noten met der lewinnen,
Daer si onedele lewen an winnen.
3185[regelnummer]
Dit sprect Solinus, dat waters breke
In Affriken es sekerleke.
Dus coemt soemwile ten rivieren
Menighe maniere van dieren,
Ga naar margenoot+ Daer die lewinnen vrucht an ontfaen
| |
[pagina 139]
| |
3190[regelnummer]
Van dieren die haer niet en bestaen,
Daer si paerduse ende lupaerde
Winnen ende lyoen bastaerde.
Pardus sprinct, et en lopet niet,
Daer et sine proie siet,
3195[regelnummer]
So dat hem van moede groet
Hem selven somwile springhet doet;
Ende et es utermaten fel.
In Affrica so sijn also wel
Pardus die hem in haghen decken,
3200[regelnummer]
Ende sien si yet voerbi hem trecken,
Ist dier, ist voghel of oec man,
Die springhen si met crachten an.
Ga naar margenoot+ Panthera, als ons scrivet Solijn,
Es tscoenste dier een dat mach sijn:
3205[regelnummer]
Spekelde als ront appelkine,
Ende van vaerwen so fineGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Blau, gheleu, roet, swart, wit,
Dat hem so uterscone sit.
Dit dier nes niet harde wreet,
3210[regelnummer]
Allene die drake hevet leet.
Phisiologhus die seghet,
Dat et saet te etene pleghetGa naar voetnoot2)
Van specien harde menighertiere,
In sijn hol gaet, dats sijn maniere,
3215[regelnummer]
Ende slaept drie daghe; dan worptet uut
Een sonderlinghe vreemde luut.
| |
[pagina 140]
| |
Alle die beesten volghen hem naer,
Die sijn luut verhoerden daer,
Om sine doersoete lucht;
3220[regelnummer]
Maer van sijn hoefde hebben si vrucht,
Omme dattet so eyselec si:
Van achter volghen si hem bi.
Ga naar margenoot+ Die drake allene die es vervaert
Ende vliet te sinen hole waert.
3225[regelnummer]
Als panthera dat versiet,
Datmen sijn hovet vliet,
Steectet sijn hovet in die haghen,
Ende laet tander lijf uutraghen,
Omme dattet so scone si;
3230[regelnummer]
Ende als die dieren hem sijn bi
Wordet bi der lucht bedroghen
Ende bi den opsien van haren oghenGa naar voetnoot1);
Want et sciet daer in den hoep,
Ende neemt sine proie sonder loep.
3235[regelnummer]
Op sine scoudren draeghtet mede
Ene spoite tere stede,
Die na der maen in elken maent
Hare scept ende wast ende waentGa naar voetnoot2).
Dit dier en draghet maer ene warve,
3240[regelnummer]
Want die jonghen die doen verdaerven
Ende scueren hare moeder binnen,
So dat si nemmermeer mach winnen.
| |
[pagina 141]
| |
Ga naar margenoot+ Pirander, tellet ons Solijn,
Es ghevoet als een swijn,
3245[regelnummer]
Ghehornet ende ghehovet mede
Harde vele na des herts sede;
Ru ghehaert alst waer een bare.
Van hem scrivet hi openbare,
Dat sijn haer die vaerwe ontfaet
3250[regelnummer]
Sulc als die stede es daert gaet:
Ist cruut, boem, aerde of gras,
Et ontfaet die ghelike das.
Hier bi ist goet te verstane,
Dattet pijnlec es te vaneGa naar voetnoot1).
3255[regelnummer]
Dit dier slacht den smekers wel:
Die sijn haren heren felGa naar voetnoot2),
Si stoeken ter felheit mede;
Ga naar margenoot+ Sien si hem doen onsuverhede,
Si bringhenGa naar voetnoot3) oec te sulken dinghen;
3260[regelnummer]
Es hi vro, si willen singhen.
Wat so hi doet, si volghen mede,
Ende dits der heren onsalichede,
Dat si dat niene verstaen.
Dese mach men qualike vaen
3265[regelnummer]
Met engiene, met ghere aert;
Ende dese sijn te hove waert,
Die hoer haer aldus verkeren,
Om te bedrieghene die heren.
Ga naar margenoot+ Pegasus, sprect Plinius geeste,
3270[regelnummer]
Es een eyselike beeste
| |
[pagina 142]
| |
In dat lant van Ethiopen,
Groet als paerde die hier lopen,
Ende ghevlogelt als een aren,
Maer harde vele mere te waren
3275[regelnummer]
Dan arens vloghele, dies gheloeft.
Grote hornen an sijn hoeft,
Ga naar margenoot+ Ende so eseleec, dat al vervaert
Wat so coemt te hem waert.
Met vedren ende met benen mede
3280[regelnummer]
Ist so snel, dits wonderlichede,
Daer si lopen, si gebaren
Als oft wintflaghen waren.
Vele spisen bedaerftet wel.
Allen dieren sijn si fel,
3285[regelnummer]
Ende den mensche vele te voren
Voer allen dieren uutvercoeren.
Pilosus dat es een wiltman;
Ende omme dat niemen twifel daer an,
So sprect die heilighe Ysaie
3290[regelnummer]
Daer of in sire prophecie.
Die glose sprect opt wordekijn dan,
Dattet boven si een man
Ga naar margenoot+ Ende beneden een ander dier.
Broeder Alebrecht seghet hier,
3295[regelnummer]
Dat in sinen tiden sekerlike
Dien coninc van Vrancrike
Een dier quam in ere stont
Ga naar margenoot+ Van der grote dat es een hont.
Sijn hovet dat was harde naer
3300[regelnummer]
Ghelijc des honts hoefde, dats waer;
| |
[pagina 143]
| |
Altemael sijn andre lede
Gheleken der menschelichede.
Bloete hande, aermen ende been,
Ende den hals oec over eenGa naar voetnoot1);
3305[regelnummer]
Op den ric so had et haer.
Gherne dranket wijn, dats waer.
Met der hant namt sine spise
Ghevoeghelijc naes menschen wise.
Ga naar margenoot+ Opwaert stont na smenschen maniere.
3310[regelnummer]
Joncfrouwen was et goedertiere.
Oec onderkendet sonder blijf
Welc man was ofte wijfGa naar voetnoot2).
Sijn scacht was ongevoegher maniere
Na die grote van den diereGa naar voetnoot3).
3315[regelnummer]
Als men maecte dat dier gram,
So was et lang eer et bequam;
Maer alset was goedertiere,
So waest van ghevoegher maniere.
Papilio dats ene beeste,
3320[regelnummer]
In Capadosia, seghet die geeste,
Vintmen sulkerande diere.
Si hulen na des wolfs maniere.
Mere sijn si dan die vos es.
Deen huult voren, si pleghen des,
3325[regelnummer]
Ende dandre volghen alle naerGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 144]
| |
Ru es haer vel ghehaerGa naar voetnoot1).
Daer si iemen weten versleghen
Versamen si hem, alsi pleghen,
Ga naar margenoot+ Met hulen, ende eten der aveGa naar voetnoot2).
3330[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Si gaen in der doden grave,
Honghert hem, ende etense mede.
Als men waent sijn bi der stede
Daer si roepen, so sijn si dane
Verre buten des menschen wane.
3335[regelnummer]
Pathio es I creature,
Et dinct datse maecte nature
Ga naar margenoot+ Te siene omme wonder groetGa naar voetnoot3).
Sijn vel dat es al bloet roet,
Ende scijnt jeghen die sonne claer.
3340[regelnummer]
Men cant volprisen niet overwaer,
Ende hier of es wonder ghescreven:
Al es dit dier scoen in sijn leven,
Talreersten dat es doet
Verliestet dese scoenheit groet;
3345[regelnummer]
Maer emmer blijftes hem een deel,
Maer nauwer na die elt gheheel.
Uut strectet sine beneGa naar voetnoot4);
Vaster senewen vintmen ghene.
Sulke heidene vanghen dese diere,
3350[regelnummer]
Ende houdense na goederGa naar voetnoot5) maniere,
Ende aenbedense ende erense mede,
| |
[pagina 145]
| |
Ende houdense in groter werdichede,
Ende wachten harde nauwe te waren
Dat si uten lande niet en varen.
3355[regelnummer]
Diese ontvoert of diese rovet,
Die wet ontwiset hem sijn hovet.
Alse groet, maectment ons cont,
Dat si sijn als een hont.
Ga naar margenoot+ Putorius dat hevet dien name
3360[regelnummer]
Van stankeGa naar voetnoot1); sijn roec es onbequame,
Ende dat es meest alset es gram;
Ende dits tfitsau, als ict vernam;
Ga naar margenoot+ Een bonigher hetet in someghe stat.
In die huse maectet een gat,
3365[regelnummer]
Daert ingaet ende hoenre steelt,
Ende emmer maectet gheteeltGa naar voetnoot2),
Dat etse bi den hoefde grijpt,
So dat noch weder crijst noch pijpt.
Men priset an dit dier niet el
3370[regelnummer]
Dan allene sijn vel.
Ga naar margenoot+ Pirolus dat es een dier,
Dat wi teencorin heten hier,
Roet op den ric, wit an den buke;
In busschen wandeltet op die struke,
3375[regelnummer]
Ende broet in holen boemen.
Te somere kant hem so wel begoemen,
Dat et heeft te wintere spise.
| |
[pagina 146]
| |
Alle bome vrucht van soeter wise
Daer staet hem die wille toe.
3380[regelnummer]
Altoes es het ongheroe.
Alst wille in een ander wout
Varen omme sijn behout,
Ende alst coemt ter rivieren,
Neemtet een spaen, dats sijn maniere,
3385[regelnummer]
Ende sitter op, alst in een scip ware,
Ende metten staerte seyltet over dareGa naar voetnoot1).
Hier gaet uut van der P;
Hoert van der R een ende nemme.
3390[regelnummer]
Van herten comen of van denenGa naar voetnoot3),
Dat men in Noerweghen vint,
Staerc ende snel als die wint.
Dit heeft III paer horne, dats VI,
Van wonderliken ghesceppenesse:
3395[regelnummer]
Twee horne daer si den heert staen,
Maer langher vele sonder waen:
X voete lanc sijn die twe,
Ga naar margenoot+ Daer an XX telghe of mee;
II andre hornen, als wijt horen,
3400[regelnummer]
So staen hem in sijn voerhoeft voren,
Niet so lanc, maer breet ende vlac,
Ende daer an so menech clene tac.
Noch met II hornen gheladen,
Die sijn ghelijc II scouderbladen.
3405[regelnummer]
Aldus eist ghewapent dit dier.
| |
[pagina 147]
| |
Jeghen sine viande fier,
Ga naar margenoot+ Ende elken mensche, diet siet an,
Te groeten wondre mede nochtan,
Dat dit nature maken dar.
3410[regelnummer]
Hier volghet ene S na der R.
Symea mach, in Latijn,
In ons tale I symminkel sijn,
Ru van hare ende van leden,
Vele na der menschelichede.
3415[regelnummer]
Aen haer berst draghet sijt kint,
Dat si boven den andren mint,
Ende tander sit op haren hals.
Hier bi ghevalt als ende als,
Als mense jaghet, dat sijt lieve
3420[regelnummer]
Vallen laet onder die dieve,
Ga naar margenoot+ Ende moet tleetste behouden dan,
Want si es gheloesen niet en can;
Ende dan so moet dat sijn vercoren,
Om dat liefste es verloren.
3425[regelnummer]
Twee jonghen draghet si tere vaert:
Teen hatse ende tander heeftse waert.
Een deel sijn si van sinne vroet:
Dat si sien datmen voer hem doet,
Dat willen si doen ende bestaen,
3430[regelnummer]
Ende hier bi worden si ghevaen;
Want jaghers pleghen ende ghomen,
Daer symminkel sijn op boemen
Jof op berghe, dat sie scoen
Ga naar margenoot+ Ghemaect hebben, die si aendoen
3435[regelnummer]
Ende bindense an hare been,
Daer die symme al in een
Mach besten wat doet die man.
So laetsi die scoen ghinder dan,
Ende gaen daer mense niene mach sien.
| |
[pagina 148]
| |
3440[regelnummer]
Danne coemt die beeste ende wille dies plien,
Ende bint die scoen so vaste dan,
Dat siere ontbinden niet en can.
Ga naar margenoot+ Plinius toghet ander maniere,
Hoe datmen vaet dese diere.
3445[regelnummer]
Hi seghet, dat te nemen plien
Die liede lijm, al daer si sien
Dat die symminkel sien moeghenGa naar voetnoot1).
So ghebaren si of si haer oghen
Recht met ghenen lijm bestreken,
3450[regelnummer]
Ende dit doen si in losen treken
Voer die beesten al openbare.
Si gaen wech ende laten tlijm dare.
Dan coemt dat dier ende wille mede,
Ende verlijmt al daer ter stede
3455[regelnummer]
Sijn oghen, ende woert ghevaen.
Tsymminkel can niet stille staenGa naar voetnoot2).
Bet smaken si dan enich dier dat levetGa naar voetnoot3),
Maer enghenen staert en hevet.
Al sijn si ghetemmet wel,
3460[regelnummer]
Nochtan sijn si van beten fel.
Ga naar margenoot+ Si spelen gherne met kinden.
Appele, noeten, die si vinden,
Eten si ghaerne, en waer bedi
Dat sine scoersen bitter siGa naar voetnoot4).
3465[regelnummer]
Es dat dulheit datmen scuwet tsureGa naar voetnoot5)
| |
[pagina 149]
| |
Ende die bittere aventure,
So ist onrecht datmen moete
Verhoghet wesen metten soete.
Langhe leghet hem in dien moet
3470[regelnummer]
Dinghe die men hem doetGa naar voetnoot1).
Den symminkel volghet hi an,
Ga naar margenoot+ Den mensche niet, den selven manGa naar voetnoot2),
Die vergheven niet en mach,
Als hem sijn vrient gheeft enen slach.
3475[regelnummer]
Hi bietGa naar voetnoot3) sonder sine bate,
Datmen hem sijn sonden verlate.
Symminkele vintment some ghestaert,
Some schone, die sijn ghebaert,
Met clenen staerten gelike ende clene
3480[regelnummer]
Na die andren ghemeneGa naar voetnoot4).
Symminkele, als hare anscijn toghet,
Sijn ghetant, ghemont, gheoghet
Ga naar margenoot+ Ende ghewijnbrauwet na den man,
Gheaermt ende gehant nochtan,
3485[regelnummer]
Ende ghemammet na den wive;
Maer binnen eist van sinen live
Den menschen ghelijc niet een twint,
Ja myn dan enich dier datmen vint.
In India vintmense wit.
3490[regelnummer]
Ende elc mensche merke dit:
Symminkele en hebben navel enghene
Na den menschen ghemene.
| |
[pagina 150]
| |
Hier nes van der S nemmee:
Nu hoert voert van der T.
3495[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Tygris, als Solinus seghet,
Est snelste dat te lopen pleghetGa naar voetnoot1);
Blont van hare, ghespeckelt ront,
Wreet heetment in alre stont.
Engheen ding nes so verre,
3500[regelnummer]
Het ne vervolghet, wordet erreGa naar voetnoot2).
Dit weten si wel al sonder vraghen,
Die hem hare jonghen ontraghen:
Sine hebben water ofte zee,
Si ne ontfaren nemmerme.
3505[regelnummer]
Maer ons seghet Plinius,
Datmense bedrieght aldus:
Als die jonghen hevet die man,
Ga naar margenoot+ Ende die moeder den dan
Ydel vintGa naar voetnoot3), volghet si den rovere naer.
3510[regelnummer]
Als hise bi hem hoert, heeft hi vaer;
Dan worpt hi een der jonghen int gras.
Die moeder wort gheware das,
Ende draegdet weder in den dan,
Ende volghet anderwaerf den man.
3515[regelnummer]
Hoert hise hem dan volghen weder,
So worpt hi noch een jonc neder;
Dat leghet si weder in haer nest,
Ende volghet echt so si mach best.
Ga naar margenoot+ Dit doet die rovere so dicke dan,
| |
[pagina 151]
| |
3520[regelnummer]
Tote dat hy tscip ghewinnen can.
Dus pijnt hi hem tontfaeren ghinder,
Want die tygre heeft vele kinder.
Ambrosius telt een ander maniere
Hoemen rovet dese diere.
3525[regelnummer]
Rovers hebben glasine balle,
Die binnen sijn ghescreven alle,
Als offer tigris jonghen in warenGa naar voetnoot1).
Dit draghen si daer si int wout varen,
Ende roven den tigren dan.
3530[regelnummer]
Als hem die beeste volghet an,
Woerpen si in den weghe gint.
Die moeder waent sien hare kint.
So bliven si daer bede staende,
Ga naar margenoot+ Int gras tertendeGa naar voetnoot2) ende slaende,
3535[regelnummer]
Ende vinden niet alst es ontwe.
Dan lopen si daer na verwoet noch mee,
So vinden si noch een in den pat;
Ende als si hebben tebroken dat,
Volghen si al dat si moeghen.
3540[regelnummer]
So dicke woerden si bedroeghen,
Dat si kinder ende wrake
Verliesen al bi sulker sakeGa naar voetnoot3);
Ende die roevere die ontvaert
Te sinen behoude waert.
3545[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Na die snelheit van desen diere
So es ghenoemt een riviere,
Die coemt uten Paradyse.
Want so es van snelre wise,
Die Tigris heet na minen waneGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 152]
| |
3550[regelnummer]
Der beesten sijn vele in Hiercane.
Ga naar margenoot+Taurus dats in Vlaemsche een stier,
Ende es voeren een staerc dier.
Een verring heetment in hene verreGa naar voetnoot1).
Een wreet dier ist, endeGa naar voetnoot2) erre;
3555[regelnummer]
Allen dieren wil hi deren,
Die hem met proien gheneren.
Al haer meeste cracht es voeren
In dat voerhoeft ende in die hoeren.
Met bitene doen si niement quaet,
3560[regelnummer]
Maer in die hoerne es al die daet;
Ende si sijn goet tes menschen ghevoech
Als in waghene ende in ploech,
Op dat si ghevuert warenGa naar voetnoot3);
Ga naar margenoot+ Ende so si ouder sijn van jaren,
3565[regelnummer]
Wilmense dan vet maken,
So sijn si mereu in der smakeGa naar voetnoot4).
Twe ossen, die in ere ploech
Te samen trecken, daer sijn ghenoech,
Als deen den anderen niet en siet,
3570[regelnummer]
Dat hiere om te loiene pliet:
So lief hebben si haer ghebureGa naar voetnoot5).
Dit es hovesche beeste nature.
Om dat si alre staerxte sijn voeren
| |
[pagina 153]
| |
Draghen si dat joc op dien hoeren;
3575[regelnummer]
In menech lant en in menigher stede
Trecken si metten halze mede.
Ossen vleesch pleght drogher te sijn
Dan van den boc of van den swijn:
Ga naar margenoot+ Bedi coemter of swaert bloet,
3580[regelnummer]
Doch gheeftet cracht ende wel voet;
Maer ets te verduwen pine,
Et en si met loeke of met wine.
Baselis sprect al bloet:
Stiers bloet ghedronken dats die doet.
3585[regelnummer]
Sijn bloet waerm es over een
Goet daer tebroken es een been.
In India vintmen stiere,
Sprect Plinius, van bruunre maniere,
Dien eyselike die boerstelen staen;
3590[regelnummer]
Die mont van ore te oren gaenGa naar voetnoot1);
Al wederkeert so staet hem thaer,
Ga naar margenoot+ Ende sere dapper, dat es waer.
Willen si liggen hoeren neder,
Ende willen si opstaen rechtse wederGa naar voetnoot2).
3595[regelnummer]
Si lanxe, si cortse in hare tijtGa naar voetnoot3),
Alsi willen, in haren strijt.
Als mense jaghet worpen si haer smelt
| |
[pagina 154]
| |
Verre na met ghewelt,
Daer si die jaghers ende die honde
3600[regelnummer]
MedeGa naar voetnoot1) letten langhe stonde.
So haert ghehuut, datmen daer duere
Ne coemt met ghere aventure.
Sijn moet es staerc ende so groet,
Ga naar margenoot+ Wort hi ghevaen, hi blivet doet.
3605[regelnummer]
Oec sijn daer sulke, die enen hoeren
Allene hebben int hovet voeren;
Ende sulke diere hebbenre drie,
Als paerde voeteGa naar voetnoot2) ront sijn sie.
TrametGa naar voetnoot3) es een clene dierkijn
3610[regelnummer]
Van der grote dat es I conijn,
Als Plinius doet te verstane;
Ende al ist clene in sinen ghedane,
Ets nochtan van moede groet,
Staerc ende stout in alre noet.
3615[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Oec heeft gegheven nature
Enen helm deser creature,
Die hem thovet bescermen mach
Jeghen bete ende jeghen slach.
Dus machmen merken wel in dien,
3620[regelnummer]
Dat die scepper heeft versien
Elker creaturen thare,
Als eerlijc ende nuttelijc ware.
Dit dier es van vaerwen roet,
Ende schone onder sijn ghenoet.
3625[regelnummer]
In dat lant van Orient,
Seghet Plinius, so ist bekent.
Ga naar margenoot+ Tragelafus es gheset
| |
[pagina 155]
| |
Ga naar margenoot+ Een dier in doude wet,
Ende was verboden teteneGa naar voetnoot1).
3630[regelnummer]
Ysidorus doet ons te wetene,
Dat na den heert es gedaen,
Maer ru als een buc, sonder waen,
Ende met hoernen ghetelget lanc;
Staerc ende snel in sinen ganc,
3635[regelnummer]
Ende stout in siere were
Jeghen der viande dere.
Men vintse omtrent FalsidiaGa naar voetnoot2),
Ende el nergen verre noch na.
TragodriceGa naar voetnoot3) dat sijn diere
3640[regelnummer]
Van seer wonderliker maniere:
Van viervoeten so nest niet
Dat also eet als dit pliet;
Want over rigghe als ende als
Woerpen si haren langhen hals
3645[regelnummer]
Ende eten also dat gras.
Ende waer bi dat coemt, merct das:
Si hebben hoerne sere langhe,
Ga naar margenoot+ Die hem neven die lierwanghe
Toter aerde nederslaenGa naar voetnoot5).
3650[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dus en connen si niet ontfaen
Hare spise als andre beeste eten.
Nature, die niet en wille vergheten,
Gaf hem den langhen hals bedi,
Om hem te gheneren daer bi.
3655[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Talpa dats in Vlaemsche een mol,
Die onder daerde maect sijn hol,Ga naar voetnoot4)
| |
[pagina 156]
| |
Ende es I blinde beeste.
Van der aerd wast hi, sprect die geeste,
Bedi ist dat hi daerde mint,
3660[regelnummer]
Ende leeft bi den woermen die hier vint.
Ende liedenGa naar voetnoot1) doet hi dicke toren,
Oec eet hi die woertel onder tkoren.
Somwile et hi daerde welGa naar voetnoot2).
Dicke es sijn haer, pecswart sijn vel.
3665[regelnummer]
Een mol te pulvere verbrant,
Met witte van eye ghemenct te hant,
Ende tanscijn daer mede ghewreven,
Heeft dicke laserscep verdreven.
Sijn bloet, segghen si, doet wassen haer
3670[regelnummer]
Op een caleu hoeft, dats waer.
Aristotiles die seghet,
Wat diere dat te noten pleghet,
Sonder die mol, hevet oghenGa naar voetnoot3);
Maer hi wille daer toe toghen,
3675[regelnummer]
Die sijn vel keertGa naar voetnoot4), sonder waen,
Daer sijn oghen souden staen,
Dat hire gescepen oghen vint,
Al es hi bi naturen blint.
Maer hier an machmen merken mede
3680[regelnummer]
Van onsen scepper die hoveschede,
Die elker creaturen ghevet
Dat si met rechte te hebben pleghetGa naar voetnoot5):
Die mol en heeft gheens siens noet.
Ga naar margenoot+ Plinius die seght al bloet,
| |
[pagina 157]
| |
3685[regelnummer]
Dat niet so nauwe en hoert als die mol,
Daer hi es in sijn deemster hol;
Ende dats wonder gheopenbaert,
Ga naar margenoot+ Want al luut slaet opwaertGa naar voetnoot1).
Nemmeer vant icker in T;
3690[regelnummer]
Van der U hoert voerwaert me.
Ga naar margenoot+ Unicornus luut teenhoeren;
Espentijn hetet, als wijt hoeren;
Rinocheros hetet in Griexe woert,
Om dat er heeft, alsmen hoert,
3695[regelnummer]
Den hoeren staende te siere bate
Tusschen sijn twe noesegate.
Na siere cracht so ist clene,
Na sire grote hevet corte bene,
Dus scrivet Ysidorus die here.
3700[regelnummer]
Snel ende wreet ist harde sere.
Nemmermeer oec, sonder waen,
En can et jaghere ghevaen.
Ghelu so es et ghehaer.
IIII voete lanc, wet over waer,
3705[regelnummer]
EndeGa naar voetnoot2) die hoeren staerc als een been.
Dien wettet an enen steen:
Sone mach hem die olifant
Niet gheweren voer den viant.
Gheen piec en mach et vervarenGa naar voetnoot3).
3710[regelnummer]
Op hoghe berghe wandeltet te waren,
Ende in woestinen nochtan,
| |
[pagina 158]
| |
Die onghewandelt sijn den man.
Ons scrivet Jacob van Vetri
Ende Ysidorus die meester vri,
3715[regelnummer]
Hoe ment vaet ende niet en jaghet.
Men neme een onbesmette maghet,
Ende setse allene in gheen wout,
Ga naar margenoot+ Daer die eenhoeren hem onthout.
Daer coemt dat dier ende siet ane
3720[regelnummer]
Dat reyne lijf, die scone ghedane,
Ende maect daer wech ende ofdoet
Allen fellen overmoetGa naar voetnoot1),
Ende anebeet die suvere lede.
Ga naar margenoot+ Sijn hoeft met goedertierenhede
3725[regelnummer]
Leghetet der joncfrouwen in den scoet,
Ende slaept met ghenoechten groet.
So coemen die jaghers binnen dien
Ende vanghent al onversien.
Si slaent doet, ist haer ghevoech,
3730[regelnummer]
Jof si bindent vaste ghenoech,
Ga naar margenoot+ Ende bringhent in palaise dan
Hoghe heren te scouwen an.
Dit wrede dier, dit espentijn,
Dinct mi een bedieden sijn
3735[regelnummer]
Van den Godsone, die sonder begin
Was ende es in des vader sin;
Want eer hi van der maghet quam,
Ende daer onse vleesch anenam,
Was hi in hemelrike wreet,
3740[regelnummer]
Ende verstiet die inghele leet
Uut den hemele onder daerde,
Om haer groete hoevaerde.
Int aertrike balg hi mede
| |
[pagina 159]
| |
Om sine overhorichede
3745[regelnummer]
Op onser alre vader Adame;
Oec toghend hi hem sine grame,
Den quaden Sodomiten mede,
Om haer onsuverhede;
Ende om haer ghuulseytGa naar voetnoot1) also wel
3750[regelnummer]
Den kindren van Israhel.
Dit eenhoren, desen enighen soene,
En levede in der werelt die ghoene,
Diene enechsijns hadde ghelaghet,
Sonder Maria die soete maghet,
3755[regelnummer]
Die allene, alst es anscine,
Sat in der werelt woestineGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Allene was si, want haer ghelike
Ghebrect nu in aertrike.
Haer oetmoede, haer suverhede
3760[regelnummer]
Daden den soene der ewelechede
Vergheten sine wreetheit groet
Ende beiten in haren scoet,
Dats in haren lichame rene,
Daer hi, sonder mans ghemene,
3765[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Den menscheliken roc andede
Tonser alre salichede.
In desen rocke, sonder waen,
Hebbent die jaghers ghevaen,
Als in der reynre maghet scoet.
3770[regelnummer]
Dat sijn die Joeden, dien doet
Ga naar margenoot+ Sloghen alsine daer vonden,
Die daer naer in corter stonden
Van dode te live op was ghewect,
Ende in den hoghen palaise ghetrect
| |
[pagina 160]
| |
3775[regelnummer]
Met sinen eweliken vader,
Daer na die inghele sien algader.
Ursus dats een vreselic dier,
Eyseliken ende ongehier;
Een baer hetet in Dietscher tale.
3780[regelnummer]
Trectmen hem tfel af altemale,
So ist na den menschen ghedaen.
Sijn cracht leght, sonder waen,
In aermen ende in lenden ghemanc;
Int hovet es hi weec ende cranc.
3785[regelnummer]
Men seghet ons, als die barinne
Die jonghen worpt, die si heeft inne,
Dat si dan sijn doerclene,
Mere luttel dan die muse ghemene;
Ende als een sticke vleesch oec mede
3790[regelnummer]
Sijn si ghescepen, sonder lede,
Sonder clauwe; so nes er an
Ga naar margenoot+ Let, datmen bekennen can;
Maer die moeder scept die jonghe
Lickende met hare tonghe.
3795[regelnummer]
Si noten, als ons Plinius seghet,
Recht als die mensche pleghet.
Ga naar margenoot+ Solinus seghet dat die hien
Hare sien te eeren plien,
Alsi draghen, nu merct des;
3800[regelnummer]
Ende niet so selsin en es,
Ga naar margenoot+ Als iemen te comen ten spronghe,
Daer die barinne worpt haer jongheGa naar voetnoot2).
Merct op dese beesten dan,Ga naar voetnoot1)
| |
[pagina 161]
| |
Onschamel wijf ende man!
3805[regelnummer]
Hebben si gheen hol, si maken danne
Neste verdect in haren danne,
In steden daer si hebben vernomen,
Dat men hem qualike toe mach comenGa naar voetnoot1).
Die syen sijn staerker dan die hien,
3810[regelnummer]
Also als die lupaerde plien.
Die baer eet, horic ghewaghen,
Vrucht die daerde ende boeme draghen,
Ende vleesch, ende daer toe so pleghen,
Seghtmen ons, in Noerweghen
3815[regelnummer]
Ende in die lande daer omtrent,
Daer men die witte baeren kent,
Dat si tijs breken ontwe,
Ende gaen onder die zee,
Ende vaen die vissche ende eten die.
3820[regelnummer]
Oec segghen some boeke mie,
Alsi siec sijn van manieren
Eten si carvitsen ende raierenGa naar voetnoot2).
Lettel bloets hebben si ghemene
Sonder in dat herte allene.
3825[regelnummer]
Sijn adem es quaet, als et scijnt,
Onghans ende ghevenijnt.
Heerte, evere, dats sijn maniere,
Vaet hi ende wilde stiere.
Ga naar margenoot+ Die stiere can hi wel bestridenGa naar voetnoot3),
| |
[pagina 162]
| |
3830[regelnummer]
Ende gaen hem op den ric riden,
Ende worpten metten hoernen neder,
Ende biten doet eer hi rijt wederGa naar voetnoot1).
Wil hi iemen gaen te ghemoete,
So gaet hi op sine achterste voete,
3835[regelnummer]
Ende vecht met den aermen voeren.
Men seghet dat si niet en scoeren
Enghenen man noch en bestaen,
Sine hebben smerte van man ontfaen.
Alle slaghe sonder doer tfel
3840[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sughen si uten poeten welGa naar voetnoot2).
Als die baer den buffel bestaet,
So voersiet hi emmer den raet,
Ga naar margenoot+ Dat hine ghewinte te sire ate
Tusschen sijn II nosegateGa naar voetnoot3),
3845[regelnummer]
Omme dat hine daer best vermach.
Lettel beesten onder den dach
Wassen aldoer haer leven,
Sonder die baer, dus ist bescreven;
Ende bedi vintmense groet ende lanc.
3850[regelnummer]
Swaert vintmense int ghemanc,
Ende wit vintmen someghe baren
So groet dat wonder te segghen ware.
Een boec van ouder wijsheden
Seghet van baren wonderlichede.
3855[regelnummer]
Hi sprect, dat elc der lede syne
| |
[pagina 163]
| |
Es des menschen medicine:
Die clauwen van siere rechter hant
Verdrivet den rede, alsict vant,
Van hem diese met hem draghet.
3860[regelnummer]
Die luchter clauwe die verjaghet
Quade gheeste also wel,
Ende die vloen die vlien sijn vel.
Veson, als ons scrivet Solijn,
Es een dier dat dinket sijn
3865[regelnummer]
Na den wilden stiere ghedaen,
Els dan hem in den hals staen
Burstelen ende manen mede
Lanc recht na des paerts sede.
Snel eist sere in sine vlucht,
3870[regelnummer]
Van grooter were, van groter vrucht.
Ga naar margenoot+ Men maghet vaen met somen dingen,
Ga naar margenoot+ Maer nemmermeer temmen no dwingen.
In foreesten groot vintmense wale.
Wesende hetent in Duutscher tale.
3875[regelnummer]
UrunGa naar voetnoot1), sprect Jacob ende Solijn,
Dat bi na sulke diere sijn
Ga naar margenoot+ Als es veson, ende men vint dese
In Germania, als ict lese,
Dats tlantscap van over Rijn.
3880[regelnummer]
In Beheem leesmen datter sijn.
So groet hevet sulc den horen,
Datmenne bringhet heren te voren,
Ende men op taflen daer of drinctGa naar voetnoot2),
Omme dat lieden wonder dinct.
3885[regelnummer]
So staerc vintmense, horic ghewaghen,
Dat si op haeren hornen draghen
| |
[pagina 164]
| |
Enen gewapenden ridder wel.
Dit wilde dier es sere snel.
Vulpes heet een vos in Latijn,
3890[regelnummer]
Scalker beeste en mach niet sijn.
Als die vos vliet voer die honde,
Slaet hi dan doer hare monde
Sinen ruwen bepisten staert,
Ende vliet ten woude waert.
3895[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ambrosius sprect, als die vos siet
Dat hem naect der doet verdriet,
Siet hi dat hi den pinboem ghewinnetGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Ende dat sap, dat daer uut rinnet,
Dat nut hi ende gheneest al daer,
3900[regelnummer]
Ende levet dan menech jaer.
Experimentator die seghet,
Dat die das te maken pleghet
Holen, daer hi in rusten sal.
Dan coemt die vos ende neemtse hem al,
3905[regelnummer]
Want die vos die smelter in,
Ende dan en wils meer no myn
Die das, ende vliet siere vaerdeGa naar voetnoot2):
Aldus blivet dat hol Reynaerde.
Dus bepijnt menech een goet,
3910[regelnummer]
Dat een ander al verdoet.
Ga naar margenoot+ Met svos smere bestrijc dijn oghen,
Men mach et sonder smerte ghedoghen,
Dats ene sake daer men mede
Bekeert der oghen demsterhede.
3915[regelnummer]
Men seghet oec dat die vos es wijs.
| |
[pagina 165]
| |
Sal hi gaen over een ijs,
Dat hi dat ore den yse leght bi,
Om te horen oft dicke si;
Ende es dat hi tijs ontsiet,
3920[regelnummer]
Hi ne coemt op den yse niet.
Ende als hem gaet die honger an,
So can hi hem doet maken dan,
Ende steect sijn tonghe uut sinen monde.
So wanen vogle dan ter stonde,
3925[regelnummer]
Dat ene croonghe si,
Ende vallen hem so bi,
Waer bi dat hier enen begaetGa naar voetnoot1),
Daer hi den hongher an verslaet.
Alse die vosse noten ende riden,
3930[regelnummer]
Ligghen si over hare siden,
Ende versamen also
Een dander helsende ende vroGa naar voetnoot2).
Des vos galle ghevet raet
Hem die heeft dat hoeren quaetGa naar voetnoot3),
3935[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende es ten oghen goet.
Sijn smeer mede wel horen doet.
Jeghen podagre helptet wel.
Ten selven evele es goet sijn vel,
Ga naar margenoot+ Op datmer mede inwinde den voet,
3940[regelnummer]
Ende men die vleeschside inwaert doet.
Braet sine levere ende drincse in wine,
Dats goet jeghen der lanken pine.
Lever ende herte bede es goet
Mede te stempen die sere bloetGa naar voetnoot4).
3945[regelnummer]
Men gheve sijn hersene dicken eten
| |
[pagina 166]
| |
Kindren, men wille die waerheid weten,
Dat si ewelike sullen wesen
Ga naar margenoot+ Van epylencien ghenesen.
Bede sijn smere ende sijn roet
3950[regelnummer]
Es allen sieken lieden goetGa naar voetnoot1).
Sijn longhe ghedronken ontbint
Lede diemen vercrompen vint.
Varius dat es een dier
Sere scone ende niet fier.
3955[regelnummer]
An die wamme ist witGa naar voetnoot2),
Ende op den ric ist grauwe dit.
Van eencoren eist I maniere.
Op boemen wandelen dese diere
Ende in woude met haren ghesellen.
3960[regelnummer]
Van dustanen dieren van den vellen
Pleghen vrouwen ende manne mede
Te meerren haer hovaerdichede,
Ende verheffen hem daer in,
Al ne bestaets hem meer no min;
3965[regelnummer]
Nochtan en achtes dit dier niet,
Dat et hem selven so scone sietGa naar voetnoot3).
Scamet u, aerme naecte worme,
Ghi dect juwe scamelike vorme
Ga naar margenoot+ Met vreemder huut, met vreemder wulle!
3970[regelnummer]
Die hem verheffen dat sijn die dulle.
U gaet ute, ende vortmee
Hoort van den beesten in Z.
| |
[pagina 167]
| |
Ga naar margenoot+ Zubro dats een vreselijc dier,
Ende es erehande wilt stierGa naar voetnoot1),
3975[regelnummer]
Ende es wel XXXGa naar voetnoot2) voete lanc.
Sijn haer es bruun, na swaert ymancGa naar voetnoot3).
VI voete lanc sijn sine hoerne,
Ende sere snel in sinen torne.
Alsmen jaghet, ten selven stonden
3980[regelnummer]
Worpt hi sinen drec voer die honden,
Ende maectse blint ter selver stont.
Mach hi gecrighen man of hont,
Met sinen horne worpt hine opwaert,
Ga naar margenoot+ Ende vaeten weder metter vaert
3985[regelnummer]
So dicke ende daer toe so vele,
Dat hine doet met sulken speleGa naar voetnoot4).
Met ere ding vaeten die vroede:
Men jaghen met honden moede,
So gaet die jaghere staen
3990[regelnummer]
Onder enen boem saen
Met sinen spiete; so wille dat dier
Doerlopen daer et es so fier,
Ende vaet tusschen sijn horne bede
Ghenen boem al om gherede,
3995[regelnummer]
Als die op den jaghere mect,
Die hem metten boeme dect:
Dan velt hi met den spiete dat dier.
Sin ende vroetscap doet hier
Dat cracht en doet niet bi hem.
4000[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die meeste vintmen in Behem,
| |
[pagina 168]
| |
Ende oec vintmense in Pollane
Minder ende snelre, dat ic wane.
Ga naar margenoot+ Zubo es van felre maniere
Bede den mensche ende den dieren,
4005[regelnummer]
Van der grote dat die wolf es,
Ghemaent als een paert, sijt ghewes.
Na smenschen luut leertet ghebaren;
Daer mede hoent hi liede te waren,
Die wanen dattet si een man,
4010[regelnummer]
Alsine horen ghebaren danGa naar voetnoot1).
Oec gaet hi in der doden grave,
Ende hevet sinen wille daer ave,
Want hi mint tvleesch van den man.
Honde bedrieghet hi nochtan
4015[regelnummer]
Met sinen lude ende scoertse mede.
Vele heeft hi na dien dieveGa naar voetnoot2) die sede,
Ga naar margenoot+ Ende scijnt van dien gheslachte wesen
Na der manieren, dat wi lesen.
Hier gaen uut die worde van den geesten
4020[regelnummer]
Van den viervoeten beesten.
Vondics meer, ic souds senden meer
Gherne minen lieven heer.
Gedicht hebbicker C ende achte
Viervoeten dier in haeren geslachte.
4025[regelnummer]
Nu coemt hier van den voglen voert
Menech sonderlinghe woert,
Daer spel an es ende dachcortinghe,
Medicine ende leringhe.
| |
[pagina 169]
| |
Ghebiedijt, here, dit suldi lesen
4030[regelnummer]
Die wile dat ghi ledich sout wesen;
Maer eer ic segghe van elken allene,
Ga naar margenoot+ Hoert voeren spreken int ghemene.
|
|