|
| |
| |
| |
III.
November 1830.
Volhardt, volhardt o Nederlanders,
Of 't is gedaan met uwen naam,
Ja ziet uw trotsche tegenstanders,
Benijden ons onz' oude faam.
Gij zijt van Vorsten laag verlaten,
Zij hooren hen slechts, die u haten,
En spotten met uw droevig lot.
Wilt op die Vorsten nimmer bouwen,
Noch op hun eeden ooit vertrouwen;
Men buigt voor 't Jacobijnen rot.
| |
| |
Voorheen traadt g' in vergaderzalen,
En schreeft gij wet en pligten voor;
Thans moet gij des te dieper dalen,
En krijgt gij bij geen' Vorst gehoor!
Zij, in wier naam wordt regt gesproken,
Zij hebben 't eerst het regt ontdoken,
Ja 't regt geofferd aan 't belang!
Zij spelen met verbond en eeden,
Tuig Neêrland, Neêrland tuig het heden,
Hoor hen verstoten van uw' rang.
Dáár ligt gij aan der Vorsten banden,
Die banden van uw heil en bloei,
Zij weren welvaart van uw stranden,
Waar ééns der volken wimpel woei!
Komt! boeit vrij groote Mogendheden!
Komt vrij en eer en regt vertreden,
En waagt het, met een pennestreek,
Dat kleine land te doen verdwijnen,
Of zijnen handel t' ondermijnen,
Opdat zich uw jaloerschheid wreek'!
't Mogt nu in Belgie gelukken,
Wat g' in het Oosten hebt getracht,
Brittanje, dat ons neêr wilt drukken,
En helsch met onze rampen lacht;
Doch ééns zult g' onze wraak ontwaren,
| |
| |
Als wij de Teems weêr overvaren,
En Doggersbank herleven doen!
Gij kunt ons alles, alles rooven,
Maar nooit den moed in ons verdooven,
Om Neêrlands vrijheid te behoên!
O zalig uur, dat weêr zal komen,
Dat wij door onafhanklijkheid,
Ons bloed op Neêrlands grond doen stroomen,
En strijden voor regtvaardigheid.
Het wapen blijft in onze handen,
Tot dat de vrijheid onzer landen,
Door onzen moed bevestigd zij;
En niemand vreez' het graf der vadren,
Of 't marmer van van Speyk te nadren:
Aldáár zij 't hart van wroeging vrij!
Tergt Vorsten! doet den nood vrij duren,
Het Hollandsch harte weifelt niet,
't Volhardt ten spijt der nageburen,
Terwijl 't een eenig voorbeeld biedt.
Vrij kan men geld en mannen vragen,
Stil, moedig zal men 't leed verdragen,
Want ja! volharding is een pligt.
Denkt aan uw eer! volhardt bataven,
Of weder zijt gij fransche slaven:
Volhardt of gij hebt niets verrigt.
| |
| |
Moet dan ons Vaderland verdwijnen,
Dat Neêrland, nog Europa's eer;
Dan zal zijn glorie luistrijk schijnen,
En 't daalt met eedle grootheid neêr.
Gelijk de gloeijend avondstralen
Den glans en pracht der zon verhalen,
Zóó zullen onze laatste daân,
Mijn vaderland! uw deugden staven.
O houdt dan moed, en zweert Bataven:
Met God volharden of vergaan.
|
|
Auteursrechtvrij