Drie liederen aan mijn medeburgers

[p. 5]

Opdragt.

Wie deelt in deze sombre dagen,

Mijn Vaderland! niet in uw lot?

Wie hoort niet naar uw droevig klagen?

Wie gaat voor u niet tot zijn' God?

Van alle zijden zijt g'omgeven,

Van list, bedrog en 't zwarst verraad;

Men gunt u naauw bestaan en leven,

Geen volk is immer zoo gehaat.

En wie zou dan zijn beste krachten

Niet wijden aan het Vaderland?

Het zal ons pogen nooit verachten:

O Burgers, leeft voor Nederland.

Ik dank aan 't land van onze vad'ren,

Mijn zedelijk, verlicht bestaan:

Ik leerde er stil tot God te nad'ren:

Ik leerde er vrijheid te verstaan.

[p. 6]

 

Toont uw trofeeën en paleizen,

 

En roemt o vreemden, uw natuur:

 

Wij zullen u de vrijheid wijzen,

 

De deugd en een verlicht bestuur.

 

 

 

Reist naar de puinen van Athene,

 

Spreekt van haar aanzien en haar pracht;

 

Bewondert kapiteel en steenen,

 

En roemt haar schoone kunst en magt!

 

 

 

Als 't oude Nederland moet zinken,

 

Dan roemt men hooger eed'ler daân,

 

En 't gansche land moog vrij verdrinken;

 

Noord-Neêrlands deugd die blijft bestaan!

 

 

 

Ik geef u Vaderland! mijn leven,

 

Ik ben 't u duizendmaal verpligt,

 

En ben ik in gevaar van sneven,

 

Dat alles voor mijn liefde zwicht'!

 

 

 

En stem ik Burgeren! mijn snaren,

 

O wijst mijn lied niet van de hand:

 

Ik zal u trachten 't evenaren,

 

In liefde voor het Vaderland!