Praeludium

[p. 59]

III

Dan plots vanuit onzichtbre zalen
harpeklank, die zwelt en weer
verijlt en zwelt met warmer halen.
God, doet dan muziek zoo zeer?

Of zijn zij zoet, de paarsche pijnen,
zoet, d'oranje tremoli
van vreugden die slechts droomen zijn
bijklank van een fantasie?

Ik wil niet wijken uit het duister.
Bang-zijn is een diep genot,
een weelde in het bloed dat bruist en
hijgend met het denken spot.