Praeludium

[p. 61]

V

O, harpenaar met vrouwenhanden,
mysterie, droom en zekerheid:
't is avond nauw' of aan de wanden
schaduwt vreemd uw heiligheid

het wajangspel der doove zinnen.
Is wie met den droom speelt, krank?
Of sluipt hij paradijzen binnen?
Satyr, met den thyrsosrank,

die rijdt op panter door mijn denken,
dorstig naar mijn roodste bloed,
Ik zie u uit den schaduw zwenken
mijwaarts. Kom, de zomer woedt.

Ik heb den wijnstok van mijn driften
stil bewaard voor dezen dag.
Plet ze nu, mijn gouden giften,
satyr, aan uw purpren lach,

euhoe! en gilt uw lustvocalen!
Zon rint uit den heeten mond.
Wee, die zijn weelden laat verschalen!
Bang, breek ik plots dit verbond...